Utrechtse bridgers genieten op paradijselijk Madeira
Het is een onvervalste Utrechtse clash in de voorlaatse ronde van het toernooi voor teams. BC Oog in Al (BCO) tegen Star Netherlands, oftewel een krachtmeting tussen viertallen van de twee sterkste clubs in de Domstad. Maar dan in een paradijselijke omgeving. In de Madeira International Bridge Open 2018 wint BCO, wat ook verwacht mag worden van het meesterklasse-team. Overigens baat het haar niet. De toptien blijft buiten bereik, hetgeen als een indicatie beschouwd mag worden over de sterkte van het toernooi. BCO wordt achttiende van de 98 teams, Star Netherlands negentiende. De topvorm ontbrak, geeft Agnes Snellers van BCO ruiterlijk toe. ‘Laten we zeggen dat beide paren niet optimaal speelden.’Toch is de bridgeweek op het eiland zeker geen mislukte trip. Snellers en haar (levens)partner Wubbo de Boer komen graag op de ‘Parel van de Atlantische Oceaan’ en niet alleen om te bridgen. ‘Je kunt leuke uitstapjes ondernemen. Het is hier schitterend om te wandelen. De Levada’s zijn wereldberoemd.’ Snellers en De Boer hebben al een stuk of vijf keer meegedaan aan de Madeira Open. Sterker, ze wonnen het parentoernooi van de allereerste editie. ‘Het is een leuke break in november, met een aangename temperatuur en wat natuurlijk ook aanspreekt is dat het heel betaalbaar is. De sfeer tijdens het toernooi is top. Het heeft een warme uitstraling, Portugezen zijn ook hele fijne mensen.’Ze zijn er dit jaar met Ricardo Westerbeek en Rob van den Bergh, teamgenoten van BCO-1. ‘Madeira’ is een goede training voor het tweede weekend van de meesterklasse op 17 en 18 november. Een ‘trainingskamp’ dus, in een welhaast ideale ambiance. Want de tegenstand mag er zijn. Een ervaren Noors team wint uiteindelijk, voor jonge Deense sterren als Dennis Bilde en Mads Edye (derde). Een team met de Pool Jacek Pszczoła, bijgenaamd Pepsi, en de Duitse Sabine Auken met de voormalige Amerikaanse optiehandelaar Roy Welland - stuk voor stuk fulltime bridgers - wordt slechts vijftiende.Westerbeek is met zijn 24 jaar een van de benjamins. Het is zijn eerste internationale toernooi. Voor herhaling vatbaar? Hij moet er om glimlachen. ‘Absoluut. Het is een heerlijke combinatie, bridge en een vorm van vakantie in een prachtige natuur.’ In tegenstelling tot generatiegenoten ambieert hij geen profbestaan als bridger. Voor de Utrechter, recentelijk winnaar van brons op het WK voor junioren, is bridge pure liefhebberij. Dat het eindresultaat misschien wat tegenvalt, och, stelt hij nuchter: ‘Je kunt niet alles goed doen.’ Sluwe IJslandersDe Madeira Open vestigt de laatste jaren record op record. Veertig nationaliteiten telt de 21ste editie, met bridgers uit onder meer Koeweit en Barbados. Veel Scandinaviërs ook, vooral IJslanders die tijdens de donkere dagen wel geleerd hebben om te kaarten en ook op hun tachtigste nog weinig aan sluwheid hebben ingeboet.Negentig Nederlanders hebben zich ingeschreven, ook een record. Onder wie dus een grote groep uit de regio Utrecht. De nieuwkomers zullen even hebben moeten wennen aan de soms hectische taferelen aan het begin. Hans Kreuning, uitbater van nationaal denksportcentrum Den Hommel en al jaren van de partij op Madeira, heeft een advies voor de organisatie: ‘Schaf microfoons aan voor de wedstrijdleiding. Want in flinke delen van de grote zaal is er nauwelijks iets te horen van wat er wordt medegedeeld.’ Verder heeft hij, fervent bezoeker ook van andere buitenlandse toernooien, niets dan lof voor het bridgefestijn en de geneugten van het eiland.Teamgenoot Hans Klarenbeek knikt instemmend. Hij is er voor het eerst en zit met vier bridgevrienden in een gehuurde villa. Hij gaat er in de toekomst vaker heen, zeker weten. ‘Ik vind het leuk om tegen sterke tegenstanders te spelen, het eten en drinken is prima en de verhouding prijs-kwaliteit is goed. In Juan Les Pins bijvoorbeeld ben je veel meer kwijt voor een biertje.’Bijna iedereen die een keer heeft meegedaan, keert terug. Het is ook de charme van de Madeira Open, een weerzien met oude bekenden.Ted de Braak had het in 1966 al ontdekt: een glaasje Madeira, m’dear? Bovengemiddelde resultaten van bridgers in de regio in het parentoernooi (207 deelnemers) na 3 dagen:1. Mads Eyde-Dennis Bilde (61.98 procent), 15. Wubbo de Boer-Agnes Snellers (57.59), 17. Dennis Stuurman-Just van der Kam (57.06), 43. Hans van Ommeren-Arjen Salari (54.75), 45. Janine van Ipenburg-Toine van Hoof (54.53), 47. Hans Kreuning-Willem Schneider (54.27), 61. Dennis Kruis-Tim Heeres (53,49), 68. Rob van den Berg-Ricardo Westerbeek (52.93), 70. Aris Verburgh-Louk Herber (52.75), 84. Gerwin Middelkoop-Pim Vermeulen (51.38), 85. Patrick Goor-Petra Erne (51.29), 99. Hanneke Kreijns-Ans Abel (50.11). Vuurwerk op het allerlaatste spel
Het allerlaatste spel van het viertallentoernooi (98 spellen) zorgde voor vuurwerk en deed de ranglijst nog flink door elkaar schudden.Veel Noord-Zuid-paren zaten in 7 schoppen (alle 13 slagen maken met schoppen als troef). Dat is geen best contract omdat sowieso de schoppens bij de tegenstander 2-2 verdeeld moeten zitten, een kans van iets meer dan 40 procent. Het Utrechtse/Culemborgse team Repeat Bet beschikt evenwel, zoals de naam al doet vermoeden, over gokkers want ze kwamen inderdaad in 7 schoppen. Maar dat gold ook voor de IJslandse tegenstander Valemma.Aan beide tafels werd het contract van 7 schoppen van een doublet voorzien door oost. Dat kan duiden op flink tegenzitten in troef, maar om nu de leider daar op te wijzen is niet zo slim. Veel eerder gaat het om een zogeheten Lightner-doublet: partner, ik heb een kleur niet, probeer te bedenken welke dat is en geef me een aftroever. Aan beide tafels had west met een 6-kaart ruiten weinig moeite om de juiste kleur te vinden. Dus sneuvelde het contract aan beide tafels. Maar wanneer één Noord-speler wakker was geweest, had hij na het doublet 7 SA kunnen bieden; zonder troefkleur zijn er tamelijk makkelijk 13 slagen te maken.