Nostalgie bij eerste lustrum Montfoort S.V. ‘19

Fotocredits: Hans van Echtelt

Toen bijna vijf jaar geleden de fusie tot stand kwam tussen MSV ‘19 en v.v. Montfoort, was er sprake van een samenbundeling van een ‘gezelligheidsvereniging met veel jeugd’ en ‘een voetbalclub met prestatiedrang’. Zo formuleerde het tweetal Frans van Vliet (67) en Cor Verkleij (66), twee trouwe clubmensen, de gebeurtenis die uitmondde in de voetbalclub Montfoort S.V. ’19, die begin volgend jaar het eerste lustrum gaat vieren met de heropening van een nieuwe kantine op sportpark Hofland.

Bij die heugelijke gebeurtenis zal een voetbalwand worden onthuld waarop de belangrijkste wapenfeiten van beide clubs in beeld gebracht worden.  Door het scannen van een QR-code kunnen bezoekers ter plekke kennisnemen van het verhaal achter de afgebeelde foto’s.  

Clubmensen Frans van Vliet en Cor Verkleij halen herinneringen op aan het verleden van zowel vv Montfoort als MV ‘19.

Een gesprek met Van Vliet (oud-voorzitter, nu belast met pr-zaken van de fusieclub) en Verkleij (PR-commissielid en op zaterdag inmiddels twintig jaar gastheer op het wedstrijdsecretariaat) roept meteen nostalgische beelden op van het roemrijke verleden van beide clubs. Er komen lustrumboeken op tafel en hoogtepunten uit het voetbalverleden van beide verenigingen komen ook ter tafel. Ook op de voetbalwand die begin januari wordt onthuld, zullen die opvallende gebeurtenissen fotografisch zichtbaar worden.

Topklasse

Met als absolute uitschieter de promotie van Montfoort naar de topklasse toen ‘The Orange Machine’ via twee achtereenvolgende promoties, met Marinus Dijkhuizen als coach, sensationeel de top van het amateurvoetbal bereikte. Op de voetbalwand wordt dat hoogtepunt op 15 juni 2011 weer in beeld gebracht, de euforie bij spelers, trainer en 3500 (!) toeschouwers op die ‘Koninginnedag’ op Sportpark Hofland keert weer even terug. De dag waarop een ongekende opmars vanuit de eerste klasse bekroond werd.

Bijna gedegradeerd uit die eerste klasse ging trainer Marinus Dijkhuizen, samen met Lodewijk Drost die toen al lid was van de technische commissie en eigenlijk wilde stoppen in de selectie, smeden aan een bijna onverslaanbare ploeg. Zelf was ik aanwezig voor mijn krant bij de streekderby tegen Geinoord, die met 4-1 werd gewonnen. Vanaf die zege ging het draaien, uitmondend in twee promoties op rij. En toen kwam op eigen veld die beslissende wedstrijd tegen CSV Apeldoorn, met de winnende treffer in de verlenging van Mitchel Bottenheft. De topklasse was bereikt, een avontuur dat overigens slechts een seizoen mocht duren maar nu weer in de nieuwe kantine in beeld wordt gebracht.

Ontknoping

Bij fusiegenoot MSV ’19 was al jaren eerder sprake een geweldig kampioensfeest. We schrijven Hemelvaartsdag 16 mei 1996.  Op het hoofdveld van Elinkwijk moest een beslissingswedstrijd tegen VVIJ gespeeld worden. Er waren 1200 toeschouwers uit IJsselstein en vooral Montfoort naar Zuilen afgereisd om de ontknoping van het seizoen 1995-1996 mee te beleven. En ze kwamen niet voor niets: het werd een waar spektakelstuk, met een Montfoortse ‘Houdini-act’ als sluitstuk. Frans van Vliet: ‘Het was bijna tijd en het stond 2-1 voor VVIJ. Ik had al bossen bloemen uit de auto gehaald die voor de kampioenen bedoeld waren. Ik vroeg aan onze voorzitter Ad Vendrig wat ik na het laatste fluitsignaal moest doen. ’Geef ze zo meteen maar aan VVIJ’, was zijn sportieve antwoord, er waren nog maar vier minuten te spelen.’

Maar in de 90e minuut kopte VVIJ’er Martin Steenhoven een voorzet van Peter Spruit in eigen doel en zag de wereld er voor MSV ‘19 en de meegereisde supporters meteen een stuk anders uit. De IJsselsteinse formatie was dermate aangeslagen dat in de verlenging via twee treffers van Ad Spruit jr alsnog met 4-2 werd gewonnen zodat de bloemen via voorzitter Vendrig toch in de handen van de uitgelaten MSV ‘19-spelers terecht kwamen. In het door Van Vliet en Verkleij geschreven bij het 100-jarige geschreven jubileumboek bestaan zegt de matchwinnaar: ‘Nog jaren daarna ben ik aangesproken op die beslissende goals die ik bij Elinkwijk maakte. De impact en ontlading van die wedstrijd was enorm, het was meteen ook het laatste kampioenschap van MSV.’ Opmerkelijk feit: Ad Spruit jr kwam pas in de eindfase van dat seizoen uit het tweede naar het eerste elftal, hij scoorde als invaller in de laatste zes wedstrijden liefst negen doelpunten.

Supporters

Onlangs was ik zelf even op bezoek op Sportpark Hofland voor een wedstrijd tussen een jeugdteam van Montfoort SV ’19, namelijk onder 18-2 tegen de leeftijdgenoten van Delta Sports waarin mijn kleinzoon voetbalt. In de rust wandelde ik even door de voormalige Montfoort kantine (Zuid) waarin ik in het verleden door de voorzitters Jan van der Stoep en Dick ten Hoonte in de bestuurskamer zo hartelijk werd ontvangen. Maar ook aan de Noord-kant was het goed toeven bij de MSV-familie, met gastheren als Eddy J. Smits, Bertus Sas, Ad Vendrig, Frans van Vliet en noem maar op. Zij droegen allen bij tot de ’mooiste club van het Groene Hart’ zoals Montfoortse voetbalsupporters hun club graag liefkozend noemen. En dan vergeet ik bijna nog even om de misschien wel kleurrijkste vlagger in de MSV-historie te noemen: Jan ‘Pit’ Oostrum, die op de zondagavonden bij mij op de sportredactie zijn soms onleesbare getypte verslag kwam brengen.

Dezelfde Jan Oostrum was ook natuurlijk grensrechter in de kampioenswedstrijd op 8 juni 1969, toen een beslissingswedstrijd gespeeld moest worden tegen Voorwaarts. Het gebeurde op het veld van JSV in Jutphaas en ik was er voor mijn toenmalige werkgever Het Centrum. We hadden tevoren kaarten laten drukken met de elftalfoto van het toenmalige elftal met legendarische namen als Theo Kraan, kopspecialist Cees Kraan, doelman Bertus Sas, Karel Kraan, Koos van Schaik en Kees Vendrig. Na de 3-1-zege vonden ‘onze’ kaarten gretig aftrek bij 3000 uit Montfoort meegereisde supporters, die trainer Piet de Jongh op de schouders namen. Vast en zeker ook iets voor de voetbalwand in de nieuwe kantine.