‘Als voetbalclub alléén hangt je bestaansrecht aan een zijden draadje’

Het was bij zijn nieuwjaarsrede dat Henk van den Brink (65) verwachtte enige tijd nodig te hebben voor zijn ‘inburgering’ bij SV Zeist een feit zou zijn. Amper een maand later ziet hij van alles op zich af komen. Van de renovatie en nieuwbouw van de kleedkamers tot het beschadigde dak van de fraaie, gezichtsbepalende houten tribune. ‘Die staat symbool voor onze vereniging. Er is me alles aan gelegen die tribune weer in al haar glorie te herstellen.’

SV Zeist-voorzitter Henk van den Brink: ‘Ik heb SV Zeist altijd een prachtige vereniging gevonden met een mooie historie.’
Fotocredits: SV Zeist / Henk van den Brink.

Maar niet alleen het onderkomen langs het hoofdveld dient te worden teruggebracht in haar oude luister. Ook SV Zeist dient, wat Van den Brink betreft, weer een vooraanstaande rol te spelen in het Zeister voetbal waar Jonathan en Saestum de leidende clubs zijn. ‘Toen ik op m’n zesde bij SV Zeist ging voetballen, was dat de toonaangevende voetbalclub. Niet Jonathan. Nu zijn de rollen omgedraaid en is Jonathan de grootste met een wachtlijst bij de jeugd, zo heb ik me laten vertellen. Archivaris Herbert van Rees, zie pagina 19 van deze krant, is nog mijn leider geweest bij SV Zeist.’

En dat is Van den Brink een doorn in het oog. Al misgunt hij Jonathan het succes allerminst. ‘Ik heb er twee zoons voetballen: Levi en Dico. Maar waarom zou je niet tot een soort samenwerking kunnen komen? Wij, bij SV Zeist, willen graag weer een volwaardige jeugdafdeling realiseren. Stuur die ‘wachtlijsters’ naar ons, dan kunnen ze direct voetballen. Daar staat natuurlijk ook iets tegenover. Als blijkt dat die jongens heel goed kunnen voetballen en ze op divisieniveau kunnen spelen, dan kunnen ze, wat mij betreft, weer terug naar Jonathan. Wat wij willen is de jeugdafdeling aanpakken: goede trainers neerzetten en trainen volgens een bepaalde methodiek. Binnenkort hopen we de uitgewerkte plannen te kunnen presenteren.’

Het kan niet zo zijn dat een aantal kinderen bij de ene vereniging niet kan sporten omdat er een wachtlijst is, terwijl ze bij een andere club met open armen worden ontvangen, stelt Van den Brink. ‘Zelf ben ik ook nog trainer bij SV Zeist van het tweede zaterdagelftal. Een groep jongens, samengesteld uit zeven verschillende nationaliteiten. Het onderstreept, mijns inziens, het maatschappelijk belang van de sport.’

Plannen

Het is één van de vele plannen die Van den Brink, directeur van kinderopvang Kiekeboe, op twintig locaties in Zeist en (nabije) regio, en opvolger van ‘monument’ Evert Terpstra (81) die – verdeeld over twee periodes – zeventien jaar aan het roer stond aan de Huis ter Heideweg 19. Terpstra werd bij zijn afscheid, november 2023, door de Nederlandse voetbalbond onderscheiden met de gouden KNVB-speld. Sporen die Van den Brink nog moet zien te verdienen in de sportwereld.

Op maatschappelijk vlak maakte hij de laatste twintig jaar naam als directeur/eigenaar in de kinderopvangen, maar eerder timmerde de ras-ondernemer, zoals Van den Brink zichzelf omschrijft, aan de weg als leidinggevende (regio verantwoordelijk) bij landelijk opererende schoonmaakbedrijven. Hij weet dus van wanten en weet de handen uit de mouwen te steken.

Maar dat laatste is nu precies wat hij niet wil gaan doen. Tenminste niet in de absolute betekenis van de uitdrukking. Van den Brink: ‘Als er bij SV Zeist een feestavond was geweest, stond mijn gewaardeerde voorganger de volgende dag de kantine schoon te maken. Dat doe ik dus niet. Hetzelfde met het 110-jarig bestaan dat op 28 maart op ons afkomt. Er gingen allerlei plannen en geruchten rond. Maar niet één van die initiatieven kwam bij het bestuur terecht. Wie gaat het betalen, was mijn vraag toen ze bij me kwamen?’

Visie

Het is duidelijk dat Van den Brink een strakke organisatie wil neerzetten waar ieder zijn taak heeft en zich daaraan heeft te houden. ‘Dat geldt voor de ouders, de trainers, de leiders, de kantinebeheerder en noem maar op. Ieder is verantwoordelijk voor zijn of haar deel van de organisatie. Het is belangrijk het beleid op papier te zetten, een plan te hebben. Daar heeft het volgens mij de laatste jaren aan ontbroken. Er was geen visie. Als het aan mij ligt, gaat er wel wat veranderen. Nog een voorbeeld? De eerste selectie bestaat uit 28 man. Daar moet het mes in, want dat betekent dat de club 28 keer contributie misloopt. Daarover ga ik met onze gedreven, goede en ambitieuze hoofdtrainer Alvin Veldhuizen wel over in discussie, ja.’

De beleidsmatige ommezwaai op sportpark Dijnselburg, die Van den Brink voorstaat, klinkt wellicht vreemd uit de mond van de man die na zijn juniorenperiode SV Zeist verruilde voor FZO, uitgerekend de gedroomde fusiepartner van het laatste jaar, of misschien wel de laatste jaren. ‘Ik was en ben een groot voorstander van de fusie, maar heb me bewust afzijdig gehouden van de besprekingen. Ik wilde er geen rol in spelen, wilde geen twee petten op en wilde ook maar het minste spoortje van belangenverstrengeling zien te voorkomen. Zo ben ik ook een voorstander van een samengaan met softbalvereniging Firebirds BSC, bekend van het traditionele Zeister Slot Toernooi, die ook op Dijnselburg speelt. Een omni-vereniging, waarom niet? Samen sta je sterker.’

Actief

Bij FZO liep Van den Brink zich het vuur uit de sloffen. Hij was er trainer, leider, scheidsrechter en nog veel meer. Waarom dan toch weer op z’n ‘oude dag’ teruggekeerd naar jeugdliefde SV Zeist? ‘Ik werd gevraagd door Peter Delsing, een maatje van me. Ik heb SV Zeist altijd een prachtige vereniging gevonden met een mooie historie. Heb er mijn jeugd doorgebracht. Die club mag niet verdwijnen, want als voetbalclub alléén hangt je bestaansrecht aan een zijden draadje.’

Het was enige tijd zelfs enige tijd onzeker of Van den Brink überhaupt nog actief zou kunnen zijn. Dat hangt weer samen met lichamelijke tegenslag die hem vrij recent trof. ‘Ik ben thuis van een keukentrapje gevallen en kwam precies op de beugel daarvan terecht. Daarbij werd mijn luchtpijp verbrijzeld en is mijn slokdarm beschadigd. Ik heb helemaal opnieuw moeten leren praten en eten. Daarnaast had ik lever – en hartfalen en ben ik geopereerd aan blaaskanker. Het heeft er om gespannen of ik het zou overleven, ik ben heel ernstig ziek geweest.’

Maar zie. Langzaam gaat het met Henk van den Brink de goede kant op. Zoals er voor de gehavende tribune, de renovatie van vier kleedkamers en de bouw van twee nieuwe, plus gebruiksruimtes, en de festiviteiten ter gelegenheid van het 110-jarig bestaan (een erewedstrijd en een feestavond op 30 maart) eveneens een oplossing is gekomen. ‘Ik sta ’s ochtends om vijf uur op, ga een uurtje met mijn honden wandelen en ga om zes uur aan het werk. Om twee uur ’s middags zit mijn dag er op en sta ’s avonds op het trainingsveld. Daar haal ik mijn energie uit. En ik denk dat mijn plannen met SV Zeist te realiseren moeten zijn. Tenminste, als mijn gezondheid 100% is.’