Michel Kruin (90) overleden
Michel Kruin (rechts) langs het veld op Parkhout, de thuisbasis van Geinoord, in gesprek met Hans van Echtelt over zijn voetbalverleden.
Fotocredits: Gerard van Vliet
In de leeftijd van 90 jaar is voormalige Elinkwijk-topscorer Michel Kruin overleden. Hij behoorde tot de eerste groep Surinamers die eind jaren vijftig in de Nederlandse voetbalcompetitie actief werden. Samen met de broers Humphrey en Frank Mijnals en Erwin Sparendam waren zij de voorlopers van de grote groep Surinaamse spelers die na hen naar Nederland kwamen. Kruin was bij Elinkwijk een publiekstrekker vanwege zijn scorend vermogen en zijn enorme snelheid. Bij zijn debuut tegen Willem II scoorde hij drie keer.
Na zijn Zuilense periode werd hij gecontracteerd door DOS en ook bij de Kanaries bleek hij het scoren niet verleerd te zijn. Onlangs vierde hij nog in de kantine van Faja Lobi zijn 90-ste verjaardag temidden van vrienden en oud-clubgenoten.
In 2021 plaatsen we dit artikel in de Utrechtse Sportkrant:
Michel Kruin (links) poseert met Elinkwijk-keeper Joop van der Schilden na een wedstrijd tegen Sparta op 7 mei 1961. Fotocredits: Herbert Behrens / Nationaal Archief
Een bijzondere ontmoeting met Michel Kruin (88)
De bliksemsnelle voetballer Michel Kruin scoorde in zijn eerste wedstrijd voor Elinkwijk meteen drie doelpunten. De debutant zorgde daarmee voor de overwinning op Willem II waardoor Elinkwijk in de eredivisie bleef. Bij deze Utrechtse club, maar later ook bij DOS, zou Kruin ontelbaar veel doelpunten scoren. Journalist Hans van Echtelt kent de speler goed en haalt herinneringen met hem op.
Door Hans van Echtelt
UTRECHT - Op 15 april werd onlangs een bijzondere verjaardag gevierd zonder dat er iets over terug te lezen viel in de media. Michel Kruin werd op die dag namelijk 88 jaar en ook mij was eerlijk gezegd het historische moment ontgaan. En dan te bedenken dat ik af en toe nog contact had met de Zwarte Parel van Elinkwijk, zoals hij altijd liefkozend door de Zuilense fans werd genoemd. Ons contact vond vooral plaats op Parkhout, het Nieuwegeinse veld waar Michel geregeld komt kijken naar de prestaties van zijn schoonzoon Vincent Evers.
Bij een van die gelegenheden hebben we uitgebreid met elkaar gepraat over heden en verleden in de voetballerij. Michel, die in zijn werkzame periode bij de Provinciale Utrechtse Elektriciteits Maatschappij PUEM de kost verdiende, behoorde niet tot de generatie profspelers die voetballend ‘binnen’ konden lopen. Vele mensen in Midden Nederland zagen hem dan ook vaker als meteropnemer actief en bedachten dan lang niet altijd dat ze oog in oog stonden met een van eerste Surinaamse spelers in de vaderlandse voetbalcompetitie.
Snelheid
We gaan terug naar 1956 wanneer Kruin per schip vanuit Suriname naar Nederland afreist. Aanvankelijk was er een eerste contact met Blauw Wit maar die club liet Kruin letterlijk in de kou staan. Dan was de aanpak van Elinkwijk een stuk warmer, hij werd liefdevol opgenomen bij de Zuilense club waar hij met Humphrey Mijnals, broer Frank Mijnals en Charly Marbach het befaamde ‘Surinaamse Klavertje Vier’ zou gaan vormen. Een sensatie voor het voetbalpubliek destijds.
Het publiek vergaapte zich vooral aan de snelheid van loopwonder Kruin die desondanks niet kon voorkomen dat zijn club in een dramatische wedstrijd tegen De Volewijckers op 5 juli 1961 degradeert. Michel herinnert zich alle details nog. ‘We moesten die wedstrijd winnen en stonden op een bepaald moment met liefst 4-1 voor, ik maakte zelf drie goals. In het laatste kwartier ging het helemaal mis, ook door een onfortuinlijk eigen doelpunt van Humphrey, de bal vloog via zijn dijbeen ons doel in. De meeste toeschouwers uit Amsterdam waren na de 4-1 van mij al naar huis vertrokken en hoorde thuis pas dat het toch nog 4-4 geworden was en hun club het toch gered had.’
Hand
Maar er waren natuurlijk ook tal van mooie, sportieve herinneringen. Zoals die keer dat Michel Kruin in de wedstrijd tegen ADO scoorde en toch niet begon te juichen. Hij maakte de toenmalige beroemde scheidsrechter Leo Horn attent op het feit dat hij de bal met zijn hand in het Haagse doel had gewerkt. Een fraai stukje sportiviteit waar ene Maradona (met zijn doeltreffende ‘hand van God’) nog een voorbeeld aan had kunnen nemen. Dat niet iedereen dat mooie gedrag van Kruin is vergeten, moge blijken uit een reactie van een DOS-supporter die ons attendeerde op dit moment. ‘De scheidsrechter had het niet gezien.’
De overgang van Kruin van Elinkwijk naar DOS werd Michel in 1964 niet door iedereen in dank afgenomen. De rivaliteit tussen beide Utrechtse clubs die zeven later toch zouden fuseren tot FC Utrecht, was destijds bijzonder groot. Ook bij de Kanaries werd Kruin al snel populair, samen met de legendarische Tonny van der Linden vormde hij een gevaarlijk koppel.
Kruin: ‘Ton was de beste voetballer met wie ik ooit heb gespeeld. Dus zowel bij Elinkwijk als DOS heb ik mooie jaren mogen meemaken.’ Na 74 goals in zeven jaren betaald voetbal bouwde Michel vanwege een hardnekkige knieblessure noodgedwongen af bij Gooiland en Blauw Wit. Maar de echte voetbalfans zullen zijn dynamiek nooit vergeten.
88
Ondanks zijn 88 jaar volgt Michel de voetballerij op de voet. Niet alleen door bezoekjes aan Parkhout om zijn schoonzoon te bekijken, maar ook via de televisie. ‘Dat valt momenteel niet mee, want eerlijk gezegd ben ik supporter van Feyenoord en die prestaties vallen momenteel erg tegen. Ik denk dat het volgend seizoen allemaal wat beter wordt.’
Michel heeft als voormalige speler van DOS ook een gratis seizoenkaart voor de thuiswedstrijden in Galgenwaard waar hij soms gebruik van maakt. ‘Maar door corona ben ik daar bijna niet meer aan toegekomen, maar hopelijk komen er zo snel mogelijk andere tijden.’