Gouden verjaardagscadeau Utrechtse Diede van Oorschot met relayteam

Goud in een wereldbeker. Diede van Oorschot kon het amper bevatten. Nog geen week nadat de Utrechtse shorttrackster twintig jaar was geworden werd ze zondagochtend in de vierde World Cup in Korea in het diepe gegooid. Bondscoach Niels Kerstholt moest wel want door een blessure van Michelle Velzeboer ontbrak een schakel in de vrouwen relayploeg. Onbevangen reed Van Oorschot haar rondjes en zag landgenote Xandra Velzeboer, nauwelijks twee jaar ouder maar al gepokt en gemazeld, de zege binnenslepen.

Diede van Oorschot tijdens de Winter Olympics 2020.
Fotocredits: Martin Rulsch, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0

Een dag eerder al had het talent uit Zuilen zichtbaar genoten op het ijs van Seoul. Onverwacht had ze een finale bereikt van een wereldbeker en wel die van de 1500 meter. Weliswaar gebeurde dat na een valpartij en een diskwalificatie, maar toch, ze behoorde ineens tot de besten van de wereld. Brutaal nam ze in het begin van de race zelfs de leiding totdat het tempo flink omhoog werd geschroefd. In het Koreaanse geweld ging Van Oorschot ten onder en eindigde ze als zevende, maar dat ze potentie heeft bewees ze overduidelijk.

Ze kreeg amper de tijd om de mijlpaal tot zich te nemen want door een val  van Michelle Velzeboer in de B-finale van dezelfde afstand kon die niet starten in de halve finale van de vrouwen relay. Dan maar het Utrechtse broekie. Met succes, Nederland – met verder Selma Poutsma, Xandra Velzeboer en Yara van Kerkhof – plaatste zich zonder veel moeite voor de finale.

Die was op de slotdag en vormde de kers op de taart. Met Selma Poutsma als explosieve starter nam het oranje kwartet meteen de leiding, maar de andere landen, Korea en China voorop, weigerden zich neer te leggen bij de suprematie die Nederland in voorgaande wereldbekers tentoon had gespreid. Van Oorschot had het soms moeilijk en moest dan een positie prijsgeven, maar bij haar laatste beurt had ze al zoveel geleerd dat ze voor niemand opzij ging. Xandra Velzeboer die daarvoor steeds ‘de schade’ gerepareerd had, gooide er nog een extra versnelling tegenaan en het goud was binnen.

Selma Poutsma

In meer dan een opzicht was de laatste wereldbeker van het jaar een gedenkwaardige. Selma Poutsma had met drie keer zilver in voorgaande ontmoetingen op de 500m laten zien dat ze rook aan het goud. In Seoul stond Poutsma op de minder gunstige positie drie, maar sloeg meteen toe na een mislukte start van Velzeboer. Het gat was zo groot dat het goud de Utrechtse niet meer leek te kunnen ontgaan. Leek want Velzeboer gaf zich niet gewonnen en met het blote oog was het verschil niet waarneembaar. Dat bleek er ook niet te zijn, zodat beide meiden breed grijnzend de meest begeerde medaille om de nek kregen gehangen.

Het duo kwam daardoor gezusterlijk op drie keer goud want ook met het mixed relayteam triomfeerden Poutsma en Velzeboer. Dat gebeurde na een turbulente finale, of beter gezegd finales. In een ultieme poging het zilver in goud te veranderen kwam Jens van ’t Wout in botsing met grootheid Park. De Koreaan was daarbij niet zuiver te werk gegaan, oordeelde de jury en de finale moest opnieuw gereden worden, nu zonder Korea. Van ’t Wout werd opgelapt en kon even later met Poutsma, Velzeboer en Kay Huisman juichen. Italië werd tweede. Merkwaardig genoeg kreeg Korea toch nog brons, samen met het in de tweede race gediskwalificeerde Amerika.