Afscheidstoernee wielerlegende Valverde begint in Utrecht

Utrecht is geen onbekende stad voor Alejandro Valverde. Niet dat de Spanjaard er regelmatig op vakantie gaat. Zeven jaar geleden koerste hij door de straten van de Domstad tijdens het Grand Départ van de Tour de France. Langs het Ledig Erf, over de Maliebaan. Vrijdag 19 augustus zoeft de wielerveteraan opnieuw over het Utrechtse asfalt, ditmaal in het kader van het Gran Salida, de start van de Vuelta. Zíjn Vuelta.

Het wordt de laatste grote koers van de 42-jarige Valverde. Ongeacht het resultaat belooft het een triomftocht te worden voor de Spanjaard, zeker in zijn geboorteland en door de streek waar hij is opgegroeid. In Murcia ontwikkelde El Imbatido (De Onverslaanbare) zich tot een veelzijdig coureur met een ongebreidelde aanvalslust. Tot  een van de smaakmakers van het peloton die zou uitgroeien tot een legende.

In 2015 bracht de individuele tijdrit waarmee de Tour in Utrecht van start ging, Valverde weinig succes. Hij eindigde slechts als 43ste, op bijna een minuut van winnaar Rohan Dennis. Toch ging de Spanjaard onverdroten door en stond in Parijs wel mooi op het podium, achter winnaar Chris Froome en Nairo Quintana. Twee renners die nog altijd tot het profpeloton behoren  en opnieuw in Utrecht starten maar voornamelijk voor spek en bonen mee koersen, al zal dat gezien hun vorstelijk salaris in een exquise saus zijn.

Schorsing

Valverde belichaamt alle facetten van de wielersport. Hij is een held en een schurk tegelijk. In 2010 werd hij voor twee jaar geschorst vanwege zijn betrokkenheid bij Operación Puerto, de Spaanse dopingzaak rondom de omstreden arts Eufemiano Fuentes die zo’n beetje het halve peloton van bloedzakjes voorzag.

Na zijn terugkeer belandde hij in een depressie alvorens hij doorging met het winnen van koersen. Grote koersen, al in 2006 prijkte Luik-Bastenaken-Luik op zijn palmares. In 2018 werd hij, als wielrenner al in zijn nadagen, wereldkampioen op het loodzware parcours bij Innsbruck.

De mens Valverde kwam vorig jaar scherp in beeld na zijn val in de Vuelta. Hij krabbelde uit de berm, klom weer op de fiets maar moest vanwege de pijn toch opgeven. Huilend werd hij opgevangen door zijn ploegleider. Al die in de loop der jaren getoonde emoties heeft hem in combinatie met zijn enorme lijst successen een iconische status bezorgd.

Toptien

Dit jaar geldt hij nog steeds als kanshebber voor een toptien notering in het eindklassement van de Vuelta, de ronde die hij in 2009 won. Een podiumplaats lijkt te veel gevraagd. Het deelnemersveld is behoorlijk sterk met als topfavoriet Primoz Roglic die na een mislukte Tour voor zijn vierde Spaanse zege op rij gaat. Tal van klassementsrenners hebben dit jaar een voorkeur voor de combinatie Giro-Vuelta, zoals de winnaar in Italië Jai Hindley. Ook de nummers twee en drie van de Giro, Richard Carapaz en Mikel Landa, trekken door Spanje.   

En dan is er nog de jonge Belg Remco Evenepoel. In kleine etappekoersen oppermachtig, maar in de wat grotere meerdaagse wedstrijden zit er altijd wel een offday tussen. De verwachtingen rond REV worden steevast opgeklopt. Door de Belgische media, door zijn ploeg Quick Step-Alpha Vinyl met aan het hoofd Patrick Levefere die bepaald niet vies is van boude uitspraken, en niet het minst door Evenepoel zelf. ‘De Aerokogel van Schepdaal’ doet in veel opzichten aan de Nederlander Thomas Dekker denken. Veel branie, een grenzeloze ambitie en gezegend met veel wielertalent zoals uitmuntend kunnen tijdrijden. De carrière van de Nederlander, tegenwoordig wielercommentator, eindigde met een dopingbekentenis; over een aantal jaren zal blijken of zijn Evenepoel in alle opzichten zijn evenknie is geweest.

Alto Amerongen

De Vuelta 2022 kent geen mythische klim over bijvoorbeeld een geitenpad met een stijgingspercentage van 25 procent. Maar in zijn totaliteit wordt het wel degelijk een slopende ronde. Wat dat betreft kennen de renners een rustige aanloop in het vlakke Nederland. ‘Alto de Amerongse Berg’ wordt in de tweede etappe van Den Bosch naar Utrecht de zwaarste beproeving op Hollandse bodem. Een beklimming van 2,2 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 2,7 procent voordat de top van de ‘col’ op 78 meter boven NAP wordt bereikt.

Ter vergelijking: in de vijftiende etappe gaat het peloton naar het dak van de Vuelta, dat op 2510 meter ligt in skidorp Sierre Nevada. Als je bedenkt dat de start die dag is in het op 660 meter gelegen Martos en de renners dus bijna twee kilometer de hoogte in gaan, is het niet vreemd te veronderstellen dat ze de trots van Amerongen niet direct als een scherprechter zullen ervaren.