‘De sport verdient groot compliment’
Ter Haar (65) werkte jarenlang bij het Kenniscentrum Sport en geldt als expert in de maatschappelijke waarde van sport en bewegen. Zelf deed ze als meisje in Almelo aan gym en hockey en sinds vijf jaar is boksen haar passie (‘en ik zou graag nog eens willen schermen, lijkt me ook fantastisch’). Ook heeft ze zitting in de Raad van Toezicht van SportUtrecht en is jurylid van Sportprijs Utrecht, dat dit jaar een nieuwe categorie kent: het sportcompliment.
Het moet een beloning zijn voor opvallende initiatieven – groot of klein.‘Heel goed, juist op dit moment,’ aldus Ter Haar. Eigenlijk verdienen alle initiatieven volgens haar een compliment, omdat ze zijn ontstaan ondanks de beperkte omstandigheden. ‘Bovendien veranderen die omstandigheden steeds weer. Juist dat vraagt heel veel van de sport. Bij elke persconferentie van de regering wordt het weer anders en moet je je maar weer aanpassen en maar weer zien hoe je al die vrijwilligers meekrijgt. Inmiddels met de tong op de schoenen.’
Flexibiliteit
Die stemming proefde ze recent tijdens een gesprekje met Ragna Schapendonk (voorzitter jeugdvoetbal Kampong), toen de sport na vijf uur op slot ging: ‘Weer moesten de schouders eronder, weer de trainingsschema’s aanpassen, wat ze al zo vaak had gedaan. En weer moest ze vervolgens alle vrijwilligers informeren. Daarbij zijn er nog al die discussies over vaccinaties en QR-code. Dat die flexibiliteit telkens weer wordt opgebracht, raakt me echt.’Aan de andere kant ziet ze met plezier aan hoe overal in de stad wordt gesport. Ze ziet het op het Berlijnplein onder de overkapping, in het groene lint van voorheen de Oosterspoorbaan. ‘Die sporttoestellen daar zijn altijd bezet. Overal gaat het sporten gewoon door. Het wandelen heeft een vlucht genomen. Mooi dat kort voor de uitbraak van de pandemie het water weer in de Catharijnesingel terugkeerde. Konden mensen rondvaren en wandelen langs de singels.’
Veerkracht
De veerkracht in de sport verrast haar. ‘Die is groter dan ik had verwacht, al zie ik ook dat de rek er een beetje uit is. Dat proef je. En hoezo niet sporten? De regering maakt met haar maatregelen een fout. Sporten en bewegen, een gezonde leefstijl, is een deel van de oplossing. Maar wat zien we nu? Juist de mensen die er het meeste baat bij hebben, zijn in de afgelopen tijd minder gaan sporten. Dat zien we in wijken als Kanaleneiland, Ondiep en Overvecht waar het aanbod toch al beperkter is.’Ze wijst erop dat juist mensen die klein zijn behuisd in tijden van (halve) lockdowns zoveel baat hebben bij ‘even dat uurtje eruit, lekker bewegen, kletsen met die andere moeders die in dezelfde situatie zitten.’ Dat dat nu voor velen is weggevallen, zal ook op termijn gevolgen hebben: ‘Want hoe pik je het weer op? Is het dan weg? Hoe hou je juist dat laagdrempelige aanbod van sport en bewegen gaande. Er is juist zoveel moeite gedaan om die moeders mee te krijgen.’Bij het uitspreken van alle zorgen, veert Marian ter Haar even snel weer op als ze de mooie evenementen benoemt die zijn doorgegaan of juist tijdens de pandemie zijn ontstaan. ‘Dan denk je al gauw aan King of the Court op het Jaarbeursplein, maar ook het pleintjesbasketbal (3x3) in de wijken. De club mensen die dat organiseert pakt dat zo goed op.’Wat haar bloed zeker sneller laat stromen is het initiatief van Tessa Laan, die zich als vrijwilliger bij JongGras Sportbuddies al langer inzet om vluchtelingen naar een sportclub te begeleiden. In de afgelopen tijd heeft Tessa zich gestort op zwemlessen voor statushouders die niet kunnen zwemmen. Toch al een enorm geregel, zeker met de jongste coronabeperkingen, zijn er nu meer aanmeldingen dan er plek is.