Gaaf

De premier ruttelde over het ‘gave’ land. En we zongen:Hij geeft hoop, Hugo, hóóp Hugo,Hij geeft hoop, Hugo, in de duisternisHoe zonnig ziet het voorjaar er nu niet uit? Goed, we moeten nog even geduld hebben voor we weer mogen sporten, maar de hekken van de sportparken staan al op een kier. De sporthallen krijgen een schoonmaakbeurt, de vloeren worden gesopt en onder het stof komt die wirwar aan gekleurde lijnen tevoorschijn. Vrijwilligers steken een helpende hand toe. Met alle liefde, ze kunnen niet wachten nu we ons zo vlotjes richting oplossing vaccineren.Nog even doorbijten en dan mag er weer publiek op de tribunes van stadion Galgenwaard. Eerst voorzichtig met een paar duizend, niet veel later nog meer. Ik voorzie huilende vaders met kinderen aan de hand bij het weerzien met hun sporttheater en hun club. Ontlading, rauwe emotie. Ter verhoging van de feestvreugde riekt overigens heel Galgenwaard naar vers gemaaid gras, tot in de toiletten. Geste van een evenementenbureau, de lieverds.Nog even en die talloze sportondernemers zien weer licht. Straks hangen we weer massaal aan de gewichten, mogen we weer kickboksen en naar de yogaklas.Nog even en de sportclubkantines komen handen tekort, vanwege de derde helft die overal in het land uitbundig wordt gevierd. Sociologen zullen nog lang onderzoek verrichten naar de vroege zomer van 2021 waarin dat gekke landje achter de dijken een eruptie van vreugde beleefde.In een jaar vol verwarring, rond een corona-app, coronatesten of de werking van mondkapjes, was het vaccin steeds de uitweg. Het is er nu en zie hoe soepel het loopt. Want ja, voor hetzelfde geld dringen mensen voor of lopen verschillende, vaccinerende instanties elkaar voor de voeten in een verzorgingshuis. Nee, niet hier. In dit land staan duidelijkheid en regie voorop in tijden van crisis. Zo leidt je de mensen het beste naar de andere kant van de tunnel.Gaaf, hè.