Weifelende Bart Hoolwerf krijgt op WK deksel op de neus
Twee ronden voor het eind leek hij in een zetel te zitten voor de wereldtitel. Maar Bart Hoolwerf durfde het niet aan om te gaan. Met als gevolg dat hij wat in de verdrukking kwam, een hele ruime laatste buitenbocht moest maken en uiteindelijk op de massastart vierde werd. De teleurstelling droop van het gezicht van de Eemdijker, vooraf een van de favorieten. Merijn Scheperkamp viel op de 500m net buiten de toptien, Wesly Dijs werd negende op de 1500m.
Bart Hoolwerf.
Fotocredits: Team Reggeborgh
De WK afstanden in Hamar brachten tal van verrassingen. Zoals het goud van Joep Wennemars op de 1000m en dezelfde medaille van Francesca Lollobrigida op de 5km. Op de massastart van de mannen deden zich geen verrassingen voor. In feite verliep de race, weliswaar in een keihard tempo, uitstekend voor Hoolwerf. Het veld bleef bijeen dankzij het werk van vooral Jorrit Bergsma. Hij offerde zich op voor zijn landgenoot, haalde vluchters terug en hield op het eind de snelheid hoog.
Hoolwerf leek zich in riante positie te bevinden voor de sprint. Maar in plaats van zelf voluit te gaan focuste hij zich te veel op onder meer de Belg Bart Swings. Het gevolg was dat hij veel te laat op gang kwam en met een hand naar het ijs moest om zijn evenwicht te bewaren. Op het moment dat hij echt begon te sprinten waren ze vooraan gevlogen. De Italiaan Andrea Giovannini werd wereldkampioen, De Koreaan Seung-Hoon Lee pakte het zilver en Swings het brons. Hoolwerf restte de ondankbare vierde plaats.
Voor de camera van de NOS stak hij de hand in eigen boezem. ’Jorrit trok me super aan, maar ik voelde me niet goed genoeg om toen al te gaan. Ik heb foute keuzes gemaakt en mijn eigen kans vergooid. Ik kan mezelf alleen maar voor de kop slaan.’
Scheperkamp en Dijs
Op een goede dag had sprinter Merijn Scheperkamp heel misschien een WK-medaille binnen kunnen slepen, maar zo’n dag was het niet voor de schaatser van SIV Zeist. Wel voor zijn landgenoot Jenning de Boo die op de 500m met een nieuw baanrecord van 34,24 de Amerikaan Jordan Stolz om de oren sloeg. Met een verschil van 0,14 werd De Boo wereldkampioen. Het brons was voor Cooper McLeod (34,52). Scheperkamp werd elfde (34,85). De Boo pakte ook nog eens zilver op de dubbele sprint in 1.08,21, waar Joep Wennemars met een geweldige race uit de schaduw van vader Erben stapte (1.08,05) en Stolz met het brons genoegen moest nemen.
Wennemars ontbrak op de schaatsmijl, daarvoor kwamen namens Nederland Kjeld Nuis, Tim Prins en Wesly Dijs uit Soest op de WK actie. Prins kwam nog het verst, maar stortte in de laatste ronde volledig in. Hij werd vijfde, een plaats voor Nuis die Stolz uitstekend partij gaf maar ook een beetje instortte. Dijs werd na een degelijke race negende in 1.45,79. Dat was iets meer dan een seconde achter de Noord Peder Kongshaug die met 1.44,67 Stolz van het goud afhield. Gelet op de relatief geringe verschillen zullen verschillende schaatsers gedacht hebben, wat als....Het brons was verrassend voor de Canadees Connor Howe.
Stolz, het fenomeen dat aan het begin van het seizoen onklopbaar leek, keert dus met drie - twee bronzen en een zilveren - medailles naar huis, maar de belangrijkste kleur ontbreekt.