Trainer Mitch Maas neemt zijn club bij de hand
Woudenberg trainer Mitch Maas: ‘Vanaf dag één heb ik het naar mijn zin’.
Fotocredits: Marcel Koch
Mitch Maas werd deze zomer met open armen bij zaterdag tweedeklasser Woudenberg ontvangen. Wat heet. De inkt van zijn getekende eenjarige contract was nog niet droog of de 32-jarige trainer/coach uit Vleuten kreeg al een dringend verzoek of hij in was voor een langer verblijf. Is hier sprake van een match made in heaven? Het heeft er alle schijn van. Maas voelde zich gevleid en ging in op de avances: ‘Ik kan hier mijn ei kwijt.’
Wie zijn oor te luister legt in de wandelgangen op sportpark de Grift vangt louter positieve vibes op. En dat kun je voor een groot deel op het conto schrijven van Woudenbergs nieuwe trainer, Mitch Maas. Zijn visie, aanpak, beoogde speelwijze (dominant aan de bal) en werkethiek wordt door menigeen binnen de club innig omarmt. En gelukkig voor Woudenberg zelf: de liefde is wederzijds.
Maas stellig: ‘Ik ben hier op een geweldige manier ontvangen. Zo hartelijk en warm. En dat geldt ook voor mijn familie. Dat siert de club. Vanaf dag één heb ik het naar mijn zin. Als hoofdtrainer kan ik hier werken zoals ík het wil. Alle randvoorwaarden om goed te functioneren zijn gecreëerd. Dat de club mij al vrij snel polste voor contractverlenging, daar spreekt enorm veel waardering uit.’
Gevraagd of hij een clausule in zijn contract heeft, antwoordt Maas ontkennend. ‘Eerlijk gezegd heb ik er wel over nagedacht, tenslotte heb ik ook mijn ambities, wil ik ooit eens naar de topamateurs. Toch is mijn keuze om te verlengen weloverwogen gemaakt. Wat de doorslag heeft gegeven? Het goede gevoel wat Woudenberg mij geeft, dat is me heel veel waard. Als gezegd: ik kan hier de trainer zijn die ik wil zijn.’
Enthousiasme
Zo snel kan het dus gaan. Amper drie maanden de touwtjes in handen aan de Woudenbergse John F. Kennedylaan, en dan al een opgewaardeerd contract voorgelegd krijgen. Tja, dan moet je bij de technische commissie een verpletterende eerste indruk achter hebben gelaten. ‘Verpletterend weet ik niet’, vertelt Maas in Woudenbergs knusse bestuurskamer op een friskoude novemberavond. ‘maar ik proefde wel meteen veel enthousiasme over de weg die ik met de club wil inslaan. We hadden overduidelijk een match.’
En niet alleen bij de technische commissie. Ook met de (jonge) spelersgroep, die Maas als zeer leergierig typeert -maar wel aan de smalle kant-, klikte het vanaf het moment dat gezamenlijk het trainingsveld werd betreden.
Maas terugblikkend op de eerste training in juli: ‘Die was pittig. Hoge intensiteit. Veel inzet. Maar alles met de bal hè waarin we de speelwijze willen verbeteren. Ik zei: ‘jongens, dit is de norm, zo gaan we wekelijks trainen, minder wordt het niet. Nou, geen wanklank gehoord, ze hebben het fantastisch opgepakt.’ Even later: ‘Ik wil dat ze met plezier voetballen en dat er een ploeg staat met frisse energie. Dat kun je niet maken, dat moet er gewoon zijn, iedere keer weer. Het woord winnaarsmentaliteit, ik hoef het niet te horen, laat het maar op het veld zien. Ja, wij zijn een jonge ploeg, maar laten we dat alsjeblieft niet als excuus gebruiken als de resultaten minder zijn.’
(Op het moment van schrijven staat Woudenberg in de tweede klasse G na acht competitiewedstrijden op de vijfde plek).
Nieuwe weg
Woudenberg sloot vorig seizoen af in mineur. De ploeg degradeerde uit de zaterdag eersteklasse en zag vijf ervaren spelers stoppen. Met Maas aan het roer - hij volgde Leusdenaar Jeroen Peters op die de club zesenhalf jaar trouw bleef - zijn de geelzwarten een nieuwe weg ingeslagen. Eentje met meer oog voor professionaliteit, maar beslist ook met oog op de toekomst. Maas geef veelzeggend aan: ‘Mijn doel is om de club beter achter te laten dan toen ik hier kwam. Als hoofdtrainer ben ik verantwoordelijk voor de selectie, maar ik hoop dat mijn aanpak en zienswijze ook navolging krijgt in alle geledingen binnen de club. Het draait niet alleen om mij en het eerste team, maar om de totale ontwikkeling van de club. Ik wil mijn steentje bijdragen om Woudenberg als vereniging verder te helpen, in alle opzichten.’
‘Dit seizoen terugkeren naar de eersteklasse is geen must. Top 5 zou mooi zijn. Vergeet niet: Woudenberg moet het doen uitsluitend met spelers uit het dorp, dus moeten we ervoor zorgen dat we onze eigen spelers beter maken. Te beginnen in de jeugd. Talentvolle spelers moeten we niet alleen vervroegd doorschuiven, maar ook echt individueel met ze aan de slag gaan. Door ze extra trainingen te geven en intensiever te begeleiden.’
Zegt ook met het oog op professionalisering: ‘Bij mijn komst heb ik gevraagd om betere camera-apparatuur zodat ik de spelers met beelden van de wedstrijden kan confronteren. Dat was nieuw voor ze, ja, maar het past in het proces waarin we zitten: spelers beter maken. En beelden zeggen meer dan duizend woorden.’ Nog een voorbeeld: ‘We hebben een smalle selectie dus zullen we ervoor moeten zorgen dat we iedereen fit houden. En dus drinken de spelers shakes na de wedstrijd. Al helpt het twee procent, het is van belang dat iedereen fit blijft.’
Voetbalgek
‘Hoe ik mezelf als trainer zou willen omschrijven? Als ambitieus en heel erg gedreven en als iemand die vasthoudt aan zijn visie en speelwijze. Bovendien ben ik een trainer die veel communiceert met spelers en technische staf. Het teamproces staat bij mij altijd voorop. Voetbalgek? Die vraag kun je beter aan mijn vriendin stellen (lacht breeduit). Maar ik geloof het wel, ja. Als zaterdag de wedstrijd is gespeeld, denk ik al aan de training van dinsdag.’
Clubs
Mitch Maas, wiens ledikant in Utrecht stond, gaf als 14-jarige al training aan de C-jeugd bij Hercules, de club waar hij als voetballer opgroeide. Met voetballen stopte hij op zijn 26ste. Hij was toen voetballer (spits) bij SCH’44 uit Harmelen. Maas: ‘PVCV gaf mij in 2018 de kans om hoofdtrainer te worden in combinatie met de functie van technisch manager van de jeugdafdeling. Ik heb dat vijf jaar gedaan.’ Nadien stapte hij over naar derdedivisieclub Eemdijk, waar hij twee jaar assistent-trainer was van Willem Romp. Maas: ‘Ik heb er een supertijd gehad, maar na twee jaar was ik klaar met de rol van assistent. Ik wilde graag weer ergens hoofdtrainer worden.’
Het werd vv Woudenberg. Baalde hij niet dat de club degradeerde? ‘Natuurlijk had ik liever gezien dat de club in de eersteklasse was gebleven. Maar uiteindelijk heb ik voor de club gekozen, niet voor het niveau.’