Amersfoortse rugbyster Lysanne Klomp is eindelijk omringd door meiden
Lysanne Klomp.
Fotocredits: Geert Lommers/Utrechtse Sportkrant
Ze heeft afscheid genomen van de jongens. Lysanne Klomp (17) speelt komend seizoen bij haar nieuwe club RUS (Rugbyende Utrechtse Studenten) uitsluitend met vrouwelijke teamgenoten terwijl ze bij Rugby Club Eemland vanaf haar 10e steevast met jongens rugbyde. ‘Ik kijk er enorm naar uit om bij RUS te spelen.’
Het afscheid van RC Eemland, de vereniging waar ze als rugbyster in het fysieke spel is opgevoed en groot en sterk is geworden, zorgt bij de Amersfoortse voor enig hartzeer. RC Eemland was haar tweede thuis, was haar comfortzone, was haar geliefde bikkelterrein. Ze zal the Yellow Family zoals de Amersfoortse rugbyclub binnenskamers triomfantelijk wordt aangeduid dan ook vreselijk missen. ‘Maar met de jongens rugbyen ging niet meer. Ze werden te groot en te sterk’, zegt de talentvolle Lysanne. ‘Fysiek was het niet meer verantwoord om tegen hen te spelen. Ik kan best tegen een stootje, ben zelf ook geen lichtgewicht, maar de kans op blessures was te groot. De laatste blessure die ik opliep was een hersenschudding – na een tackle viel ik ongelukkig op mijn hoofd. Tja, kan gebeuren hè.’
Commentaar
Spelen tegen jongens, ze heeft er nooit tegenop gezien. ‘Elke keer als ik het veld opstapte, was ik gewoon one of the guys. Je doet mee of je doet niet mee. Het is ook niet zo dat tegenstanders mij spaarden. Dat is maar goed ook, want dat wil je helemaal niet. Je wilt geen uitzonderingspositie. Nee, ik heb het nooit als hinderlijk ervaren om met en tegen jongens te spelen, ik heb altijd vrijuit kunnen rugbyen.’
Of ze weleens minder vleiend commentaar kreeg van de tegenstander? ‘O ja hoor, geregeld’, klinkt het vlot uit haar mond. ‘Maar ik trok me nergens iets van aan. Het liet me volledig koud wat ze me toeriepen en als het verbaal echt te gortig werd, sprongen mijn teamgenoten voor me in de bres. Dat is dan wel weer het voordeel als je als enige meisje bent.’ Lachend: ‘De jongens in mijn team waakten een beetje over me.’
Wat Lysanne niet zal missen, is het alleen omkleden in een kleedkamer voor aanvang van de wedstrijd. Vanaf dat ze ging rugbyen weet ze niet beter, maar leuk vond de Amersfoortse het niet. ‘Soms deed er een meisje mee bij de tegenstander en waren we met z’n tweeën in de kleedkamer, maar het voelt toch een beetje raar. In de kleedkamer leef je gezamenlijk naar een wedstrijd toe, pep je elkaar op, wordt er onderling met elkaar gedold – dat mis je dus allemaal. Pas op het veld ben je weer teamgenoot.’
Meetrainen
Bij haar nieuwe club RUS, sinds 1985 de enige studenten vrouwenclub van Nederland, wordt alles anders. Bij RUS is Lysanne geen vreemde eend in de bijt, is ze gewoon one of the girls. ‘Vorig seizoen’, vertelt de Amersfoortse, ‘had ik al de ambitie om over te stappen naar RUS, maar was ik met mijn 16 jaar nog te jong. Ik mocht toen wel al een paar keer meetrainen en dat beviel heel goed. Als ik dit seizoen nog interesse zou hebben, werd mij verteld, was ik van harte welkom.’
En die interesse was er zeker nog, want de Amersfoortse studente mbo verpleegkunde – net gestart met de opleiding - wil hogerop, wil zich nadrukkelijk meten met de beste rugbysters van Nederland. Sterker nog, Lysannes doel en droom is ooit voor het nationale damesteam uit te komen. ‘Dat zou ik heel vet vinden.’ En ja, daar wil ze alles voor doen, ambitieus als ze is. ‘Maar laat ik me eerst maar eens bewijzen bij RUS.’
Onlangs meldde de 1,80 meter lange voorwaartse (‘ik ben voor het zwaardere duw- en trekwerk’) zich op sportcentrum Olympos, thuishaven van RUS, voor de eerste training. Ze heeft er vertrouwen in dat ze ook bij de Rugbyende Utrechtse Studenten, dat in de ereklasse uitkomt, haar mannetje staat, gehard als ze is door de jongens. ‘Door altijd tegen jongens te hebben gerugbyd, heb ik een goede leerschool gehad’.
Liever een shirt dan een badpak
Ze zat van jongs af aan op wedstrijdzwemmen bij de Haaien in Leusden, maar nadat Lysanne Klomp op het rugbyveld van RC Eemland haar broertje Kyanno zag spelen wist ze genoeg; ook zij wilde rugbyen. En dus verruilde de Amersfoortse zeven jaar geleden haar zwempak en het badwater in voor een stoer gestreept shirt en een grasveld met aluminium palen aan weerszijden. Wat haar zo betoverde? Ze somt met enthousiast stemgeluid op: ‘Het spel, het ruwe, het ruige, het knokken, het sjorren, het harde rennen. Ik was in één klap verliefd op het spel. Bovendien wilde ik graag een teamsport beoefenen.’
Lysanne startte bij RC Eemland bij de benjamins, kwam uit voor de mini’s en speelde daarna bij respectievelijk de cubs, de junioren en de colts. In elk team was zij het enige meisje. Het kon haar echter geen bal schelen. Met volle overtuiging: ‘Rugby is míjn sport, ik houd van het spelletje. Als ik niet op het veld train, zit ik in de sportschool om fysiek sterker te worden. Het spel zit in m’n hart.’