Van Vleuten buigt diep voor Amerikaanse sensatie Dygert

Niemand van de wielerkenners die vooraf twijfelde aan een nieuwe wereldtitel voor Oranje. Vorig jaar was er immers een clean sweep met Van Vleuten, Anna van der Breggen en Ellen van Dijk. Hoewel laatstgenoemde er door een zware val in de Boels Ladies Tour niet bij was, zou een van de andere twee zeker het goud naar het Hollandse kamp brengen. Twijfels bestonden er niet, ook niet bij de media die dagenlang Van Vleuten haar verhaal lieten doen. Ze was immers in alle ritten tegen de klok die ze dit jaar had gereden ongenaakbaar geweest. KomeetHet punt was echter dat de 22-jarige Dygert zelden de oceaan was overgestoken naar het Europese continent. Niemand die dus ook maar enig benul had van haar vermogen, buiten haar eigen coach. De Amerikaanse, groot geworden op de wielerbaan, ging ondanks het verraderlijk natte wegdek als een komeet van start.Tijdrijden is het vinden van een cadans, ongeacht of het parcours nu omhoog loopt of omlaag. Je moet in een ritme komen, waarbij de krachten gedoseerd worden maar aan de finish wel de hele brandstoftank leeg is. Kortom, het is dansen op de fiets. Al had dat dit jaar meer weg van een waterballet.De regen was met zoveel bakken neergedaald op het parcours dat de start van de vrouwen moest worden uitgesteld. Sommige straten stonden blank, het wegdek was daar niet meer van de berm te onderscheiden. Het leidde tot enkele spectaculaire valpartijen bij de beloften die voor de vrouwen reden, al hadden de omstandigheden geen invloed op de winnaar. De Deen Mikkel Bjerg schreef historie met zijn derde wereldtitel op rij. DoodsverachtingVoor een hattrick leek ook Van Vleuten te gaan tekenen, maar dan bij de senioren. Het liep anders. Bij het eerste tussenpunt na ruim 14 kilometer had ze al ruim een minuut achterstand op Dygert. De Vleutense van geboorte liet ongeveer dezelfde tijd noteren als haar grote rivale Van der Breggen. De twee Nederlandse troeven moesten echter diep buigen voor de Amerikaanse locomotief. Met ware doodsverachting dook Dygert de bochten in. Dat er plassen stonden deerde haar niet. Ze bleef tot de finish geconcentreerd en hoefde ook in het tweede gedeelte van de race nauwelijks iets toe te geven op de nummer twee. Sterker, ze liep nog verder uit. Die nummer twee werd uiteindelijk Van der Breggen die in de laatste kilometers beduidend sneller was dan Van Vleuten. Van der Breggen gaf 1.32 minuut toe op Dygert, Van Vleuten zelfs nog twintig seconden meer. Nog wel zilver en brons dus voor Nederland, maar het was nauwelijks een doekje voor het bloeden. Zaterdag zal in de wegrace blijken of de Nederlandse ploeg, opnieuw favoriet, uit de shock is ontwaakt.