Het ene record is het andere niet

Ron Jans.
Fotocredits: FC Utrecht

‘Ik hoop dat ze me na afloop uitfluiten,’ zei Ron Jans in de voorbeschouwing op het treffen van FC Utrecht bij FC Twente. De voormalige coach van de Tukkers kreeg zijn zin. Met een zwaarbevochten 0-1 in de kolkende Grolsch Veste stapte Jans met een gelukzalige glimlach op zijn gezicht van het veld. Hij had het toch maar geflikt bij de club die zijn contract destijds niet meer wilde verlengen.

Vooraf was vorige week lang nagepraat in de media over het record van Ab Fafié die in 1992 dertien duels op rij ongeslagen bleef. Alleen Ron Jans wilde daar na de zege op Fortuna Sittard nauwelijks bij stilstaan. ‘Ik vind het veel belangrijker om in de volgende wedstrijd dat record te verbeteren en dan moet dat maar bij mijn oude club gebeuren. Dan kunnen we meteen meten waar we met FC Utrecht nu staan.’

Zijn antwoord liet niets aan duidelijkheid te raden over. FC Utrecht zou in de ‘Jans-derby’ zoals tal van journalisten in hun voorbeschouwing hadden aangekondigd, van zich afbijten. En dat gebeurde ook. Meteen na het eerste fluitsignaal van Marc Nagtegaal beten de bezoekers fel van zich af en daar had FC Twente lang niet altijd een antwoord op. Zeker na de openingstreffer van de 34-jarige (!) Jens Toornstra die helemaal is opgebloeid onder Jans, ging FC Twente gehaast en onzorgvuldig op zoek naar de gelijkmaker.

De thuisclub kreeg nog wel enkele kansen, zeker in de eerste helft. Maar daarna kwam Mattijs Branderhorst nauwelijks in de problemen. En zo konden de FC Utrecht-spelers na afloop juichend naar het uitvak waar sommige fans niet beseften hoe dit allemaal kon. Een aantal van hen was er immers in 1977 ook bij toen FC Utrecht daar met liefst 8-0 onder uit de zak had gekregen. Het ene record is dus blijkbaar het andere niet.