Geen WK-medaille voor Utrechtse renners, wel een uitstekend optreden

Het parcours in de Deense kustplaats Bogense was snel, maar ook verraderlijk. Je moest wel degelijk over technische vaardigheden beschikken, zo bleek zaterdag bij de elitevrouwen waar veldrijdster pur sang Sanne Cant een heel Oranje-kwartet aftroefde. De strijd bij de professionals zou zondag, zo was de verwachting, uitdraaien op een tweegevecht tussen Van der Poel, dit seizoen nauwelijks te kloppen, en de uittredende wereldkampioen Wout van Aert die als geen ander de kunst verstaat op zo’n speciale dag te pieken. Tactische meesterzetDat gebeurde ook wel, maar een cruciale rol speelde daarbij Van der Haar. De Woudenberger begon sterk en liet op een belangrijk moment een gaatje vallen. Hij zag zijn landgenoot wegrijden op het schuine, modderige stuk en hield zich bewust in. Een tactische meesterzet van de kleine crosser die aantoonde dat hij in elk geval het ploegenspel - waar het bij de vrouwen nog wel eens aan schort - onder de knie heeft. Nou ja ploegenspel, Van der Haar liet ‘het landsbelang’ prevaleren want zijn actie kostte zijn Belgische ploeggenoot Toon Aerts van Telenet Fidea Lions de aansluiting.Van der Poel was weg, maar Van der Aert toonde aan waarom hij zo geroemd wordt om zijn nooit versagende karakter. De Belg, drievoudig wereldkampioen, wilde zich niet gewonnen geven en achterhaalde met een geweldige krachtsinspanning zijn aartsrivaal. Die bleek daar geen mentale opdoffer van gekregen te hebben en wachtte opnieuw op de schuine strook, vertrouwend op zijn superieure techniek. En weer was Van der Poel vertrokken, ditmaal voorgoed.Aerts achterhaalde zijn landgenoot en leek op weg naar zilver totdat hij in een van de laatste bochten onderuit glibberde. Van Aert kende geen pardon en pakte alsnog de tweede plaats voor Aerts. Van der Haar werd zesde, niet in de buurt van het gehoopte podium, maar kon niettemin terugzien op een prima optreden. Brutale Puck PieterseHet stond er toch echt bij de eerste passage van de belofte-vrouwen: 1. P. Pieterse. Nu lag het tempo niet hoog waardoor er een behoorlijke kopgroep was, maar dat de benjamin van de 55 belofte-vrouwen (17-22 jaar) zich eventjes brutaal aan kop nestelde zal zelfs de grootste optimist niet hebben durven dromen. Al net zo brutaal probeerde de pas 16-jarige Amersfoortse als enige met de fiets over de balken te wippen. Dat mislukte, hetgeen een Belgische commentator deed verzuchten ‘dat moet je ook niet op een WK proberen.’ Tegelijkertijd uitte hij zijn bewondering voor de moed van de onbevangen scholiere die in de voorbereiding wel de balken had genomen zonder van de fiets af te stappen.Het werd een vreemde wedstrijd bij de belofte-vrouwen. De Nederlandse equipe was, net als bij de elitevrouwen een dag eerder, torenhoog favoriet maar wat nu precies de tactiek was bleef in het ongewisse. Geen enkele renster nam het initiatief, benauwd ook vanwege de straffe wind die ze op een lang stuk pal op kop kregen. De wedstrijd bleef op slot en een behoorlijke groep dook de laatste ronde in.Daarin scheidden drie Nederlandse vrouwen zich licht af van de rest. Ineens gaf topfavoriete Ceylin del Carmen Alvarado vol gas, maar het lukte haar niet haar landgenotes Inge van der Heijden en Fleur Nagengast, die de hele tijd onzichtbaar was geweest, af te schudden. Van der Heijden bleek nog over reserves te beschikken, ondanks dat ze het meeste kopwerk had gedaan. Nagengast pakte het zilver, Alvarado enigszins ontgoocheld het brons. JaloersmakendEn Puck Pieterse? De langgelokte scholiere had enkele keren aan het elastiek gehangen, maar was door het lage tempo telkens weer komen aansluiten. Pieterse dook zelfs als vierde de finishstraat in. Vlak voor de streep moest ze echter twee plaatsen prijsgeven. Toch was de zesde stek een prachtig resultaat, jaloersmakend voor de Belgen die enkele malen benadrukten dat ze ‘pas 17 of 18 jaar’ was. 16 dus.