'Eén keer in je leven komt de witte duif voorbij'

In 2009 kijkt hij in de krant terug op tien seizoenen als actief speler in de Galgenwaard. ‘Nu ik zelf trainer ben, begrijp ik waarom trainers het in mij zagen zitten. In hun denkwijze was ik een ideale speler. Fysiek sterk. Nooit verzaken, altijd wel een zesje. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan. Veroverde ik de bal dan leverde ik hem in bij de betere voetballer. Ik was het slot op de deur.’ 1985Van der Meer debuteert op 22 december 1985 in Venlo tegen VVV in een elftal met zijn stadgenoten Ton du Chatinier, Herman Verrips, Gert Kruys, Jan Wouters, Ton de Kruyk, Edwin Godee en Gerrit Plomp. Zijn debuutwedstrijd gaat met 1-0 verloren. Hij herinnert zich: ‘De dag na mijn debuut maakte ik een doelpunt op de training. De reactie van de woedende Jan Wouters zal ik nooit vergeten: dat had je gisteren in de wedstrijd moeten doen.  Ik ben blij dat ik die jongens nog heb meegemaakt. Het heeft mij gevormd. Ton du Chatinier heeft mij op de training getrapt, zijn noppen stonden in mijn benen. Zo moet je het doen, zei hij. De tegenstander moet de pijn voelen. De scheidsrechter bepaalt de grens. Ik heb nooit een rode kaart gehad en nooit een gele voor praten. Ik liep weg, je wint er niets mee.’Nol de Ruiter is trainer bij zijn debuut met praatpaal en assistent Willem van Hanegem, daarna passeren Cees Loffeld, Ab Fafié, Leo van Veen en, na het vertrek van ‘mister FC Utrecht’, het interim-duo Ton du Chatinier en Henk Vonk.  Met Han Berger als trainer speelt hij in 1991 voor de UEFA-cup tegen Linzer SK en Hellas Verona. Na het vertrek van Cees Loffeld in oktober 1990 en de komst van Ab Fafié wordt van 1 november 1990 tot 1 april 1991, 13 wedstrijden op rij niet verloren.Van der Meer over die periode: ‘Bij zijn aantreden draaide Fafié er niet om heen. Ik ben er niet om het publiek te vermaken. Als ik over de middenlijn kwam, werd ik teruggefloten. Fafié schreef wel eens een naam verkeerd op het bord. Hij wilde intimidatie zeggen en kwam er niet uit. Ik moest lachen om de reactie van Johan de Kock. Dat zag Ab: Je kunt me toelachen maar niet uitlachen. Morgen om zeven uur straftraining. Ik moest tien rondje lopen en het was klaar.’Witte duifDe succesreeks van november tot 1 april brengt een nieuw Europees avontuur in 1991 met een onvergetelijke confrontatie met Real Madrid. Van der Meer: ‘Fafié hield ons voor: een keer in je leven komt de witte duif voorbij. Thuis verloren we met 3-1, uit zijn we van het kastje naar de muur gestuurd. Ze speelden met de handrem erop, vandaar de krappe nederlaag (1-0). We moesten na de wedstrijd om twaalf uur binnen zijn, zondag was er weer een competitiewedstrijd. Eén keer in je leven een witte duif, één keer in je leven in Madrid. Bij terugkeer uit de stad lag er een briefje om mijn kussen. Honderd gulden boete. Fafié was alle kamers langs geweest.’Het seizoen 1994-1995 is het laatste van de linkerverdediger bij FC Utrecht. In oktober raakt Van der Meer geblesseerd, eind april is hij pas terug en maakt op de voorlaatste dag van de competitie de salonremise – met een punt zijn beide ploegen in veiligheid - tegen Sparta mee.Na een jaartje SC Cambuur en een Belgisch avontuur bij Beerschot wordt Murcia zijn nieuwe club. Een contract dat hij dankt aan een gewonnen wedstrijd met Jong Oranje tegen Jong Spanje. Nol de Ruiter is coach, Ed de Goey, Aron Winter, Rob Witschge, Henk Fräser, Gerrit Plomp en John van Loen zijn ploeggenoten. Zijn actieve loopbaan sluit hij af in 1997 bij Veendam met zijn maatje Edwin de Kruyff.Het is niet het einde van zijn voetballeven. De trainer Van der Meer start in 2001 bij de jeugd van de FC en traint vervolgens jong FC Utrecht. Na de zoveelste saneringsronde van de noodlijdende club is er voor hem geen plaats meer.  Hij gaat Jan van Dijk assisteren bij RBC, traint de amateurs van SHO (Oud-Beijerland) en DOVO en trekt met Mark Wotte naar Qatar. Vervolgens staat hij op de loonlijst in de Oekraïne, Maleisië en Hongarije om vervolgens weer aan de slag te gaan in het oliestaatje.