Woerdense diesel Ellen van Dijk verpulvert werelduurrecord
Het was altijd een droom van Ellen van Dijk geweest om het werelduurrecord een keer aan te vallen. Bij haar overgang vier jaar geleden naar de Amerikaanse ploeg Trek-Segafredo liep ze al rond met het plan maar dat kreeg pas serieus gestalte na haar tweede wereldtitel tijdrijden vorig jaar in Leuven.
Het werelduurrecord kent een rijke historie. De Luxemburgse Elsy Jacobs zette in 1958 een afstand van 41,347 km neer en dat record bleef liefst 14 jaar staan. De eerste succesvolle Nederlandse was Keetie van Oosten-Hage. In 1978 reed zij 43,082 km tijdens wat gerust een tussendoortje kan worden genoemd. Op vrijdag vloog ze naar München, op zaterdag deed ze haar geslaagde recordpoging om op maandag weer gewoon op het werk te verschijnen. Leontien van Moorsel was de tweede Nederlandse die historie schreef. Na een mislukte poging in Manchester zocht ze de hoogte van Mexico op en dat wierp zijn vruchten af, al moest de slecht onderhouden wielerbaan nog wel even opgelapt worden. De 46,065 km van Van Moorsel bleef het Nederlandse record tot Van Dijk aan het werk ging. Vermeldenswaardig is dat de Française Jeannie Longo het werelduurrecord liefst zesmaal brak.
Karren maar
Van Dijk moest boven de 48,405 kilometer uitkomen, de afstand die Lowden in september vorig jaar had gerealiseerd. De Woerdense had zich minutieus voorbereid. Na de laatste voorjaarsklassiekers ging ze trainen in het Zwitserse Aigle om vervolgens te verkassen naar de piste van Grenchen. Trek-Segafredo had voor Van Dijk een speciale, aerodynamische fiets ontwikkeld, waar zo’n twintig technici bij betrokken waren geweest. Voor de rest luidde het motto: ‘Karren maar, Ellen.’
Dat deed de Woerdense met verve. Van tevoren was uitgedokterd dat ze rondjes van 18.3, 18.4 moest rijden om in het virtuele spoor van Lowden te blijven. Daar dook de chronospecialiste meteen onder. Na elf minuten bereikte ze in perfecte cadans een gemiddelde snelheid van 49 kilometer per uur. De grappen waren niet van de lucht. ‘Ze kan zich al een lekke band permitteren’.
Als een Zwitsers uurwerk bleef Van Dijk rondjes van rond de 18 seconden afleveren. Ze verslapte nauwelijks, al zakten de rondetijden gaandeweg wel iets maar langzamer dan 18.5 reed ze niet. Na een wat minder gestroomlijnde fase versnelde de Woerdense locomotief op het eind weer om na 59.05 minuten het oude record te breken. De resterende meters waren alleen maar winst. Uiteindelijk reed ze bijna een kilometer verder dan de Britse.
Opmerkelijk monter stapte Van Dijk na 197 ronden van de fiets. Na even uitpuffen was er weer de stralende lach. ‘Ik heb altijd de controle gehouden, maar versnellen in het tweede deel lukte niet meer. Op het eind werd het ook wat wazig en ging ik niet meer helemaal recht vooruit. Ik was blij toen het klaar was.