Voorlopig even rust voor honkballer Julian Rip
Op dat toernooi, dat van 24-29 augustus duurde, werd hij uitgeroepen tot beste slagman. Vervolgens vloog Team Kingdom of The Netherlands op 8 september naar Turijn waar met succes de Europese titel werd geprolongeerd. Hij keerde maandag 20 september voor even terug naar Nederland en vloog vervolgens met Oranje U23 een dag later naar het WK U23 in Mexico, zijn allereerste mondiale eindstrijd ooit. Dat toernooi werd afgesloten met een tiende plaats. Interlands‘Het was geweldig, echt top’, klinkt hij toch nog redelijk monter ondanks het tijdsverschil met Mexico - het is daar negen uur vroeger - dat hij moet zien te overwinnen voordat hij weer in zijn dagelijkse ritme is. ‘Ze zeggen dat je per dag één uur kunt goed maken.’ Hij zal dus nog een paar dagen geduld moeten hebben. ‘Ik was bijvoorbeeld vannacht om vier uur nog klaarwakker.’Het is een momentopname, zo beseft hij zelf. Wat blijft en overheerst voor de outfielder zijn de twee gewonnen Europese titels met U23 (in Verona) en het ‘echte’ Oranje (in Turijn), beide in Italië. Vooral die laatste titel telt. Plus het gegeven dat Rip, die in Nederland uitkomt voor het Bussemse HCAW, ook daadwerkelijk zijn debuut maakte voor Team Kingdom of The Netherlands van bondscoach Evert-Jan ’t Hoen. Hij heeft inmiddels de eerste interlands achter zijn naam. ‘Ik heb een kans gekregen en het is aan mij om te laten zien dat ik die selectie kan waarmaken. Ik ga er niet vanuit dat ik nu al een vaste waarde ben in de nationale ploeg. Als ik in 2022 een slecht seizoen speel, is het niet vanzelfsprekend dat ik weer wordt geselecteerd. Voor mezelf was het doel om te leren van de ervaren spelers en dat heb ik gedaan.’ GezinRip weet zich in zijn ambities gesteund door zijn omgeving. Vader Onno honkbalde op het hoogste Nederlandse niveau bij HCAW en Kinheim uit Haarlem en kwam uit voor vertegenwoordigende nationale jeugdselecties. Moeder Paula Rip-Kloet speelde badminton in de top: ze werd vijf keer Nederlands kampioen bij de junioren in het enkelspel en behaalde als senior internationale toernooizeges in voornamelijk het vrouwendubbel in België, Zwitserland, Oostenrijk en IJsland. Daarnaast kwam ze uit namens Nederland op EK’s en WK’s.Een omgeving dus die niet schrikt van reizen en korte verblijven buiten de vertrouwde omgeving en weet wat een optimale voorbereiding op de te leveren prestaties inhoudt. Julian Rip: ‘Ik heb me altijd erg gesteund gevoeld door mijn ouders en ben ze daar ook zeer dankbaar voor. Dankbaar voor alle uren en alle energie die ze in me hebben gestoken.’ BubbelIndrukken die waarschijnlijk nog moeten beklijven, zijn er genoeg. Als nieuwkomers ontkwam Rip en zijn collega-debutanten niet aan het gebruikelijke rookie treatment, een inwijdingsritueel waarmee met name studenten niet onbekend zijn ‘Maar dan zonder alcohol’, aldus Rip. ‘Bij ons is het beperkt gebleven tot het zingen van een liedje in de bus.’ In Mexico maakten de politie-escorte en de stadions in Ciudad Obrégon en Hermosillo, gevoegd bij de ervaring om tegen de wereldtop te spelen. ‘De beste spelers van de wereld van mijn leeftijdscategorie honkbalden hier. De meesten daarvan waren professional. De slagmannen slaan net iets harder, de pitchers gooien net iets sneller. Zo mooi om te zien. Een geweldige ervaring.’Graag had Rip , ondanks de ongemakken van de verre reis van Mexico en het tijdsverschil, best nog wel even in die honkbalbubbel willen blijven. Maar in de halve finale van de Holland series werd zijn club, het Bussumse HCAW, de pas afgesneden door Pirates Amsterdam. ‘Ik had die finale graag gespeeld. Daar doe je het toch voor. Alles komt dan samen. Het jarenlange trainen, het investeren in jezelf. Dan telt vermoeidheid niet.’ StudieUitrusten is nu het devies. Daarna wacht een nieuw avontuur, hoewel niet onbekend. Eind december of begin januari keert Julian Rip terug naar Amerika. Niet om te honkballen in de eerste plaats, maar om z’n Master Beweegwetenschappen (‘ik ben geïnteresseerd in hoe mensen en atleten zijn en bewegen’) aan de University of South Carolina te halen. Eerder haalde hij in oostkust van Amerika zijn Bachelor-diploma, maar het lukte hem (nog) niet om daar een profcontract af te dwingen.Vanaf januari 2022 ligt zijn prioriteit bij de studie die hij eind dat jaar hoopt af te ronden (‘het zijn 2,5 semesters’) al zal het honkbal nooit ver weg zijn. ‘Ik wil in conditie blijven zodat ik in shape ben als volgend jaar zomer de Nederlandse competitie van start gaat.’