Kamerik-voorzitter Das ademt Kamerik

Kamerik-voorzitter en aanvoerder Jelle Das (links) in actie tijdens een eerdere editie van de derby tussen Kamerik en vv Sportief.
Fotocredits: vv Kamerik.

‘Wedstrijden spelen is geweldig, maar tweemaal in de week van Utrecht naar Kamerik rijden om te trainen, is dan weer wat minder.’ Toen hij dat constateerde was duidelijk dat Kamerik-voorzitter Jelle Das vier jaar geleden aan het eind van zijn voetbalcarrière was gekomen in de eerste selectie van de blauw-witten. Na een ‘dienstverband’ van achttien jaar vond hij het welletjes en zette zijn voetbalcarrière voort in het tweede elftal.

Positie

Das (40 nu) is een ras-Kameriker, hoewel sinds enige tijd woonachtig en werkzaam in Utrecht. Als het aan hem had gelegen, had hij met zijn partner en kinderen nu nog in het lintdorp, dat in 1989 opgegaan is in de gemeente Woerden, gewoond. ‘Maar mijn vriendin zag het niet zo zitten. Nu wonen we zeer naar ons zin in de Utrechtse wijk Zuilen. En wie weet komt er nog een moment om als inwoner terug te keren naar Kamerik.’

Het toont zijn liefde voor Kamerik waar zijn ouders en enkele familieleden van Das nog altijd woonachtig zijn. Zijn vader en moeder wonen naast het veld, een neef zit, evenals Das, in het bestuur. Ook het feit dat hij achttien jaar in het eerste elftal van zaterdag vijfde klasser Kamerik heeft gespeeld, is bijzonder. Maar noem Das geen Mister Kamerik. ‘Dat is voor anderen.’ Hoewel hij wel vaak wordt herinnerd aan de uiterst bescheiden positie die zijn club, in de kelder van het regionale voetbal, inneemt. ‘Daar word ik wel regelmatig op aangesproken, ja.’

Afscheid

Nog niet zo lang geleden werd er een beroep gedaan op het incasseringsvermogen van de totale Kamerikse voetbalgemeenschap. Eind oktober overleed oud-trainer Patrick de Ruijter (51). Het raakte de club, het raakte degenen die met De Ruijter (ook als trainer onder meer werkzaam geweest bij Utrechtse clubs als DHSC en Hercules) hadden gewerkt. Das: ‘Ik ben onder Patrick vijf jaar aanvoerder geweest van het eerste en hebben uit hoofde daarvan veel contact gehad. Hij heeft zeven jaar bij Kamerik gewerkt en was iemand van de club.’

‘We zagen het, door zijn ziekte twee jaar geleden al aankomen’, vertelt Das, ‘maar toch komt een overlijden altijd onverwacht. Het raakte ons allemaal. We hebben, toen Patrick nog leefde, van alles georganiseerd. We hebben sjaals ontworpen met clublogo’s erop en met de tekst ‘Bedankt Pik’. Dat was een gevleugelde uitspraak van Patrick. We hebben geprobeerd hem daarmee een hart onder de riem te steken. We zijn regelmatig bij hem langs geweest en hebben met z’n allen afscheid van hem genomen.’

Mentaliteit

De kracht van Kamerik is de onderlinge betrokkenheid, denkt Das. ‘Kamerik is vooral ons kent ons en de directheid. Met elkaar dingen doen: Koningsdag, Sinterklaas, Halloween. Het zijn evenementen die voor 95% gedreven worden door vrijwilligers. Op 23 november komt Sinterklaas – een week later dan de landelijke intocht – aan in Kamerik. Ik ga er met mijn moeder en de twee kinderen naar kijken, dat is een beetje traditie. We hebben een Oranjevereniging in het dorp. Naast mijn recreatieve voetbal in het tweede elftal van de vereniging, tennis ik ook nog in Kamerik.’

Maar nu de prestaties nog. Das hoopt dat Kamerik met 2 tot 5 jaar weer een stapje hogerop kan zetten. ‘Jaarlijks stromen er vier tot vijf talenten van de jeugd door naar de senioren. In een dorp ben je nu eenmaal afhankelijk van de aanwas. We hebben nu in de JO19-1 een sterke lichting. We moeten kijken hoe we die goed kunnen begeleiden en implementeren in de eerste selectie. Daarnaast zie je ook dat de mentaliteit verandert. Dat is niet per se beter of slechter, maar je hebt er wel mee te maken. Ik heb tot m’n 36e in het eerste gespeeld. Er zijn spelers die andere keuzes maken en op hun 30e in een vriendenteam lager gaan spelen. Terwijl ze best nog een paar jaar in het eerste hadden kunnen voetballen. Aan de andere kant, hadden ze dat niet gedaan dan hadden we nu geen vijf seniorenteams gehad.’

Voorzitter

Voor Das, werkzaam als docent lichamelijke oefening aan een OPDC, een onderwijsvoorziening voor leerlingen die (tijdelijk) de aansluiting met het reguliere onderwijs niet kunnen maken, in Utrecht was zijn toekomst als voorzitter van Kamerik in de sterren geschreven. ‘We moesten een jaar of tien geleden in Gouda voetballen en ik kon er vanwege een blessure als speler niet bij zijn. Ik heb me toen met een collega in de bestuurskamer van die club gemeld en hij stelde me voor als voorzitter van Kamerik.’

Anderhalf jaar geleden was zijn aanstelling een feit. En over een paar weken zal tijdens de Algemene Leden Vergadering zijn termijn met nog eens drie worden verlengd, zo is de verwachting. ‘Het bevalt, vanuit de onderwijskant gezien. Ik ben niet iemand van het gemeentehuis of beleidsplannen. Ik ken natuurlijk heel veel mensen binnen Kamerik. Ook de ‘oude baasjes’ weten me te vinden. Ik ben goed in delegeren en het kost me minder energie dan ik vooraf had gedacht. Ik heb er overigens wel lang over na moeten denken of ik wel voorzitter zou willen worden. Als gezin hebben we een tijd geleden een half jaar gereisd, ik heb er toen goed over kunnen nadenken. Spijt heb ik zeker niet van de keus om het te gaan doen.’

Derby

Terug naar het voetbalveld, waar het toch eigenlijk allemaal om te doen is. En dan vooral op zaterdag 30 november als streekgenoot vv Sportief op bezoek komt op sportpark Mijzijde. ‘Die wedstrijden waren voor mij bijzonder’, aldus Kamerik-voorzitter Jelle Das, ‘omdat een oom van me in Woerdense Verlaat woonde en een neef van me bij vv Sportief speelde. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat we in mijn tijd meestal wel wonnen.’

Echter, de huidige stand op de ranglijst en het aantal behaalde punten van beide clubs biedt geen garantie voor een goed resultaat. Das: ‘Maar alleen al vanuit sportief oogpunt wil je natuurlijk heel graag van ze winnen.’