Familie Hilhorst niet weg te denken bij vv Kockengen

Van ‘Een boerenclub met allure’ naar ‘Sinds 1959 buitengewoon’ en een opgepimpt logo. Er verandert nog al eens wat aan de Wagendijk in Kockengen. Maar wat in al die jaren niet is veranderd, is de verbondenheid van  de leden met hún voetbalclub: vv Kockengen.

Een vereniging ook die onlosmakelijk verbonden is met de familie Hilhorst. Die naam loopt als een rode draad door de club. En dat zal vermoedelijk nog wel even voortduren, een nieuwe generatie staat klaar.

Foto: Voorzitter van vv Kockengen Fons Hilhorst: ‘Onze hoofdtrainer Leon Nieuwhoff, die ook volgend seizoen blijft, probeert er het beste van te maken. Maar als er niet meer inzit, houdt het op.’
Credits: Kim Stijger / Utrechtse Sportkrant

Zo is het landelijk gelegen sportpark vernoemd naar Niek Hilhorst. ‘Dat is mijn vader en één van de drie oprichters van de club’, zegt Fons Hilhorst, sinds 1992 voorzitter, niet zonder trots. ‘Verder is mijn zoon Juran (33) bezig aan zijn afscheidstournee als vaste grensrechter van het eerste elftal. Hij wil graag trainer worden en gaat cursussen daartoe volgen. Misschien dat hij ooit nog bij Kockengen hoofdtrainer wordt. Mijn neef Ronnie Hilhorst (36) speelt nog in het eerste, terwijl Ko Hilhorst op zaterdag in het clubhuis gastheer is en iedereen ontvangt en van een natje en droogje voorziet.’

Accommodatie

Ze zijn vergroeid met de club, wiens fraaie ligging pas zichtbaar wordt ná het uitrijden van het tunneltje onder de provinciale weg N401 (ook wel T27 genoemd) bij Breukelen (richting Kamerik/Woerden). Fons Hilhorst: ‘We hebben amper parkeerplaatsen op het complex, iedereen moet z’n auto langs de weg neer zetten. Maar als onze gasten dan zijn uitgestapt zien ze ons karakteristiek houten clubhuis en wat overblijft is waardering voor onze accommodatie.’

En om die accommodatie was de afgelopen jaren het nodige te doen. Dat gold overigens niet alleen voor Kockengen, maar ook voor de provinciale clubs vv Maarssen, DWSM OSM ’75 (alle Maarssen), FC Breukelen, VIOD (Tienhoven), De Vecht (Loenen), DOB (Nigtevecht) en Nita (Nieuwer Ter Aar). Sinds 2014 lagen de negen verenigingen in de clinch met het gemeentebestuur van Stichtse Vecht, waaronder de deelgemeentes vallen.

Front

De lokale overheid wilde alle voetbalcomplexen privatiseren, zeer tegen de zin van de gebruikers ervan. Het zou immers grote financiële gevolgen voor ze hebben. ‘Maar we zijn er uit’, klinkt het dan ook opgewekt uit de mond van Hilhorst. ‘Pas sinds 1 januari 2023 overigens; we hebben dus negen jaar moeten knokken. De privatisering, zoals Stichtse Vecht die voorstelde is van de baan. Met het nieuwe voorstel kunnen we prima leven.’

De clubs zijn al direct sinds 2014 met elkaar opgetrokken en dat heeft zich uitbetaald, constateert Hilhorst tot zijn tevredenheid. ‘Het tekent de saamhorigheid. Natuurlijk, er is wel eens iemand afgehaakt die het niet meer zag zitten, maar voor het overgrote deel hebben we één front gevormd tegen de gemeente. De uitkomst? VIOD en DOB krijgen elk twee nieuwe velden, Kockengen één, een natuurgrasveld, waar we heel blij mee zijn. Indien noodzakelijk krijgt ons eerste (kunstgras)veld een nieuwe mat (bovenlaag) en weten we waar we aan toe zijn.’

Elke club krijgt een jaarlijkse vergoeding van de gemeente en draait in de toekomst vervolgens zelf op voor de kosten van renovatie en onderhoud van de velden. Die gaan ongeveer vijftien jaar mee. Deze zomer wordt begonnen met de aanleg van de nieuwe velden, die moeten dan medio 2024 in gebruik worden genomen. Hilhorst: ‘En vanaf dat moment kunnen we gaan sparen. Ik merk dat het nog moet gaan leven in de vereniging. En als dat het geval is, geeft dat ongetwijfeld nieuw enthousiasme. Hoe meer zelfwerkzaamheid, hoe meer we kunnen sparen. Via diverse subsidiepotjes denken we het bedrag dat we zelf moeten ophoesten naar beneden te kunnen brengen.’

Besparing

Op 9 maart zijn de afspraken met de gemeente officieel bekrachtigd. Op die datum ook wilde Kockengen met enig ceremonieel de nieuwe, energiezuinige led-verlichting rond het hoofdveld in gebruik nemen. Hilhorst: ‘Maar dat ging niet helemaal goed. Toen we knop omzetten bleef het donker. Er was iets met de zekeringen, maar gelukkig kon dat direct worden hersteld, zodat het toch nog een geslaagde avond was.’

Momenteel is de club bezig met het aanbrengen van led-verlichting in de kleedkamers, waarmee Kockengen, van oorsprong een katholieke vereniging maar niet meer praktiserend, de energienota omlaag hoopt te brengen. Daarbij helpt ongetwijfeld de statiegeldactie van Coop. De lokale supermarkt verdubbelt van 1 april tot en met 30 juni het ingebrachte statiegeld (tegenwoordig ook voor blikjes). Hilhorst: ‘Een mooi gebaar en zo helpen alle kleine beetjes.’

Derby

Nu het zwaard van Damocles is niet meer boven de club hangt en het grote beleidsmatige vraagstuk van de privatisering  naar de achtergrond is verdreven, richt alle aandacht zich op het eerste elftal. Dat moet zich nog maar zien te handhaven in de vierde klasse D (district West I) van het zaterdagvoetbal. Een goed resultaat in de derby met Hertha Vinkeveen – als tweede geklasseerd - op 22 april zou daarbij helpen. ‘Een wedstrijd die wel leeft’, aldus Hilhorst. Maar het is niet de tegenstander waartegen de punten gehaald moeten worden. ‘Een week later spelen we tegen koploper Eemnes, hetzelfde verhaal. Maar we krijgen nog vier thuiswedstrijden, onder meer tegen concurrenten. En daarin zijn we op ons kleine hoofdveld, dat aan de minimale afmetingen voldoet, altijd wel in het voordeel.’

Mocht Kockengen toch degraderen, ‘dan gaat de vereniging daar ook niet van ondersteboven’. Hilhorst: ‘We zouden achtste moeten worden om in de vierde klasse te blijven. Door de versterkte degradatie dit seizoen en volgend jaar, degraderen de nummers 12, 13 en 14 van de eindstand rechtstreeks, terwijl de nummers 9, 10 en 11 nacompetitie spelen voor lijfsbehoud. We zien het wel. Onze hoofdtrainer Leon Nieuwhoff, die ook volgend seizoen blijft, probeert er het beste van te maken. Maar als er niet meer inzit, houdt het op.’

Dankbaar

Voor voorzitter Fons Hilhorst (69) is, ondanks de talloze uren die hij onbezoldigd in zijn club steekt, zijn arbeidzame leven voorbij. Dertig jaar werkte de Kockenees, zoals de inwoners van Kockengen zichzelf noemen, als tuinder. Toen hij in de tomatenteelt geen toekomst meer zag, solliciteerde hij als conciërge bij het Kalsbeek College in Woerden. ‘Dat had ik twintig jaar eerder moeten doen. Ik heb het achttien jaar met veel plezier en met voldoening gedaan. Toen ik begon, hadden we 650 leerlingen. Toen ik stopte als hoofdconciërge waren dat er 1400. Het mooiste van mijn werk vond ik wat ik voor ouders en kinderen kon betekenen. Als er iets was zeiden ze ‘ga maar naar Hilhorst, die weet wel een oplossing’. Zo mooi, zo dankbaar.’

En dat zal als voorzitter van vv Kockengen niet anders zijn.