Zachtaardig, maar wel van staal
Het moet een jaar of vijftien geleden geweest zijn dat de sportredactie van het Utrechts Nieuwsblad een telefoontje kreeg: weten jullie dat er een meisje ergens in de buurt van Lombok wereldkampioen kickboksen is geworden? Het bleek om een variant, Thaiboksen, te gaan maar de verslaggever die op pad werd gestuurd was niettemin onder de indruk.Niet in de laatste plaats omdat Germaine in de verste verte niet leek op de doorsnee vechtjas met de kenmerken van een gebroken jukbeen, een scheve neus of een gebit als een fietsenrek. Integendeel, een beetje verlegen onderging ze de nieuwsgierige vragen en voldeed ze gewillig aan de verzoeken van de fotograaf.Zondag 12 februari 2017 schreef dat verlegen meisje geschiedenis. Als eerste Nederlandse vrouw, 32 jaar inmiddels, pakte ze de wereldtitel in het Mixed Martial Arts, een combinatie van allerlei vechtsporten als boksen, judo, karate, kickboksen en worstelen. Dat is meer dan knap in het licht van de hele hectiek die haar titelgevecht omgaf.Toen het ‘uitlekte’ dat een Nederlandse in een kooi om de wereldtitel zou gaan knokken dook ze op in tv-programma’s, in dagbladen en straks ongetwijfeld ook in glossy magazines. De politieagente in opleiding was en is hot, vooral dankzij de sympathieke uitstraling die ze ondanks haar container vol prijzen altijd heeft behouden. Want haar palmares mag er zijn: tienmaal wereldkampioen in het Thaiboksen voordat ze de overstap maakte naar het MMA, de meest allrounde vechtsport.Naarmate het titelgevecht dichterbij kwam begonnen ook de bookmakers te beseffen dat de ogenschijnlijk zo zachtaardige Hollandse wel eens een karakter van staal zou kunnen hebben. Was haar tegenstandster, de drie jaar oudere Amerikaanse Holly Holm, in eerste instantie zwaar favoriet, in de wedkantoren keerden zich de odds. En terecht, zou in de nacht van zaterdag op zondag blijken.Onder de harde klanken van ’Het Land Van’, de hardstyle versie van Lange Frans en DJ Deetox, maakte de Iron Lady haar opwachting in de arena. De Randamie (‘karakter van Rico en vechtlust van Badr’) snakte naar het startsein. Vijf ronden van vijf minuten duurde de slijtageslag in Brooklyn, New York. Vijf ronden incasseerde de Utrechtse harde klappen op haar lichaam maar deelde er nog meer uit. Want eenmaal in de kooi verandert die vriendelijke vrouw in een bloeddorstig beest.In de derde ronde had ze het zwaar. Ze moest een rake schop tegen haar hoofd verwerken, maar schudde een keertje met haar lichaam en ging schijnbaar onaangedaan verder. De Randamie toonde zich een aanvalster pur sang, bereid om risico’s te nemen, en beukte telkens in op haar opponente die zich hoofdzakelijk bediende van een verdedigende tactiek.Na afloop was de driekoppige jury unaniem: Germaine de Randamie had gewonnen op punten en was wereldkampioen in het Ultimate Fighting, de grootste martial arts-bond ter wereld.Een dag later kwam de koningin van het vedergewicht al aan op Schiphol en toonde haar dolgelukkige familie de begeerde kampioensgordel.Haar toekomstplannen heeft ze nooit geheim gehouden. De Utrechtse hoopt over anderhalf jaar haar opleiding bij de politie te voltooien en wil best moeder worden. Haar eigen moeder had haar als kind op het juiste spoor gebracht. ‘Ik wil mijn eigen geschiedenisboek schrijven,’ had ze destijds al in gedachten.Plus dat ze later wanneer ze groot was financieel voor haar moeder wilde zorgen. Dat moet, gelet op de meer dan 15.000 aanwezigen bij het gevecht en de vele miljoenen televisiekijkers die getuige waren van haar zege, geen enkel probleem meer zijn.
Wil je dit artikel nog eens rustig op papier nalezen of delen met collega's, familie, vrienden, kennissen en buren? Bestel deze editie!