Jacomina Eijkelboom bereidt zich voor op nieuwe monsterprestatie

Het was een whatsappje van een clubgenoot die Eijkelboom op het spoor zette, vertelt ze aan de grote leestafel van ‘De Huiskamer’. Hoewel meer klanten hun fiets voor het Driebergse restaurant hebben neergezet, valt de aluminiumkleurige mountainbike van Eijkelboom -helm aan het stuur hangend- direct op tussen de stadsfietsen en fietsen met kinderzitjes. Eijkelboom heeft geen auto en ze is vanaf haar woonplaats Bilthoven komen fietsen. ‘Na de Arch2Arc (waar Eijkelboom al hardlopend, zwemmend en fietsend in drie dagen van Londen naar Parijs trok, red.) begonnen mensen me al snel te bestoken met onbekende ultraraces en monsteruitdagingen die ze in de media tegenkwamen. ‘Hé Jacomina, is dit niks voor jou?’ Alsof ze dachten dat ik me verveelde of zo. Dat was helemaal niet het geval. Ik had eigenlijk bedacht om twee jaar niks groots te doen, zoveel tijd dacht ik wel nodig te hebben om bij te komen van de Londen-Parijs trip.’ HerinneringenMaar het berichtje over een nieuwe triatlon in de Verenigde Staten, genaamd de Trans Am Triathlon of afgekort TransAmTri, boorde een mengeling van nieuwe energie en oude herinneringen bij Eijkelboom aan. ‘Hé, dat is leuk’, dacht ik toen ik het las: fietsen met je eigen spullen, zelf je eten en slaapplekken onderweg regelen, van A naar B langs een mooi landschap. Het deed me denken aan ‘The Great Divide’ die ik 2015 heb gedaan, een mountainbiketocht van Canada naar Mexico dwars door Amerika, waar je ook alles zelf moest regelen. De vriendschappelijkheid van de mensen onderweg, de locals die een praatje met je maken, je een slaapplek aanbieden of je uitnodigen om te komen eten. Daar moest ik bij dat appje gelijk weer aan denken.’Ook tijdens de TransAmTri doorkruisen de deelnemers de Verenigde Staten. Ze doen dit van oost naar west, van Orlando in Florida naar San Diego in Californië. Bijna 5000 fietskilometers krijgen ze voor hun kiezen. Maar daarvóór moeten ze eerst 50 kilometer zwemmen. En na het fietsen nog bijna 500 kilometer lopen, waarvan het eerste stuk dwars door Death Valley, het heetste, droogste en laagste stukje van Noord-Amerika. Eijkelboom kijkt een beetje ongemakkelijk nadat ze een slok van haar cappuccino heeft genomen. ‘Tijdens die onderdelen is begeleiding toegestaan, dat scheelt wel. Ik ben eigenlijk al om wanneer ik over zo’n fietstocht hoor. Dat stukje zwemmen vooraf en lopen na het fietsen, daar denk ik niet zo bij na. Om mijn initiële enthousiasme wat af te remmen probeer ik wel eerst voor mezelf een paar hordes op te werpen. ‘Is dit niet te snel na Londen-Parijs? Waarom denk ik dat ik dit kan?’ Dan ga ik dat polsen bij mijn begeleidingsteam tijdens de Arch2Arc maar zij reageerden heel positief. ‘Oké, maar dan heb ik een nieuwe fiets nodig en dat kost geld.’ Toen bleek al snel dat ik een fiets van het Rijwielpaleis kon krijgen. ‘En hoe zit het met het werk?’ Toevallig of niet, ik bleek precies in die periode een sabbatical gepland te hebben. Hordes omzeild, ik ga het doen!’ Lees verder in deel twee van het interview waarin Jacomina uitlegt hoe de nieuwe uitdaging er precies uit zal zien.