Strijd tegen de elementen: Hang-On Run

Rondom een grote vijver staan een twintigtal houten stellages waaraan autobanden, netten en ringen hangen. Over het water is een wirwar van touwen gespannen. Het trainingsterrein van Hang-On houdt het midden tussen een militair oefenterrein en een uitdagende buitenspeeltuin. Bij de ingang van het terrein staat het ereschavot al klaar.Of beter nog, het schavot staat er nog steeds, legt Veenendaler De Heer uit. ‘We hebben geen plek om het erepodium op te bergen, dus hij staat daar nog van vorig jaar.’ Mocht zoon Jesse (21) er echter zondag op plaatsnemen, dan moet het houten plateau nog wél even schoongemaakt worden, zegt hij plagerig tegen zijn vader. De Heer kan er wel om lachen. Want het grote geregel heeft de organisator van de Hang-On Run inmiddels achter de rug. Het podium gereedmaken is één van de laatste kleine klusjes die nog op zijn lijstje staan.Verspreid over twee dagen zullen 2500 atleten naar camping het Grote Bos tussen Driebergen en Doorn komen om de ‘strijd tegen de elementen’ aan te gaan. ‘Van wie 110 uit het buitenland’, vertelt De Heer geestdriftig aan de picknicktafel die aan de rand van het terrein staat. Naast hem zit zijn zoon dromerig voor zich uit te staren. Ze lijken in de verste verte geen familie van elkaar. De Heer sr. heeft kort, licht stekeltjeshaar, een gedrongen postuur en brede schouders. De Heer jr. heeft donker, halflang krullend haar en is langer en slanker. Maar, geven vader en zoon aan, ze hebben wél dezelfde De Heer-eigenschappen als het om sporten gaat. ‘Hard werken, je vastbijten in iets, en heel veel discipline.’ ObstakelsHet zijn eigenschappen die de deelnemers aan een survivalrun goed kunnen gebruiken. Net als uithoudingsvermogen, lenigheid en kracht. Het is de sport waar hardlopen door modder, water en weiland wordt afgewisseld met het bedwingen van allerhande hindernissen en obstakels. De sport wordt steeds populairder. De afgelopen weken heeft De Heer dan ook regelmatig ‘nee’ moeten verkopen aan atleten die zich nog wilden inschrijven voor één van de in totaal bijna twintig wedstrijden die op het programma van de Hang-On Run staan.Zaterdag 25 november vinden onder andere jeugdwedstrijden, als onderdeel van de landelijke competitie van de Nederlandse Survivalrun Bond, plaats. Het moet raar lopen als daarbij niet een paar van De Heers pupillen vooraan zullen eindigen. Want de laatste jaren komen steeds vaker namen van Hang-On-atleten hoog in de uitslag van een survivalrun of het meer internationaal getinte broertje ervan, de Obstacle Course Race (OCR), voor. Van het wereldkampioenschap OCR vorige maand in Canada kwam het team met een zilveren en bronzen plak thuis. En eerder in november sleepten drie Hang-On jeugdleden in het Overijsselse Vollenhove goud op de Nederlandse kampioenschappen in de wacht. UFOZondag is het de beurt aan De Heer jr., tijdens de wedstrijd om het Nederlands Kampioenschap middellange Survivalrun bij de senioren. Een loodzware dertien kilometer plus 64 hindernissen met exotische namen als UFO, Escape Ladder en ‘budgy swing with a twist’ staan hem te wachten. Hij denkt er iets minder dan anderhalf uur over te doen.Een gedeelte van het parcours loopt over het trainingsterrein van Hang-On dat Jesse inmiddels op zijn duimpje kent. Maar veel extra thuisvoordeel denkt hij op 26 november niet te hebben. ‘Het is een eldorado voor een hindernissenman. Ik moet het ook van het hardlopen hebben.’Vader Erik knikt lachend. ‘Dat heb ik waarschijnlijk niet zo slim gedaan toen ik het parcours bedacht, maar ik word in ieder geval niet beschuldigd van het voortrekken van mijn zoon.’ Dan, op serieuze toon: ‘Ik denk echt niet dat het veel uitmaakt, want op dit niveau zijn de atleten aan elkaar gewaagd. Bovendien heb je te maken met de regels van de bond. Het NK wordt elk jaar op een andere club gehouden. Dit jaar voor het eerst bij ons.’ PaplepelJesse heeft er geen moeite mee om ‘de zoon van’ te zijn. Hij is blij dat de survivalrun hem met de paplepel is ingegoten. Als jochie mochten hij en zijn zus Amber af en toe met hun vader mee naar de bossen rondom Veenendaal waar De Heer begonnen was met het geven van survivaltraining. Senior had op zo’n moment geen kind aan ze: terwijl hij uitleg gaf aan de groep probeerden zijn kinderen de opgehangen touwen in te klauteren. Alsof ze in de speeltuin waren.Inmiddels is survivalrun veel meer dan een spelletje voor Jesse. Vorig seizoen won hij het eindklassement van de landelijke competitie op de middellange survivalrun en ook dit jaar gaat hij weer fier aan kop. Maar het is geen garantie dat hij zondag ook even Nederlands kampioen wordt, legt hij uit. ‘De concurrentie is sterker dan bij een gewone competitiewedstrijd. De toppers van de korte en lange afstand doen ook mee en zullen graag het goud willen pakken. Bovendien zijn er een paar jongens die de competitie aan zich voorbij laten gaan en zich specifiek voorbereiden op dit NK.’ ValkuilDat laatste is er niet bij voor De Heer junior. ‘Omdat ik vorig jaar de competitie heb gewonnen, hoor ik daar dit jaar ook aan mee te doen, vind ik. Een competitie zonder de winnaar van vorig jaar, dat is toch raar?’Vader De Heer knikt. ‘Het is misschien wel Jesse’s grootste valkuil: hij wil geen keuzes maken en doet aan zoveel mogelijk wedstrijden mee. Soms moet je een paar runs uitzoeken om daar te willen pieken.’Hij doelt daarbij niet alleen op de survivalrun- en OCR-wedstrijden waar zijn zoon succesvol acteert. Jesse haalde ook de laatste vier bij ‘Nederlands Ruigste’, het RTL7 programma dat op zoek is naar de fitste man van Nederland, en het SBS6 programma ‘Ninja Warrior’ waarin deelnemers de zwaarste en meest uitdagende hindernisbaan ter wereld moeten bedwingen. En tussendoor beklom hij met zijn CIOS-klasgenoten ook nog even de Mont Blanc.Jesse haalt zijn schouders op en reageert nuchter. ‘Ach, zolang ik het allemaal leuk vind, moet het kunnen.’ Speciale druk voor de wedstrijd van zondag voelt hij niet. ‘Van tevoren ben ik nooit echt zenuwachtig. Pas bij de start gaat de adrenaline stromen.’Dit is dan weer niet een gemeenschappelijke De Heer-eigenschap, vertelt zijn vader. ‘Ik ben veel meer dan Jesse met de wedstrijd bezig. Hij is altijd zo relaxed. Soms rijden we naar een wedstrijd toe en probeer ik hem eraan te herinneren dat hij op tijd zijn focus moet hebben. Als hij dan geen antwoord geeft, weet ik genoeg: is ie nog even een dutje aan het doen. Prima, want ik weet ook dat hij aan de start er helemaal klaar voor zal zijn.’  

Fotograaf Geert Lommers is zondag aanwezig bij het Nederlands Kampioenschap (MSR) 13 km en maakt een fotoverslag voor deze krant. 

Zie voor meer informatie ook: www.hang-on-run.nl