Tevredenheid bij organisatie Coral Estate Horse Trials

Tevredenheid dus bij de organisatie, tevredenheid bij de officials die zorgden voor een vlekkeloos verloop van de wedstrijden. Vooral ook dankzij het leger enthousiaste vrijwilligers dat er voor zorgde dat iedere deelnemer en bezoeker een fijne dag had.Of het nu een mevrouw van de catering was of  van het wedstrijdsecretariaat, de omroepster, een parcoursbouwer, een hinderniswacht of degene die de kak van het paard opruimde dat opdraafde voor de veterinaire keuring, de sfeer zat er goed in en dat sloeg over op het publiek. Gert Boonzaaijer, organisator van het festijn, geniet nog na van een compliment van de cateraar: ‘Als je iets vraagt aan jouw vrijwilligers, dan vraagt er niemand waarom maar doen ze het gewoon’.Boonzaaijer: ‘Dat is precies hoe het hier gaat. Het is recht-voor-zijn-raap, er zijn geen rangen en standen.’ Op 25 juni wacht de Boonzaaijers weer een springwedstrijd en in het weekend van de 9^e juli is er een cross. Aan energie geen gebrek daar.Tijd om nog even terug te blikken met enkele hoofdrolspelers. Ruiter Tim LipsDe publiekstrekker en frontman in het eventing duikt eerst een moment in zijn eigen geschiedenis. ‘Ik ben in 2005 met eventing begonnen. Daarvoor was ik springruiter. Mijn ouders deden ook aan eventing. Mijn vader Martin heeft nog meegedaan aan de Olympische Spelen van Barcelona. Met mij is het snel gegaan, in 2008 mocht ik al meedoen aan de Spelen in Peking (15^e plaats), in 2012 in Londen (38^e) en vorig jaar was ik in Rio (21^e). Renswoude is perfect.De familie Boonzaaijer is een op-en-top paardenfamilie, zij weten precies waar behoefte aan is bij de ruiters. Het is perfect georganiseerd. Het parcours had heel veel variatie, waardoor het een eerlijke competitie was.’ Hostess Simone van DijkTerwijl ze een verse cappuccino serveert, vertelt ze: ‘Ik ben hier bijgekomen via mijn man. Die geeft hier ook crosstraining. Ik heb zelf wel eens op een paard gezeten maar ging er ook snel weer af. Zonder val.Vanaf donderdag heb ik in de catering geholpen. We begonnen om 7 uur ‘s ochtends en om 10 uur in de avond waren we klaar. We maakten broodjes, frituurden en schonken drankjes in voor de vrijwilligers.Ik vind het een heel gezellig evenement. Het klinkt misschien een beetje EO, maar wij zijn één familie hier. Iedereen is hier van, doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. En niet van zien en gezien worden.’ Klokker Wim WillemseHij lijkt met zijn ruiten overhemd en leren hoed zo uit een western vandaan gelopen, maar komt gewoon uit de omgeving van Renswoude. Wim Willemse deed tijdens de cross de tijdwaarneming, samen met zijn broer Martin en hun eega’s.‘Dertig jaar geleden organiseerden we zelf wedstrijden. We hadden een systeem bedacht voor de tijdwaarneming en werden vervolgens gevraagd voor de tijdwaarneming bij andere crosses. We begonnen met handklokken en zijn al snel overgestapt op de atoomklokken.We stellen de gereden tijd vast en rekenen dan uit hoe zich dat verhoudt tot de ideaal-tijd. We rekenen alles dubbel na, zodat de kans op fouten nihil is. Kennelijk gaat dat goed. We doen circa 13 wedstrijden per jaar door het hele land.’ Dierenarts Ben HorsmansHorsmans, what’s in a name, hield aan de finish van de cross nauwlettend een oogje in het zeil. Paardenman, zoals hijzelf zegt. ‘Je moet iets doen in je leven, hè. Ik had de veterinaire eindverantwoordelijkheid voor het evenement. Er was ook een behandelend dierenarts. Die scheiding tussen hem en mij is om belangenverstrengeling te voorkomen, zodat het er helemaal objectief aan toegaat in de wedstrijd.Tegen een veterinaire beslissing is overigens geen bezwaar mogelijk voor de ruiters. Hier gaat het er gemoedelijk aan toe, maar soms zijn de belangen groot. Met name Amerikanen willen nog wel eens om een extra onderbouwing vragen om een dier uit de wedstrijd te halen. Kwestie van veel geld.’Eerst even zijn taakomschrijving. ‘Voor de wedstrijd identificeren we de paarden. We bekijken de paspoorten, zodat we zeker weten wie we voor ons hebben. Iemand kan wel een paard meebrengen, maar is dat het paard dat ook is opgegeven? We controleren de vaccinaties. Verkouden paarden sturen we naar huis.We controleren de paarden aan het begin van de wedstrijd, maar ook aan het eind van de cross. Hoe ze lopen, hoe ze erbij staan, of ze moe zijn. We laten ruiter en paard even op en neer draven om de zaak goed te kunnen bekijken. En nemen de hartslag van het dier als het een vermoeide indruk maakt. Dan mag het pas op stal als het paard weer een beetje afgekoeld is. De gezondheid van het paard staat voorop, onze maatstaf is of het paard fit to compete is.’In Renswoude is volgens hem nauwelijks wat gebeurd. ‘We hebben drie paarden voor het evenement niet laten starten en gedurende de wedstrijden nog een paar. Op een totaal van 300 paarden is dat te verwaarlozen. En er zijn wat ruiters van het paard gevallen, maar daar gaan wij niet over.’