Overvechtse meiden leven zich uit op kunstgras De Dreef

De zon schijnt, langs het veld klinkt opzwepende muziek uit een geluidsbox. Elke dinsdag- en donderdagmiddag komt een groep meiden bijeen op het kunstgras van vv De Dreef om twee uur met elkaar te voetballen. Even uitrazen, want ook voor hen voelt die lockdown als eindeloos. ‘Jawel, ze hebben het moeilijk. Je hoort het van ze. Dingetjes,’ zegt trainer Jaouad Hofri. ‘Dit is echt een uitlaatklep voor ze, het moet eruit.’ Toch verrast het enthousiasme hem ook wel: ‘Want als het om vijf uur is afgelopen, willen ze het liefst doorgaan.’ Het verhaalHet verhaal van de achttien meiden bij vv De Dreef begint eigenlijk al een jaar geleden. Als coördinator brede school bij Traiectum - en Pouwer College biedt Sara Nonnekes buitenschoolse activiteiten aan, voornamelijk in de onderbouw, in samenwerking met Ilse Visser, buurtsportcoach van SportUtrecht voor sport en cultuur. ‘Koken, spelletjes, dans, sporten en ook theedrinken. Want lekker kletsen met elkaar vinden ze vaak het leukst.’ De meeste meiden kenden elkaar dus al.En toen kwam corona. Omdat hun activiteiten zich vooral binnen afspelen, legde de lockdown alles stil. Aan het einde van het schooljaar zocht het programma Alleen jij bepaalt wie je bent – kortweg AJB - contact. Ze hadden een aanbod om te gaan sporten met die meiden. Na de zomervakantie gingen Nonnekes en Visser er mee aan de gang. ‘AJB biedt verschillende sporten aan en moesten we uitzoeken wat populair was. Toevallig had Petra Pluimers (als masterstudente sport en bewegingsinnovatie aan de HAN) daar in Utrecht onderzoek naar gedaan; voetbal blijkt ook onder meiden de grootste, daarna basketbal en dans.’ Vol energieKortom, het werd voetbal. Sara Nonnekes: ‘Dat doet AJB in veel steden in vooral het westen van het land, maar veelal met jongens. We zijn de eerste met echt een meidengroep.’ Het eerste meidenteam in drie jaar bij VV De Dreef bovendien. Op het veld ondersteund door twee stagiaires van het Sport College ROC Midden Nederland, werken AJB, VV De Dreef, Sara Nonnekes en Ilse Visser intensief samen. Nonnekes: ‘AJB en VV De Dreef onderhouden het contact met de ouders ook en dat scheelt écht. We hebben nauwelijks uitval. In Overvecht wonen veel mensen van Marokkaanse komaf, net als Jaouad Hofri; ook dat is belangrijk in het oudercontact.’ Visser haalt de ‘warme overdracht’ aan: ‘Eén van de redenen waarom de meiden zich nu zo vrij en veilig voelen bij de club.’ Visser benadrukt nog dat ze super trots is op de meiden en hun betrokken ouders. ‘Het is super knap dat ze het zo goed doen want zo vanzelfsprekend is het niet, zeker niet in deze coronatijd. Ze hebben echt een knop omgezet, een andere mindset gekregen. De meiden zitten vol energie en voelen dat iedereen in ze geïnteresseerd is.’Jeugdfonds Sport&Cultuur en stichting Leergeld betalen de contributie tot hun achttiende jaar, AJB betaalde het tenue. Zo werd een drempel om te gaan voetballen weggenomen. Ook voor de inzet van de voetbalvereniging  hebben Nonnekes en Visser louter complimenten: ‘Elke keer zijn er bestuursleden aanwezig en staat er een kan met limonade en broodjes klaar. En ze hebben een EHBO-cursus gevolgd. Ze hebben het goed voor elkaar, echt. Boven verwachting.’ Echt een teamDe echte helden echter staan op het veld, zoals dat hoort. Jaouad Hofri: ‘Voor mij als voetbaltrainer is een groep van alleen meisjes nieuw. In het begin waren er wat kleine conflicten, heel normaal. Maar dat is al lang niet meer zo. Het is echt een team, ze hebben een klik. En ze zijn er altijd, ook als het rotweer is. Ik heb de meisjes uit mijn groep in Capelle aan de IJssel een keer meegenomen naar hier. Twee auto’s, acht meiden. Laatst vroegen ze: mogen we weer naar Overvecht?’Toen het half februari plotseling een week winter werd en het kunstgras was bedekt met een laag sneeuw, mochten ze op last van de gemeente niet op het veld. Sara Nonnekes: ‘Nou, zeiden ze, zoveel sneeuw ligt er niet, hoor… We wilden vervolgens gaan schaatsen met ze, maar helaas was de ijsbaan van IJsclub Siberia in park De Watertoren nog gesloten. Daarom zijn we een winterwandeling gaan doen en vonden we onderweg een warme chocolademelk-to-go. Gezellig!’ Voetbal is vrijheid‘Het valt niet mee zo’n groep te bereiken en vast te houden. Zeker zo’n grote groep,’ zegt Ilse Visser. En dat gaat dus hartstikke goed. Waren die twee middagen per week bij De Dreef er niet? ‘Dan zaten ze thuis niks te doen. Ze gaan niet uit zichzelf buiten spelen en de pleintjes zitten al vol met jongens. Meiden cijferen zichzelf dan weg.’Jaouad Hofri: ‘Jongens zijn fanatieker, meisjes willen het gezellig hebben. Jongens willen winnen. Dat kan meiden niet zo schelen.’ Het is een goede trainer volgens (een andere) Sara, als de training er op zit. ‘Aardig, soepel,’ zegt ze. Niet streng, bedoelt ze. Wat ze doet op woensdag, als er dus niet wordt gevoetbald met elkaar? ‘Dan mis ik het.’ En zou ze dus niks hebben te doen, zegt (een derde) Sara: ‘Saai. Maar voetbal is leuk. Vrijheid. Je kunt alles doen, mét je vriendinnen.’Ook Selma wil nog iets kwijt. ‘Ik heb een quote voor je: Just take your shot… Als je de kans krijgt, grijp ‘m. Blijf niet thuis, ga naar buiten, lekker in de frisse lucht. Ga het leven van een 12-jarige leven.’Ja, dit is een goed stel.