Breekbaar
Het zat goed.Twee jaar geleden was het een mirakel geweest, we kwamen superlatieven te kort voor het zilver op de 100 meter en daarna goud op de 200 meter. Adembenemend, hoe een blonde paardenstaart - made in Utrecht - tussen de gevestigde sprintorde uit de Cariben en de USA het hoofd koel hield en in beide finales het allerbeste in zichzelf naar boven haalde.Maar dan... Je kunt je jarenlang suf trainen om wereldkampioen te worden, je hebt nooit geleerd het te zijn. Ineens ben je het. Er kwam heel veel over haar heen, onvergelijkbaar veel meer dan na haar dubbele sprintgoud van Zürich in 2014 op de Europese kampioenschappen. Maar ook dat leek Schippers allemaal aan te kunnen. Ondertussen werd vooruitgekeken naar Rio en de Olympische Spelen en de verwachtingen van de buitenwacht stapelden zich op. Dafne zou met goud thuiskomen, dat stond vast. Trouwens, voor minder was ze zelf ook niet naar Rio gegaan. Het werd slechts zilver en ze smeet haar racemuiltjes tegen de grond. Uit frustratie.In een prachtig interview afgelopen winter in de Volkskrant erkende ze dat ze juist veel problemen had gehad met die status van wereldster en postergirl en alles dat er bij hoort. Er was geen rust geweest in haar hoofd in de aanloop naar Rio. 'Het was een chaosjaar,' had ze gezegd. Het plezier was verdwenen, ze had zelfs gedacht aan stoppen...Op een vrijdagavond in Londen lag ze - net als twee jaar terug in Beijing - lang uit op de baan. Kijkend in de nacht boven het stadion, genietend van haar nieuwe zege. Toch moet alles anders zijn geweest. In Beijing was het ongeloof, in Londen de voldoening. Een intens gevoelde voldoening dat ze terug is op haar troontje.Misschien was er meer, we weten het niet. Dat het van diep kwam bleek echter wel toen ze brak bij het zien van haar ouders op de tribune, tijdens haar ereronde. Natuurlijk, ook in Rio waren er wat traantjes bij de huldiging in het Holland Heineken House. Maar een breekbare Dafne Schippers na een grootse triomf, dat was nieuw.De mooiste zeges komen van ver. Die van Londen mag minder sensationeel zijn als destijds in Beijing. Toch zijn het alleen de écht grote kampioenen die het weer doen. Laat het Lepelenburg maar volstromen.