Definitief einde van tijdperk-Willaarts

Voormalig FC Utrecht-spits Erik Willaarts kreeg een shirt overhandigd met het opschrift ‘Bedankt voor die mooie voetbaljaren’ en leverde met een symbolisch gebaar de schoenen in waarmee hij zich vijftien jaar geleden tot topscorer van de eredivisie schoot.Ik prees me gelukkig dat ik bij die ‘plechtigheid’ aanwezig mocht zijn. En het werd zelfs een beetje nostalgisch toen Erik mij in aanwezigheid van vrienden en bestuursleden zijn shirt en schoenen overhandigde. ‘Als dank voor alle mooie verhalen die je over me schreef in de periode dat ik voetbalde bij FC Utrecht en daarvoor bij Woudenberg. Ook vandaag ben je weer van de partij bij deze  wedstrijd, een zes punten-duel voor beide ploegen die het moeilijk hebben.’Als tegenprestatie heb ik Erik het allereerste nummer gegeven van de Utrechtse Sportkrant waarmee hij zich verguld toonde. ‘Vooral het verhaal over de historie van Ajax - FC Utrecht wil ik graag lezen. Dat is altijd een beladen wedstrijd geweest en toen ik in Galgenwaard tegen de Amsterdammers scoorde, stond het stadion op z’n kop. Ik heb trouwens tegen alle topclubs gescoord: Ajax, Feyenoord en PSV. Tegen de Eindhovense club maakte ik 1-0 maar uiteindelijk werd het 1-7 door vier doelpunten van Romario. Dus mijn treffer heeft toen niet veel succes opgeleverd.’Dat Willaarts nog niet helemaal vergeten is, blijkt uit het feit dat vorige week een Duitse reportageploeg bij hem op bezoek was om zijn periode bij Borussia Mönchengladbach nog eens door te nemen. ‘Daar had ik nooit op gerekend maar ineens stonden ze voor deur. Borussia was natuurlijk niet mijn meest succesvolle periode, Uwe Rahn was daar de vedette en Wolf Werner de trainer. Maar het was toch een bijzondere ervaring om in de Bundesliga te mogen voetballen.’Erik Willaarts nam afscheid in het veteranenelftal van Woudenberg en hij scoorde uiteraard ook tegen Vianen in zijn laatste wedstrijd. ‘Maar eigenlijk kon het al niet meer, de problemen met mijn knie werden steeds groter. De derde helft werd ook steeds belangrijker, maar het afscheid viel me eerlijk gezegd niet echt zwaar omdat ik alles uit mijn voetballoopbaan heb gehaald wat mogelijk was voor een speler uit een dorpscluppie. Ik had er nog wel veel plezier in om wekelijks met mijn vrienden het veld in te stappen.’ GlorietijdenOp die zonovergoten zaterdag 1 oktober 2016 viel alles op z’n plaats voor Willaarts. Zijn ploeg won met 2-0 van Geinoord en maakte daarmee een fikse sprong op de ranglijst. Erik volgde de wedstrijd op zijn vertrouwde plek op de tribune temidden van zijn teamgenoten en sportvrienden. Natuurlijk komen dan de herinneringen aan zijn glorietijden ook vaak ter sprake. ‘Maar je mag niet te lang achterom kijken, het is mooi geweest. Wie kan zeggen dat hij topscorer van de eredivisie is geweest en ook nog eens een mooie transfer naar Duitsland heeft gemaakt? Ik heb niets te klagen, afgezien van die knie is mijn gezondheid goed en onze keukenzaak in Woudenberg loopt ook naar wens.’Meteen na de wedstrijd stapte Willaarts in de auto om naar Arnhem te rijden voor de wedstrijd van Vitesse tegen FC Groningen (uitslag 2-1). Hij volgt natuurlijk met grote interesse de prestaties van die club en dan met name van zijn neef Ricky van Wolfswinkel. Die is de zoon van zijn zwager Arno van Wolfswinkel, tevens trainer van het eerste elftal van Woudenberg. ‘Het is natuurlijk extra leuk om een familielid te volgen in de eredivisie. Ricky heeft mij nooit zien voetballen. Hij is geboren in  1989, toen had ik mijn gloriejaren al achter de rug. Hij moet het hebben van oude beelden en de verhalen.’