Nol de Ruiter is de Fred Grim van 1990

Het Nederlands elftal heeft zich onder leiding van Thijs Libregts moeiteloos geplaatst voor de eindronde van het wereldkampioenschap voetbal in 1990. In de voorbereiding op het toernooi in Italië heeft de bondscoach last van een hernia en moet het coachen in twee vriendschappelijke wedstrijden overlaten aan zijn assistent Nol de Ruiter.Op 21 februari 1990 debuteert de Utrechter als hoofdverantwoordelijke bij het Nederlands elftal. Op 28 maart zit Nol de Ruiter voor de tweede keer op de bank. Italië en Rusland zijn de tegenstanders in  De Kuip en Kiev.  Het is de eerste keer in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal dat een Utrechtse trainer de baas is bij de nationale voetbalploeg.  Provinciegenoot Jan Zwartkruis is 28 keer coach van Oranje, onder andere op het WK in Argentinië (1978) in samenwerking met Ernst Happel.Later is Marco van Basten 52 keer de technische leider van onze nationale voetbaltrots. Nol de Ruiter is niet alleen de eerste Utrechtse bondscoach. Hij is ook de enige speler die uitkomt voor de drie bij de fusie betrokken clubs. Van 1951 tot 1963 voor DOS, in  het seizoen 1963-1964 voor Elinkwijk en in 1964-1965 voor Velox. DOS neemt Humphrey Mijnals over van Elinkwijk en stuurt  Nol de Ruiter naar de Zuilense club.Een succes wordt het niet en dat geldt ook voor het jaar onder Daan van Beek bij Velox.  De laatste zegt hem:

‘Nol qua speler ben je absoluut mijn type niet. Maar ik zie wel een trainer in je.’

De Ruiter stapt in 1987, na mooie en heftige jaren bij FC Utrecht, over naar de voetbalbond en viert als assistent van Rinus Michels het Europees kampioenschap van 1988 mee.Aan dat toernooi denkt de schoonvader van Foeke Booy met meer vreugde terug dan aan zijn twee wedstrijden als bondscoach ad interim. Nederland – Italië op 21 februari  is een draak van een wedstrijd, een zinloze interland, een schaakpartij zonder doelpunten. Jan Wouters raakt de paal, het enige hoogtepunt.Van Breukelen staat in het doel. De achterhoede wordt gevormd door Van Aerle, Ronald Koeman en Van Tiggelen. Op het middenveld speelt Rijkaard met Wouters, Vanenburg en de debuterende Richard Witschge. John Bosman en Marco van Basten zijn de spitsen, Edward Sturing en Wim Kieft de invallers.  Het elftal in de tweede wedstrijd in de hoofdstad van de Oekraïne lijkt in niets op de bovenstaande formatie.Thijs Libregts is vrijwel hersteld en beperkt zich tot bureauwerk bij de KNVB in Zeist. Van Breukelen, Koeman, Wouters, Witschge en Bosman reizen mee, voor de rest is het een B-elftal met  Graeme Rutjens, Henk Fraser, John van ’t Schip, Marcel Peeper, René Eykelkamp, John van Loen en Martin Laamers. Peeper breekt in zijn eerste interland na 18 minuut zijn been. Het is voor de middenvelder een rampjaar. Bij twee auto-ongelukken verliest hij zijn vriendin en zijn vriend Tom Krommendijk. Van veel meer belang dan de uitslag (2-1 voor Rusland) is de stemming vooraf aan de wedstrijd.

Het is oorlog in het Oranje-kamp. Voor het vertrek wordt op Schiphol een bijeenkomst gehouden waarbij 15 internationaals het  vertrouwen in Thijs Libregts opzeggen.

Martin van Rooijen, voorzitter van de sectie betaald voetbal van de KNVB, kan niet anders dan de herstellende bondscoach op non-actief stellen.In april probeert de Rotterdammer via de rechter nog zijn baan terug te krijgen maar die oordeelt dat een onwerkbare situatie is ontstaan. In het Schiphol-beraad kort voor het vertrek naar Kiev wordt ook gestemd over een opvolger. Acht man willen Johan Cruijff als coach op het eindtoernooi, daarbij  de bepalende spelers Wouters Koeman en de drie van Milan Van Basten, Gullit en Rijkaard.Vijf spelers vullen op het stembriefje de naam van Leo Beenhakker in en twee internationaals vinden dat Aad de Mos als bondscoach mee moet naar de eindronde van de WK in dat jaar. De meeste stemmen gelden maar niet bij de voetbalbond. Op 21 april kiest Rinus Michels als bestuurslid technische zaken van de KNVB voor Beenhakker, een fatale keuze. Een samenwerking met Johan Cruijff ziet Michels niet zitten.

De eindronde wordt een fiasco. De Europees kampioen van 1988 wordt uitgeschakeld in de achtste finale tegen Duitsland. Ook de klik tussen Leo Beenhakker en Nol de Ruiter ontbreekt.

Nol de Ruiter wordt juli 1994 voor een half jaar bondscoach van Egypte en speelt twee oefenwedstrijden en drie kwalificatiewedstrijden voor het Afrikaans kampioenschap. Op 6 januari staat de beladen uitwedstrijd tegen Algerije op het programma. Het Ministerie van Buitenlandse zaken raadt hem ten strengste af naar het Noord-Afrikaanse land te reizen. Een terroristische Islamitische organisatie heeft het voorzien op Europeanen.Het  verleden en het heden vloeien samen. 

Vorige
Vorige

Foto van de week: Swinging on second Base

Volgende
Volgende

Mijmeringen van Echtelt / voetbalnostalgie