Ongenaakbare Annemiek van Vleuten heeft gouden revanche

De zure blik van de tweede Nederlandse was alleszeggend. Een pak slag had ze gekregen van de ontketende Van Vleuten. Die had zich de afgelopen maanden minutieus voorbereid op de Spelen in Tokio, gezien haar leeftijd waarschijnlijk haar laatste kans op olympisch eremetaal. Zondag veroverde Van Vleuten al zilver in de wegwedstrijd, maar het had er alle schijn van dat ze die dag de sterkste in koers was geweest. Een misrekening van de Nederlandse vrouwen kostte echter goud dat nu naar de Oostenrijkse amateur Anna Kiesenhofer ging. Zij bleef als enige uit handen van het peloton. Overigens waren er door de gebrekkige communicatie meer rensters die in de veronderstelling verkeerden dat alle vluchters van het eerste uur waren ingelopen.De individuele tijdrit bracht een herkansing. Er was een parcours uitgezet van 22,1 kilometer op en rondom het racecircuit de Fuji Speedway. Er moesten 423 hoogtemeters worden bedwongen door 25 rensters. Nederland had met de wereldkampioene in deze discipline Van den Breggen en oud-wereldkampioen Van Vleuten twee medaillekandidaten. De vraag was hoe Chloe Dygert zou zijn na haar zware crash op het WK van vorig jaar. Dat werd snel duidelijk. De Amerikaanse was geen schim van de renster die de Nederlandse vrouwen in 2019 op het WK in Yorkshire nog een oorwassing had gegeven. Uitgekiende race Van Vleuten reed een uitgekiende race. Op de twee beklimmingen hoefde ze als een van de weinigen niet uit het zadel. Ze hield daardoor haar ritme uitstekend vast en had onderweg een gemiddelde snelheid die bijna vijf kilometer hoger was dan die van de Amerikaanse leider op dat moment, Amber Neben. Ze zou de 22,1 km uiteindelijk volbrengen in 30.13 minuten, een gemiddelde snelheid van 43.9 kilometer per uur. Daarmee was ze ruim 56 seconden sneller dan Reusser en 1.02danVan der Breggen die er na dit seizoen mee ophoudt. Dygert gaf zelfs meer dan twee minuten prijs. Van Vleuten kwam over de finish met gebalde vuist, maar durfde ondanks alle hoopvolle tussentijden nog niet de armen in de lucht te steken. Zondag had ze dat wel gedaan in de overtuiging dat ze de olympische titel te pakken had en haar vergissing was vervolgens de hele wereld overgegaan. Ze zal na het goud in de chronorace omdat knullige momentkunnen lachen. Vijf jaar na haar dramatische val in winnendepositie in Rio de Janeiro heeft het trainingsbeest haar revanche. Van Vleuten gaat regelmatig op pad met mannen die onder de indruk zijn van haar gedrevenheid. De Spartaanse aanpak heeft zich nu uitbetaald.

https://twitter.com/TeamNLtweets/status/1420227756831424513 

OntladingDe ontlading was groot. Met de fiets hoog boven zich geheven poseerde de Nederlandse voor de fotografen, zich niets aantrekkend van de Japanse protocollen. Haar ploeg Movistar twitterde erop los, dolblij dat ze dit seizoen de overstap maakte naar de Spaanse equipe. ‘Ik denk dat het vanavond pas zal indalen,’ sprak Annemiek van Vleuten tegen Studio Sport-verslaggever Han Kock. De glundering week geen moment van haar gezicht. Meteen na haar val in 2016 was ze al een beetje begonnen aan een traject dat in Tokio tot de ultieme bekroning zou moeten leiden. ‘Ik wist na de wegwedstrijd dat ik goede benen had, beter dan ooit. Ik heb me verder niet beziggehouden met de reacties na die race, me afgesloten van social media. Die goede benen gaven me zelfvertrouwen. En ja, die oorbellen zijn van mijn vader. Zo is hij op goede dagen altijd bij me.’