Leeg

En al wordt Kamiel Maase later deze week 46 jaar, hij vliegt nog altijd.Ik riep zijn naam. Hij keek even om, zwaaide en verdween snel in de verte.Gisteren zag ik hem weer, in Amsterdam. De rijzige atleet uit Zeist liep daar met gemengde gevoelens en een joekel van een zilveren beker onder de arm. Een wisseltrofee voor Abdi Nageeye, die vijf seconden onder zijn Nederlandse record was gedoken.Het verhaal van die beker begint in 1980 toen Gerard Nijboer totaal onverwacht een Europees record (2.09,01) liep in Amsterdam. Bonussen voor records of snelle tijden bestonden nog niet, maar later ontving hij wel een videorecorder van Panasonic voor zijn topprestatie. En een grote beker, een geschenk van Zilverstad Schoonhoven. Nijboer besloot dat hij die zou doorgeven aan de atleet die zijn record zou verbeteren. Hij moest er 23 jaar op wachten. Pas in 2003 kwam de beker in het bezit van Maase, die toen 2.08.31 liep (vier jaar later scherpte hij zijn eigen record aan tot 2.08.21).Later vertelde Maase wel eens dat hij in zijn woonkamer in Zeist geen medailles of bekers zijn te zien. Behalve die zilveren trofee. Al is hij in het bezit van meer nationale records, die op de magische 42.195 meter is toch het mooist.In de afgelopen jaren had Maase de beker al een paar keer meegenomen naar Amsterdam of Rotterdam, als zijn record dreigde te sneuvelen. Zaterdag had zijn echtgenote Claartje de bokaal ineens uit de kast gepakt en was gaan poetsen. 'Ze wist het,' zei Kamiel.Tien jaar had zijn record standgehouden. Op de eerste warme lentedag van oktober - óók een record - dook Abdi Nageeye vijf seconden onder de oude toptijd van Maase. Made in Kenia, zou je kunnen zeggen. Op de hoogvlaktes langs de Rift Valley immers had Nageeye zich voorbereid op zijn 2.08.16. Maase draaide destijds vele kilometers in het hetzelfde Panbos waar Anton Geesink vele jaren eerder al met boomstammen jongleerde alsof het Japanse judoka's waren.Natuurlijk is Maase blij voor Nageeye. Maar verborg niet dat het hem ook een beetje pijn doet, die lege plek in de woonkamer in Zeist.

Vorige
Vorige

Nederland op oorlogssterkte naar WB-cross in Koksijde

Volgende
Volgende

Vier overwinningen Casper Schoppen