Willaarts speelde bijna bij Valleivogels

Eigenlijk was het een wonder dat FC Utrecht serieuze interesse ging tonen want aanvankelijk zal de club weinig in de goaltjesdief van Woudenberg. De toenmalige coach stuurde een spion naar de wedstrijd tussen SSVU en Woudenberg en Erik bakte er die middag weinig van. Er kwamen dus negatieve scoutingverhalen op het bureau van De Ruiter maar op aanraden van twee sportjournalisten besloot Nol om zijn assistent Henk Vonk naar de erewedstrijd voor de regionale topscorer Marc Verrioen in Houten te sturen.Na afloop arriveert ook De Ruiter zelf bij de prijsuitreiking in zijn woonplaats Houten. De voetballer uit Woudenberg rookt een sigaretje en drinkt gezellig een paar biertjes aan de bar. Hij oogt bepaald niet als een toekomstige profvoetballer die furore zou kunnen maken in de eredivisie, meer als een toekomstige speler van Valleivogels. Met na afloop een paar biertjes, een shaggie en vooral gezelligheid. Erik: ‘Daar ging ik toen nog steeds van uit, een paar weken eerder had ik zelfs afgezegd voor een talentendag bij FC Utrecht. Om me tussen honderd andere voetballers te bewijzen, daar had ik helemaal geen trek in.’Willaarts, toen al 25 jaar oud, werd tot zijn eigen verbazing toch gevraagd om mee te doen in een oefenwedstrijd van het A-team van FC Utrecht in Montfoort. ‘Eigenlijk wilde ik toen weer afzeggen, in de auto terug naar Woudenberg werd ik door goede vrienden overgehaald om toch maar mee te doen. ‘Dit is de kans van je leven’, zo kreeg ik te horen. Dat heb ik toen toch maar gedaan. Ik maakte daar drie doelpunten en ik mocht een week later weer meespelen. Ik scoorde weer, zelfs met een kopbal terwijl dat zeker niet mijn sterkste punt is. Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, Nol de Ruiter besloot dat ik een bescheiden contract zou krijgen. Het werd dus geen Valleivogels.’Erik ging extra trainen om zijn overtollige kilo’s kwijt te raken, drie keer per dag rond het Henschotermeertje. Het duurde een aantal weken voordat De Ruiter hem zou opstellen. Om precies te zijn op zondag 14 september 1986. ‘Omdat John van Loen geschorst was, mocht ik in de basis beginnen. In de eerste helft gleed ik voortdurend uit, ik had verkeerde rubberen noppen onder mijn schoenen. In de rust kreeg ik van een teamgenoot schoenen met pinnen, toen ging het veel beter. Ik scoorde zelfs, wel via een tegenstander.’ Het zou de opmaat worden voor een formidabele productie: 25 goals in de competitie en acht in de nacompetitie. Het wonder van de man die niet naar Valleivogels verhuisde, werd realiteit: bijna topscorer achter Marco van Basten! ScherpenzeelIn de loopbaan van Erik Willaarts speelde ook vv Scherpenzeel een rol. Hij voetbalde bij de zondag afdeling van deze club, vandaar dat hij de prestaties van deze club ook met aandacht is blijven volgens. ‘De derby tegen Valleivogels op 7 april leeft natuurlijk enorm, ik heb beelden gezien van de enorme sfeer bij de eerste wedstrijd tussen beide clubs. Op dit moment heeft Scherpenzeel de beste selectie, met nogal wat spelers van buitenaf en dat geldt in mindere mate voor Valleivogels. Op zaterdag ben ik meestal te vinden bij Woudenberg, daar heb ik dan ook het langst gespeeld en kwam onlangs nog mijn vroegere teamgenoot John van Loen tegen toen we tegen Bennekom speelden. Hoe lang is het niet geleden dat we samen bij FC Utrecht de doelpunten maakten?’