Femke Bol blij met zilver achter magistrale McLaughlin
Zilver leek vooraf het hoogst haalbare voor Femke Bol op de WK atletiek en zilver werd. De 22-jarige Amersfoortse liep een uitstekende finale van de 400 meter horden en bevestigde haar status van wereldtopper. Het was weliswaar niet de race van haar leven – ze bleef iets boven haar persoonlijk record – maar dan nog zou het niet genoeg geweest zijn voor goud. Daarvoor was het gat met Sydney McLaughlin die het wereldrecord verpulverde, te groot.
De Amerikaanse topfavoriete maakte het volledig waar in een uitzinnige atletiektempel, die als haar thuishaven geldt. Naar de hordenfinale was uitgekeken met drie atletes die elkaar op het oog niet veel ontliepen. Twee Amerikaansen plus een Nederlandse zouden elkaar wel eens kunnen opjutten naar een nieuw wereldrecord, zo was de verwachting. Dat kwam uit, al was van opjutten geen sprake. McLaughlin nam meteen een voorsprong en breidde die gestaag uit. Haar 50,68 was ruim zeventiende sneller dan de oude mondiale toptijd (51,41), een ongekende marge.
Het knappe van Femke Bol was dat ze zich niet van de wijs liet brengen door McLaughlin die in de baan voor haar liep. Hoevelen zouden niet een mentale dreun hebben gekregen van de achterstand die almaar groeide? Bol bleef haar eigen race lopen en werd met 52,27 beloond met zilver. Haar achterstand op de nieuwe wereldkampioene was enorm, meer dan anderhalve seconde, maar dat gold nog meer voor de nummer drie, de uittredende wereldkampioene Dalilah Muhammad. Die gaf met 53,13 nog bijna een seconde meer toe.
Voor Bol betekende het de tweede zilveren medaille in Eugene, een studentenstad in de Amerikaanse staat Oregon. Eerder was ze succesvol met de gemengde estafetteploeg die slechts achthonderdsten van het goud verwijderd bleef.
Tot dat kwartet behoorde ook Lieke Klaver die als eerste Nederlandse vrouw tot de individuele finale van de 400 meter vlak doordrong. Daarin presteerde ze uitstekend met een vierde plaats (50,33) achter wereldkampioene Shaunae Miller-Uibo van de Bahama's (49,11). Klaver kon haar geluk niet op en verklaarde voor de camera van de NOS er enorm veel motivatie uit te halen. ‘Ik wil ook een keer met die Nederlandse vlag staan.’
Voor Bol is het podium inmiddels al vertrouwd terrein en ze was blij met het zilver. Tegen de NOS: ‘Het was een bizarre race, wat Sydney hier doet is ongekend. Haar tijd is niet normaal. Ik voelde me echt goed. Ik had graag in de 51 seconden gelopen, maar ik heb zilver. Dat is al weer een stapje hoger dan vorig jaar in Tokio.’
De Amersfoortse vertelde niet moedeloos te worden van de progressie die McLaughlin toont. ‘Ik hoop ooit in de 51 seconden te lopen. Nu loopt er iemand in de vijftig seconden. Dat geeft aan dat er nog zoveel mogelijk is. Het motiveert mij alleen maar meer.’