Amateur zet ‘dreamteam’ te kijk, zilver voor Van Vleuten

De tactiek van het oranje kwartet zal stof tot nadenken geven. Zilver was een schrale oogst na een koers die de Nederlandse topfavorieten geen moment onder controle hadden. Ze lieten zich, zoals iedereen, verrassen door een vroege vlucht van vijf rensters zonder grote namen. ‘Een vorm van onderschatting,’ erkende de uittredend kampioene Anna van der Breggen. De rest van het peloton dacht, knappen jullie het maar op Hollanders, en dat was begrijpelijk. Nederland had immers het hele voorseizoen gedomineerd en met vier toprensters vier ijzers in het vuur. De gouden medaille hoefde bij wijze van spreken alleen maar bij de finish opgehaald te worden.De voorspong van de koplopers ging zelfs richting de elf minuten toen pas de eerste reacties kwamen. Op 60 km van de finish bij de beklimming van de Doushi Road werd het tempo opgeschroefd. In het peloton waren op dat moment nog nauwelijks rensters er afgereden, wat veelzeggend was voor de gezapigheid. Zonder oortjesDemi Vollering deelde een eerste speldenprik uit, waarna Van Vleuten serieus aanzette. Dat was opmerkelijk omdat ze net daarvoor ten val was gekomen doordat ze achterop de vallende Deense Emma Norsgaard was gereden, notabene een ploeggenote bij Movistar. Op het steilste gedeelte van de Doushi Road ging de geboren Utrechtse op avontuur. Niemand reageerde en ze had snel een minuut voorsprong. Alleen liep de achterstand op de vluchters nauwelijks terug. Doordat de rensters zonder oortjes koersten wist Van Vleuten ook niet precies wat de tijdsverschillen waren. Ze schreeuwde naar een motor om opheldering en leek te schrikken toen ze hoorde dat het gat nog steeds vijf minuten bedroeg.https://twitter.com/TeamNLtweets/status/1419197667398361088Vooraan was de kopgroep uiteen gevallen. Kiesenhofer liet ook haar laatste metgezellen, een Poolse en een Israëlische, achter zich en bleef goed ronddraaien. De 30-jarige renster, afgestudeerd in de wiskunde en werkzaam aan de universiteit van Lausanne, had het goed berekend. Nog indrukwekkender was dat ze het hele voorbereidingstraject zelf, zonder ploeg, had uitgestippeld, met veel trainen in de hitte. Dat betaalde zich uit. Het goud was een verdiende beloning voor een ijzersterke race.Van Vleuten was teruggevallen in het restant van het peloton, dat ook andere vluchters had opgepeuzeld. De Nederlandse rensters verkeerden in de veronderstelling dat niemand meer vooruit was. Het gebrek aan communicatie zorgde voor veel verwarring, vertelde Van Vleuten die op 1600 meter van de finish was weggesprongen en met de armen omhoog juichend over de finish kwam. Ze meende gewonnen te hebben, de perfecte revanche voor de val die haar bij de vorige Spelen vijf jaar geleden in Rio het goud had gekost. Tot een Nederlandse verzorger haar terug in de realiteit bracht. Gemengde gevoelens‘Ik heb gemengde gevoelens,’ vertelde ze even later. Ze oogde opmerkelijk monter terwijl ze toch even zal hebben moeten slikken. ‘Ik ben heel trots op mijn eerste olympische medaille. Het is misschien ook wel zilver met glans, want ik voelde mij supergoed vandaag. Mijn doel was om op mijn best mogelijke niveau te zijn en ik denk dat dat is gelukt. Het is misschien niet het resultaat waarop we hoopten, maar persoonlijk denk ik dat ik een goede koers heb gereden, net als de hele Nederlandse ploeg.’Het brons was voor de Italiaanse Elisa Longo Borghini, de Belgische Lotte Kopecky werd vierde en Marianne Vos vijfde.