‘We werden uitgelachen in Nou Camp’
‘Eigenlijk was dat voor ons het enige pluspunt van de negentig minuten want we werden van het kastje naar de muur
gestuurd. Nog erger vond ik dat we op een bepaald moment werden uitgelachen door het publiek, er waren toch nog 45.000 mensen.Dat gelach gebeurde eigenlijk al toen we het veld opkwamen. Ik had dat nog nooit eerder meegemaakt. Thuis hadden we een week eerder de zaak defensief redelijk op orde gehouden en stapten we met 0-0 van het veld. Maar toen heeft Barcelona zich een beetje ingehouden om de return met een redelijke score te laten beginnen.’Cees Loffeld speelde beide wedstrijden de volle negentig minuten, trainer Jovan Jovanovic liet de kleine aanvaller staan. ‘Op een bepaald moment had ik het gevoel dat iedereen tegen ons was. Ook de Zwitserse scheidsrechter Anton Buchel die steeds het voordeel van de twijfel aan Barcelona gaf en tot overmaat van ramp twee zuivere buitenspelgoals goedkeurde. Die Spanjaarden hadden die arbitrale steun helemaal niet nodig maar zo gaat het nu eenmaal wanneer je in Nou Camp speelt.’Daarmee was het met de rampspoed nog niet gedaan want bij terugkeer naar Nederland moest het vliegtuig dat de DOS-selectie en de begeleiders vervoerde, vanwege de mist uitwijken naar vliegveld Kloten in Zwitserland.‘Omdat een aantal spelers van ons werkte en de volgende dag weer aan de slag moesten, kwam dat slecht uit. Ben Aarts bijvoorbeeld moest bloemen verkopen op de markt en hij heeft toen de nachttrein terug naar Nederland genomen. Ik ben de hele nacht opgebleven en heb zitten kaarten totdat we ons konden klaarmaken voor de uitgestelde terugvlucht.’Op de kamer in Vianen krijgt Ton van der Linden nog een mooie compliment van Loffeld. ‘Jij bent de beste speler met wie ik ooit heb gevoetbald,’ vertelt Loffeld. ‘En wie kan er zeggen dat hij in Nou Camp heeft gescoord, geen enkele Utrechtse voetballer behalve jij.’Van der Linden knikt dankbaar bij deze mooie woorden van zijn voormalige teamgenoot. Loffeld: ‘Ik scoorde ooit twee keer tegen Feyenoord maar dat had ik vooral aan jou, Ton, te danken. Jij zette me helemaal vrij voor de keeper en toen aarzelde ik nog om te schieten. ‘Joh, knal die bal er nou in’, hoorde ik jou achter me ongeduldig roepen en dat heb ik toen maar gedaan. Om nooit meer te vergeten.’
‘De Keu’ tussen grootverdieners
Eddy Achterberg kan zich de uitwedstrijd tegen Barcelona nog goed herinneren. De voetballer was pas achttien jaar oud en verdiende vijftig gulden in de maand bij DOS. ‘Achteraf hoorde ik dat de spelers van Barcelona een overwinningspremie kregen die zo’n beetje gelijk was aan mijn jaarinkomen. Maar toch was dat niet zo belangrijk voor me. Spelen in zo’n machtig stadion tussen beroemde voetballers, dat neemt niemand je af.’
Vorige week kwam een soortgelijke monsterscore tot stand bij Barcelona - PSG maar daar was ‘De Keu’, zoals de bijnaam van Achterberg luidt, geen getuige van. ‘Eens per maand gaan we met vrienden in Enschede naar de bioscoop en na de 4-0 in de heenwedstrijd in Parijs rekende ik er niet op dat Barcelona het alsnog zou redden. Maar toen ik na afloop naar huis reed en op de radio hoorde dat het 5-1 stond, krabde ik achter me oren. Het zal toch niet waar zijn dat die Spanjaarden er alsnog eentje inschoppen, dacht ik. Maar dat gebeurde dus toch...’
Het meest was Achterberg destijds onder de indruk van de kleedkamers die even groot waren als drie kleedkamers in Stadion Galgenwaard. ‘Je wist gewoon niet waar je kijken moest; je stond bij wijze van spreken al met 2-0 achter voordat de wedstrijd begon. En dan had je ook nog een kapel in Nou Camp waar de spelers van Barcelona voor de wedstrijd altijd even gingen bidden. Nou, dat gebedje hadden ze tegen ons niet nodig, want we hebben in anderhalf uur de bal bijna niet in ons bezit gehad.’
De 7-1 tegen Barcelona was in het seizoen’65-’66 niet de grootste nederlaag van DOS want de Kanaries hadden de thuiswedstrijd tegen ADO enkele weken eerder met liefst 0-7 verloren. Met spelers als Boelie van Vulpen die debuteerde in dat duel, Louis van Plateringen, Eddy Achterberg, Eddy van Stijn en Dick Weyman werd de grootste nederlaag in Galgenwaard ooit geleden tegen de Haagse formatie die destijds werd getraind door de legendarische Ernst Happel. Zelfs tegen Ajax, in de topperiode van de Amsterdammers, werd nooit met dezelfde vernederende cijfers in Utrecht verloren.
Wil je dit artikel nog eens rustig op papier nalezen? Bestel deze editie