Fabelachtige Femke Bol zorgt voor onverwacht goud op mixed relay

Femke Bol.
Credits: Erik van Leeuwen (bron Wikipedia) CC share alike 4.0 - bewerkt

Na het wereldrecord van de Amerikanen een dag eerder hadden weinigen de Nederlandse gemengde estafetteploeg een kans gegeven op goud. Goed, een medaille was wel degelijk mogelijk maar olympisch kampioen op de 4x400m? Slotloopster Femke Bol dacht er anders over. Met een magistrale inhaalrace rukte ze op van plaats vier naar de koppositie en toonde aan in bloedvorm te verkeren. Haar zogeheten splittijd zorgde voor ongeloof. ‘Was die echt 47,93’?

Samen met Lieke Klaver, Isaya Klein Ikkink en Eugene Omalla tekende de 24-jarige Amersfoortse voor atletiekhistorie. In een bomvol Stade de France finishte het oranje kwartet op de 4x400 meter mixed in 3.07,43. Een fractie (tweehonderdste) boven het wereldrecord dat de Amerikaanse ploeg in de series had neergezet.

Nederland had zich als vijfde geplaatst voor de finale, meerdere seconden achter de Amerikanen. Nu werd coryfee Femke Bol wel gespaard in de serie, voor haar in de plaats liep Cathelijn Peeters. Een domper was het ontbreken van good-old Liemarvin Bonevacia vanwege een blessure aan zijn hamstring. Hij was wel in Parijs aanwezig om de ploeg morele steun te verlenen.

In de eindstrijd vertrok Omalla vanuit baan 7 namens Nederland. Hij gaf het stokje over aan Klaver, die onvervaard naar voren sprintte maar haar krachten enigszins overschat leek te hebben en op het eind iets terugviel. Klein Ikkink liet het gat niet al te groot worden, maar Bol had wel werk te verrichten. Zoals al eerder is gebleken voelt de Amersfoortse zich echter in haar element wanneer ze moet inhalen en niet haar positie hoeft te verdedigen. Met lange, ontspannen passen passeerde ze eerst de Belgische, daarna was de Britse atlete aan de beurt en als laatste de Amerikaanse.   

Euforie

Na het sensationele optreden van Bol sloeg de euforie toe in het Nederlandse kamp. ‘Dit slaat nergens op,’ aldus een uitzinnige Klaver voor de camera van de NOS. Bol vertelde dat ze er alles had uitgeperst. ‘Met nog 80 meter te gaan zag ik Lieke staan en daar kreeg ik energie van. Alle boosheid van een jaar geleden kwam er ook nog eventjes uit.‘

Ze refereerde daarmee aan de WK-finale van een jaar geleden toen ze vlak voor de finish, opgejaagd door de Amerikaanse, struikelde en ten val kwam.  Weg goud. ‘Die val vergeet je niet. Deze estafette is voor ons echt een achtbaan geweest, die vaak naar beneden ging. Maar vandaag ging hij helemaal omhoog. We hebben dit met z'n allen gedaan en ik ben zo trots. We beginnen dit atletiektoernooi met een high en gaan die proberen vast te houden. Was mijn tijd 47,93? Echt? Nou, ik ben in vorm.’

De internationale media reageerden met superlatieven.  Misschien nog opmerkelijker was dat de finale van de 100m van de vrouwen naar de achtergrond werd verdrongen door de eindsprint van het Nederlandse fenomeen.

Horden

Zondag begon voor Femke Bol de discipline waarop ze eveneens geschiedenis hoopt te schrijven. Op de 400 meter horden wacht donderdagavond de confrontatie met de regerend olympisch kampioen en wereldrecordhouder Sydney McLaughlin-Levrone. Althans, wanneer beiden de eindstrijd halen (dinsdag zijn de halve finales) maar daar twijfelt niemand aan. In de serie hoefden beiden in elk geval niet diep te gaan. Bol finishte in 53,38, McLaughlin was iets langzamer (53,60). Maar die cijfers zijn louter voor de statistieken.