De boosheid met sport onder controle krijgen

Organisator Stichting Life Goals mikt op een brede groep mensen omdat sociaal isolement een steeds groter probleem wordt.Isabelle (23) is zeker van de partij. De Utrechtse was vijftien toen ze uit huis werd geplaatst. ‘Het boterde niet meer tussen mijn ouders en mij. Op die leeftijd kom je bij Jeugdzorg terecht. Ik heb in opvangtehuizen gewoond, bij pleeggezinnen gezeten, maar eigenlijk ging het nergens goed. Toen ik van een woongroep naar een pleeggezin verhuisde, moest ik net eindexamen doen. Terwijl iedereen liep te stressen over examens had ik andere dingen aan m’n hoofd. Maar ik heb wél de havo gehaald.’Na het eindexamen trok Isabelle bij de moeder van haar toenmalige vriend in. Woonde ze opeens samen. ‘Tot het misging. Toen had ik twee keuzes: de straat op of terug naar mijn ouders. Ik koos voor dat laatste. Verre van ideaal, ik was niet voor niets weggegaan daar. Na een tijdje ging het weer fout. Toen ben ik bij Singelzicht terechtgekomen, het opvanghuis voor dak- en thuisloze jongeren aan de Wittevrouwenkade in Utrecht. Ik zat daar met 23 probleemjongeren in één huis.’ BoosIn die periode kreeg ze steeds meer moeite haar agressie onder controle te houden. In de kliniek waar ze vrijwillig behandeld werd kwam het tot een uitbarsting. De kliniek deed aangifte. ‘Daarna zat ik vast. Dat is wel even schrikken. Gelukkig kreeg ik best veel vrijheid. Alleen was ik te “normaal” voor die afdeling, daar zaten veel zware gevallen.’Ze kijkt met gemengde gevoelens op die periode terug. ‘Ik ontken niet dat ik agressief was, maar in de aangifte heeft de kliniek een en ander aangedikt. In hoger beroep is van de tenlastelegging alleen bedreiging overgebleven. Daar ben ik ontzettend blij mee. Na die straf kreeg ik het medicijn ritalin voorgeschreven. Deze zogenaamde psychostimulans werkt heel goed voor me. Ik blijf niet meer hangen in mijn boosheid. En als ik wel boos thuiskom, is Tommie er.’ Ze lacht. ‘Met mijn hondje erbij is het onmogelijk boos te blijven.’ PassieEr gebeurden ook positieve dingen. ‘Toen ik in Singelzicht zat deden we mee met een voetbaltoernooitje. Natuurlijk was ik van de partij. Zo ben ik met de mensen van Team SVeT in aanraking gekomen. Zij organiseren in Utrecht sport- en beweegactiviteiten voor mensen uit de opvang. Veel begeleiders zijn ervaringsdeskundigen, die weten waar je allemaal mee te maken hebt als je zelf in de opvang zit. Zo ben ik weer gaan sporten.’ TrainenInmiddels staat Isabelle wekelijks voor de groep. ‘Sport is echt mijn passie, daar wil ik verder mee. Ik heb de lsr-opleiding gedaan, een cursus voor assistent fitnesstrainer, en ik wil de opleiding Maatschappelijke Sportcoach van Stichting Life Goals gaan doen. Dan leer je echt hoe je een training kan geven aan mensen uit de opvang.’Ondertussen staat ze niet stil. Isabelle is nu zelf actief bij SVeT, bij On the Move en ze is vrijwilliger bij de European Life Goals Games die in september in Utrecht gehouden worden. ‘Ik zit in een werkgroep en geef de organisatie mijn input. Verder ga ik voetbaltrainingen voor meiden geven. Misschien dat we nog op andere manieren actief zijn die week. Ik kan niet wachten tot het begint.’En ondertussen is het een stuk rustiger geworden in het leven van Isabelle. Ze heeft een appartement in Utrecht, haar hond Tommy, is dagelijks met haar sportactiviteiten bezig en ze heeft haar boosheid onder controle. ‘Ik zie mijn moeder ook weer vaak. Superfijn.’