Marianne Vos zwaar ontgoocheld na zevende zilveren medaille
Tegenover de ontreddering bij Vos stonden de tranen van blijdschap van de Italiaanse. Minuten na de finish kon ze nog amper geloven dat ze wereldkampioen was geworden. Met dank aan haar landgenote Elisa Longo Borghini die haar perfect op sleeptouw nam voor de sprint. En juist dat gaf de doorslag.Lange tijd gebeurde er nauwelijks iets in het WK van de vrouwen, maar met nog 60 kilometer voor de boeg ontbrandde de koers. Aan Nederland de taak die hard te maken om de sprinters te slopen.Van Vleuten stak de lont in het kruitvat met een spervuur van aanvallen op de korte klimmetjes. De geboren Utrechtse, die vorig jaar WK-zilver won achter Anna van der Breggen, probeerde de concurrentie af te matten, zodat Marianne Vos in de finale in stelling gebracht kon worden. Ook Van Dijk probeerde weg te komen maar Niewiadoma en Longo Borghini reageerden en ook Vos sprong mee. Alles kwam echter weer bij elkaar door toedoen van een Cubaanse. Geen regisseurIn de finale moest Vos het alleen opknappen. Ondanks de overmacht lukte het Nederland niet om haar te lanceren, waar de Italiaanse vrouwen juist wel in slaagden. Het was typerend voor de rommelige samenwerking bij Nederland, waar de rensters te veel als eenlingen optraden. Een regisseur ontbrak bij de Hollandse armada.'Het was voor Marianne niet ideaal', erkende Van Dijk. 'De lead-out was op het eind niet goed genoeg. Ook al waren er veel aanvallen en was de koers moeilijk te concurreren, het lukte ons wel die hard te maken. Dat ging dus wel goed, maar het gaat alleen maar om het resultaat en dan is zilver een teleurstelling.' De Woerdense eindigde zelf op plek achttien, Van Vleuten een plek lager.Na vier wereldtitels op rij moest Nederland de hoofdprijs dus aan een ander land gunnen. Tegelijkertijd geeft het aan dat het vrouwenwielrennen in de breedte steeds sterker wordt. Daar zal Vos, die voor de zevende (!) maal tweede was geworden, geen boodschap aan hebben. Nienke VinkeBij de junior-vrouwen werd de koers gekleurd door de sterke Zoe Backstedt en de Amerikaanse Kaja Schmid, die een stuk ouder was dan de Britse maar ook veel tengerder van postuur. Backstedt won de sprint en pakte de wereldtitel. Bij de achtervolgers domineerden de oranje shirts, maar ze vielen buiten de medailles. Elise Uijen was de beste Nederlandse met de vierde plaats. Nienke Vinke uit Amersfoort eindigde op plaats 42. Voor haar zal het WK in het wielergekke België vooral een onvergetelijke ervaring zijn, die smaakt naar meer.