Een handtekening van Willem van Hanegem

Het begon allemaal met een telefoontje van Johan Derksen. Of ik wilde meewerken aan een biografie van Willem van Hanegem. Samen met acht andere journalisten zou het levensverhaal van De Kromme opgeschreven worden. Vandaag, op zijn 80-ste verjaardag, moest ik terugdenken aan dat telefoontje van Derksen.

De biografie van Willem van Hanegem.
Fotocredits: Hans van Echtelt

Ik zocht in mijn archief het lijvige boek op dat destijds tot stand is gekomen. Ik lees de namen van de collega’s die met mij aan de samenstelling hebben gewerkt: Bert Nederlof (helaas overleden), Hugo Borst, Leo Driessen, Wilfried de Jong, Chris van Nijnatten, Matty Verkamman en Jaap Visser hebben we een mooi boekwerk afgeleverd dat zelfs een journalistieke prijs heeft gewonnen.

Wim van Hanegem heeft een handtekening gezet in mijn exemplaar, dat geeft extra betekenis. Want ik ben zelf intussen ook tachtig jaar en heb vanaf het begin van mijn journalistieke loopbaan met De Kromme te maken gehad. Vanaf zijn debuut in het eerste elftal van Velox ben ik hem blijven volgen. Ik had de ‘primeur’ van het allereerste interview met hem in een Overvechtse flat. Hij verdiende een habbekrats en werkte als sjouwer in de bouw. Per fiets reed hij naar de Koningsweg om de trainingen van Velox bij te wonen.

Dat was ruim zestig jaar geleden, Van Hanegem is vandaag in alle media gememoreerd vanwege die 80-ste verjaardag. Ik ga vandaag nog de hoofdstukken lezen die ik over hem schreef: zijn periode als speler bij Velox en bij FC Utrecht. En ook de hectische periode als coach in Galgenwaard, eindigend in een stille vlucht door een afrastering richting de uitgang. En de conclusie moet zijn: de meest wonderlijke en geniale voetballer die Utrecht ooit heeft gekend. En ook onnavolgbaar als mens.