Wat waren er gisterenavond tegengestelde emoties in de skybox van Arjen Robben in de Euroborg. Opluchting bij Frans van Seumeren omdat na een negatieve reeks eindelijk weer eens de volle winst werd gepakt door ‘zijn’ FC Utrecht. En verdriet aan de andere kant van dezelfde ruimte waar de voormalige teamleider Theo Huizinga en voormalige Groningse topschutter Peter Houtman (116 goals) treurden over de 1-2-nederlaag van de thuisclub die nu vrijwel gedoemd zijn te degraderen.

Aan de Bunnik-zijde hangt een Grieks bord waar de productie van Tasos Douvikas nauwgezet wordt bijgehouden. De spits van FC Utrecht had zojuist zijn veertiende treffer van dit seizoen gemaakt en meteen werd zijn goal bijgeschreven op het intussen al zo befaamde bord. Maar toen greep de VAR in, voor de derde keer in deze voetbalwedstrijd. Eerst werd de treffer van Nick Viergever door ingrijpen vanuit Zeist geannuleerd, daarna keurde de dienstdoende VAR-baas Danny Makkelie de goal van Bart Ramselaar af. En of het deze middag zo moest zijn: ook het doelpunt van Tasos Douvikas kon geen genade vinden bij Makkelie, omdat ‘Bas Dost strafbaar buitenspel gestaan zou hebben, ondanks het feit dat hij geen aandeel had aan het spel’.

Er stond gisterenavond 1-2 op het scorebord na de wedstrijd tegen GA Eagles en de spelers van FC Utrecht dropen af na de derde nederlaag op rij in Galgenwaard. Voor clubeigenaar Frans van Seumeren was de maat blijkbaar vol. Hij beende boos naar de kleedkamer om de ploeg in niet mis te verstane bewoordingen zijn ongenoegen te uiten over deze nieuwe deceptie. Net als tegen Fortuna wisten de bezoekers in blessuretijd de drie punten weg te kapen uit Utrecht en toen was de maat vol. Niet alleen voor Van Seumeren maar ook voor de toeschouwers die opnieuw met een wanprestatie van hun favorieten werden geconfronteerd.

Het zag er vlak na rust vandaag weer slecht uit voor FC Utrecht in De Goffert. Thuisclub NEC maakte de 2-0 en niets duidde er nog op dat de vrije val van de afgelopen periode tot staan gebracht zou kunnen worden. De Nijmeegse voetbalformatie was voor rust vrijwel steeds de bovenliggende partij geweest, afgezien van de beginfase. En straalde doorlopend de overtuiging uit dat de ploeg gebrand was op de drie punten. De lichaamstaal van de FC Utrecht-spelers stak daar schril tegen af. Het oogde alsof tegenhouden het parool was op deze middag en dat gretigheid ver te zoeken was.

In de ruim zestig jaar dat ik Galgenwaard bezoek, heb ik zelden meer chagrijn en cynisme om me heen beluisterd als na de wedstrijd tegen Fortuna Sittard. Het wekte geen verbazing, ik ken intussen mijn pappenheimers. Zelf was ik in het geheel niet verbaasd over de nederlaag van mijn favorieten. Ze moesten wel bezwijken onder de hoogspanning die rond deze ‘cruciale’ wedstrijd was ontstaan. Het begon al met die lege plekken op de Bunnik Side bij de aftrap, na vijf minuten weer ingenomen. Met spandoeken die er niet om logen. ‘Schaam je kapot’ , ‘Onze liefde kent geen grenzen, maar ook jij kan te ver gaan’ en ‘Frans grijp in, samen zijn we Utrecht’.