Van het asfalt naar de modder, het is tijd voor de cyclocrossers

Fotocredits: Sunil Chandra Sharma

Veertien manches telt de wereldbeker veldrijden in het seizoen 2023-2024. Bij de ouverture zijn zondag lange niet alle vedetten present. Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met de kosten die gepaard gaan met de oversteek naar Amerika, waar Waterloo (Iowa) de aftrap mag verzorgen. Om de reis nog enigszins financieel binnen de perken te houden moet je wel zicht hebben op een hoge klassering. En dat hebben Lars van der Haar en Puck Pieterse.

Vorig jaar waren er nog twee crossen in Amerika maar Fayetteville is afgehaakt uit teleurstelling over de matige bezetting van het deelnemersveld. Met als gevolg dat het kostenplaatje van de verre verplaatsing voor slechts een paar dagen heel erg hoog is. Ploegen moeten al gauw zo’n 25.000 euro ophoesten voor materiaal, renners, mecaniciens, verzorger en ploegleider. En dan wordt er niet zelden ook nog eens een bijdrage gevraagd van de renners zelf voor de vlucht en de hotelkosten. Voor de winnaar ligt weliswaar 5000 euro te wachten, zowel bij de mannen als de vrouwen, maar de nummer vijftien zal aan zijn 750 euro niet genoeg hebben.

Hoofdzetel Trek

Waarom blijft Waterloo wel onderdeel van de wereldbeker? Dat heeft veel zo niet alles te maken met de aanwezigheid van fietsenfabrikant Trek die daar zijn hoofdzetel heeft. De sponsor van de wielerploeg Lidl-Trek waar bijvoorbeeld Bauke Mollema al jaren voor rijdt is ook actief in het veldrijden onder de naam Baloise Trek Lions, de ploeg van Sven Nys met onder meer zijn zoon Thibau, afgelopen zondag winnaar van de openingscross in Beringen, en good-old Lars van der Haar. Zij hebben in Waterloo het voordeel dat ze komend weekeinde gebruik kunnen maken van de faciliteiten van de fabriek, wat de kosten aanzienlijk drukt.

Alpecin-Fenix, de ploeg van Mathieu van der Poel die pas in december het veld induikt, en Puck Pieterse, heeft eveneens waardevolle connecties in de VS. Overigens bevindt de Amersfoortse zich al weken op het continent waar ze de laatste wereldbekers mountainbike reed en één ruk door de crossfiets bestijgt.

De wereldbeker veldrijden bestaat sinds 1993 en is het belangrijkste regelmatigheidsklassement. Recordhouder bij de mannen is  Sven Nys met zeven eindzeges. Bij de vrouwen zijn Daphny van den Brand en de Belgische Sanne Cant recordhoudster (drie zeges). Sinds een paar jaar is de organisatie in handen van Flanders Classics in samenspraak met de UCI. Van de veertien manches dit seizoen zijn er zes in België en twee in Nederland. Tabor behoort niet tot de wereldbeker omdat dit jaar in Tsjechië het WK (van 2 tot en met 4 februari) wordt gehouden. Terug op de kalender is Hoogerheide, waar in het verleden vaak het finaleweekend werd gehouden. Ditmaal is de Brabantse plaats opnieuw de laatste in de rij.

In de sneeuw

De meest interessante is ongetwijfeld de cross in de sneeuw, het Italiaanse Val di Sole waar Puck Pieterse warme herinneringen aan bewaart. Niet alleen klopte ze vorig seizoen na een magistrale race Fem van Empel die zwaar ten val kwam, ze won er deze zomer ook nog eens de wereldbeker mountainbike.

In het eindklassment van de cyclocross werd Pieterse tweede achter een dikwijks ongenaakbare Van Empel. De Amersfoortse zal het de huidige wereldkampioene en ook het derde jonkie Shirin van Anrooij zo lastig mogelijk willen maken. Mogelijk voegt ook Ceylin Alvarado, nauwelijks ouder, zich bij het trio dat de vorige wereldbeker volledig domineerde. De grote afwezige bij de vrouwen is zevenvoudig wereldkampioene Marianne Vos. Zij is herstellende van een operatie aan de liesslagader en blijft de komende winter uit het veld. Nederland beschikt echter over zoveel getalenteerde cyclocrossers dat een volledig Hollands podium vaker wel dan niet het geval zal zijn.

Lars van der Haar behoort met zijn 32 jaar tot de oudgedienden. Vorig seizoen eindigde de Woudenberger als vierde in de wereldbeker. Mogelijk stelt hij zich dit jaar wat in dienst van het aanstormende talent Thibau Nys in de wetenschap dat zijn enorme ervaring en tactisch vernuft het steeds vaker zal afleggen tegen fysieke vermogens. Maar op een goede dag is de terriër die op bewonderingswaardige wijze blijft strijden tot de finish nog altijd in staat tot een stunt.