Herfst

Het is herfst. In het Nederlandse voetbal is het dat al jaren. Het verval gaat maar door, de bladeren blijven maar vallen. Steeds dieper. Tot er he-le-maal niets meer van over is. En het moet nog winter worden.Herfst is ook weemoed. De weemoed die je voelt als je Arjen Robben al dribbelend ziet zoeken naar nog één keer een opening, een kaats, een combinatie, een gekrulde bal in een verre hoek. Maar tussen de restanten van wat ooit zo'n mooi elftal was waarover in de wereld werd gesproken, zie je zelfs Robben stuntelen. Ook hij is het kwijt, hij is bezig met z'n laatste dribbels in oranje shirt. Dat maakt me triest.Eigenlijk zou de KNVB na afloop van de komende, desastreuze wedstrijd tegen Zweden openbaar excuus moeten maken aan de laatste grote voetballer uit de Hollandse school. Een excuus aan Arjen Robben, omdat ze er bij de bond de afgelopen jaren zo’n afschuwelijke puinhoop van hebben gemaakt. Dat ze de herfst van zijn interlandcarrière zo hebben verstierd.Toch hou ik van de herfst. De magnifieke kleuren, de horizontale regen in het gezicht bij het duurloopje langs de Krommerijn, de eerste ganzen die in formatie vliegen. En daarna een lekkere douche en kijken naar de koers van de Vallende Bladeren (Lombardije) of de eerste veldritten van het seizoen door zompige Vlaamse klei (en zien hoe Lars van der Haar wint!).Herfst! Met het afscheid van de zomer is ook een einde gekomen aan de TT van Utrecht. Vervuilende dieselauto's jagen we al een poosje de stad uit, maar tot op heden zijn die brulmotoren buiten schot gebleven. Maar een poosje ouderwets hondenweer biedt soelaas. En echt, het loopt soms de spuitgaten uit met de hysterische herrie én idiote snelheden. Verdwijn! Ga naar Twello. Of Oldenzaal.Maar ja, herfst. In de verte janken de eerste bladblazers al.