Puck Pieterse schittert in Ardennen: etappezege, witte trui en ‘bollen’

Nog geen drie weken na het dieptepunt in haar nog jonge carrière beleefde Puck Pieterse haar hoogtepunt. De Amersfoortse schitterende in de pittige vierde etappe van de Tour de France Femmes, een combinatie van de Amstel Goldrace en Luik-Bastenaken-Luik. Ze versloeg na een fotofinish de nummer een ter wereld Demi Vollering en kreeg ook nog eens de witte trui (beste jongere) en de ‘bollen’ als bergkoningin. ‘Dit is een droom die uitkomt’.

Puck Pieterse op archiefbeeld.
Fotocredits: Geert Lommers/Jij en Sport

Ongelooflijk wat een vermogen Puck Pieterse demonstreerde in de finale van de etappe van Valkenburg naar Luik. Na twee bloedhete dagen verliet het Tourpeloton Nederland in de regen en nat zou het blijven gedurende de heuvelachtige overlevingstocht. De afdalingen waren niet voor angsthazen en dat is Pieterse ook bepaald niet. De Amersfoortse stort zich normaliter op haar mountainbike onverveerd over rotsachtige paden naar beneden en kan sturen als de beste. Op de beruchte Côte de la Redoute gaf ze het tempo aan van het in stukken geslagen peloton.

Op de top was er nog een groep van zo’n 25 rensters van wie er uiteindelijk vier overbleven na de Roche aux Faucons: geletruidraagster Demi Vollering, de gelouterde Kasia Niewiadoma, Puck Pieterse en haar ploeggenoot Pauliena Rooijakkers van Fenix-Deceuninck. Die moest alsnog lossen en de drie hadden in de laatste tien kilometer een geruststellende voorsprong van rond een halve minuut op een groep achtervolgers, met onder meer Mareille Meijering uit De Bilt die tiende zou worden.

Niet waarneembaar

Niewiadoma zette als eerste aan maar haar poging was nauwelijks een sprint te noemen. Pieterse wachtte even en perste er een stevige versnelling uit. Vollering reageerde te laat zoals ze in het voorjaar ook te laat reageerde in Luik-Bastenaken-Luik. Ze beschikt echter over enorm veel power en kwam nog langszij. Maar was dat voor of na de finish? Het verschil was met het blote oog niet waarneembaar. Vrouwe Fortuna ontfermde zich evenwel over Puck Pieterse, die op de Olympische Spelen in Parijs bruut een zilveren medaille uit handen werd geslagen door een lekke band.

De Amersfoortse kon het na de finish amper geloven. ‘Ik wist dat zij voor het algemeen klassement gingen. Ik ben hier gewoon voor de rit, dus ik kon pokeren. Ik wist dat Kasia ging aanvallen en dat Demi het ging dichtrijden. Ik ben best vroeg gegaan in de sprint, misschien iets te vroeg, maar ik ben hier nog nooit geweest, dus ik wist niet waar de streep lag. Ik weet niet hoe ik het gedaan heb, maar hier leef ik voor.’

Ze had de laatste dagen al ‘echt goede’ benen gehad. ‘Vandaag voelde ik mijn benen zelfs niet.’ Op internet verscheen rap het bericht dat Pieterse had gewonnen, maar het officiële verdict liet beklemmend lang op zich wachten. Tot het bevrijdende antwoord kwam: Pieterse mocht driemaal het podium op, voor de witte en de bollentrui én als winnaar van de etappe.

Geen tussendoortje

Voor de Amersfoortse wordt de Tour zodoende na haar eerste profzege meer dan een ‘tussendoortje’ zoals ze gekscherend had gezegd. Er valt de komende dagen op weg naar de apotheose zondag op de Alpe d’Huez heel wat te verdedigen. Terwijl ze niet eens een pure wegrenster is, haar prioriteit ligt immers bij het mountainbiken en veldrijden. Maar dat zou best wel eens kunnen veranderen als je ziet wat voor enorme mogelijkheden ze heeft als wegrenster. De klassieke eendagskoersen lijken haar sowieso op het lijf geschreven, maar misschien ook wel de grote ronden. In de Alpen zal blijken of ze ook lange beklimmingen kan verteren.