Eerst de havodiploma, dan de ijshockey carrière
Die beslissing is niet ingegeven door angst, meer uit realiteitszin. ‘Er zijn veel meer jongens die ijshockeyen dan meisjes. De kans dat Kimberly met ijshockey haar brood kan verdienen is heel klein. Er zijn drie Nederlandse meisjes die in Zweden min of meer professioneel ijshockey spelen, maar die bedragen staan in geen verhouding tot de salarissen van mannen. Vergelijk het met de situatie van het vrouwenvoetbal in Nederland. Grote contracten zijn er in het vrouwenijshockey niet te verdienen en dan maak je als ouders ook andere keuzes.’Waarmee niet is gezegd dat Kimberly door Stefan en Corina een strobreed in de weg wordt gelegd bij het beoefenen van haar sport. ‘We proberen haar op alle manieren te ondersteunen en te helpen bij haar ontwikkeling.’ En talent heeft ze. Ze komt uit bij de vrouwen van Oranje U18, traint mee bij Oranjevrouwen, speelt bij IJCU met de jongens in U16 en komt ook nog uit in het team van Lady Lions Dordrecht waarmee ze in aparte vrouwencompetitie speelt. Nog geen USAVoor de centrale trainingen van de vertegenwoordigende teams moet ze naar Tilburg. In januari 2020 zet Kimberly een voorlopige kroon op al haar inspanningen met deelname aan de Jeugd Olympische Jeugdwinterspelen (voor sporters van 15 tot en met 18 jaar, zie kader) namens Nederland in Lausanne en het WK Vrouwen U18 van 25 tot en met 28 januari 2020 in Eindhoven.De droom van Kimberly om in Amerika – het Mekka van de ijshockeysport – haar droom achterna te reizen, gaat dus vooralsnog niet door. ‘Ik zou er heel graag willen wonen en werken. Ik vind het een fantastisch land, met veel mogelijkheden. Maar ik begrijp de keuze van mijn ouders ook wel, hoewel ik het heel jammer vind. Het perspectief van vrouwelijke ijshockeyers is heel anders dan die van de mannen. Maar wat het vrouwenijshockey in Nederland betreft, zit ik ongeveer aan mijn top. En je wilt natuurlijk voor jezelf weten waar je top ligt.’ Broer MikeMike ging dus wel. Twee jaar geleden. Bij toeval kwam via internet het eerste contact tot stand en na een enkele testtraining hadden de keuzeheren van FOX Motors (Grand Rapids, Michigan) genoeg gezien. De aanvaller vond onderdak bij het gezin van de coach, die ook nog eens vier ijshockeyende zoons kende. ‘Mike werd de vijfde zoon. Maar naast ijshockey doen ze allemaal nog andere sporten, dat is in Amerika heel gewoon.’Ook Mike speelt in vertegenwoordigende team van Nederland; ook hij traint mee met Oranje U18. ‘Maar hij heeft weer niet zoveel met Amerika als Kimberly, Mike is een echte Nederlander. Hij speelt voor zijn leeftijd op het hoogste niveau. Een niveau waarop ook scouts van de profclubs komen kijken. Dat is en wordt dus best spannend. Wordt hij gedraft (gekozen, red.)? Maar hij is er heel nuchter in. Als ik het niet red, dan kom ik gewoon weer terug naar Nederland, zegt hij altijd. Hij vindt het geweldig om voor het Nederlands team te spelen.’ FamilieberaadDe keus om de ‘grote plas’ over te steken, werd weloverwogen genomen en breed gedragen door het gezin Collard. ‘Als je in Nederland bij het ijshockey aan je top zit, moet je naar het buitenland om jezelf verder te ontwikkelen. Voor Mike was dat bij DEG in Düsseldorf (Duitsland). Dat hij daar in een jeugdteam kon spelen, zei wel iets over zijn kwaliteiten, want per team mogen er maar twee ‘buitenlanders (ofwel imports)’ uitkomen. Terwijl er jaarlijks een veelvoud aan aanvragen is uit andere landen. Op een gegeven moment hebben we overwogen om Mike onder te brengen in een internaat in Düsseldorf, maar dat voelde niet goed. Vervolgens kwam hij zelf met de optie Amerika. We hebben toen familieberaad gehouden. Ieder moest een lijstje maken met plus- of minpunten. Toen Mike aan de beurt was leek het of hij niets had opgeschreven. Maar hij pakte zijn telefoon en daarin stond een hele waslijst. Ook met zaken waar wij nog niet eens aan hadden gedacht. Het leek wel of hij ons een lesje wilde leren.’Voor Stefan – die naast verdienstelijk ijshockeyer ook nog ijshockeycoach was van Oranje U14 en Dordrecht en momenteel coach is van IJCU U16 - en Corina is het geen vraag of ze gehoor geven aan de sportidealen van kinderen Kimberly en Mike. ‘Hoe kan je dat als ouder weigeren’, klinkt het eenduidig. ‘Je wilt toch dat je kind gelukkig wordt.’ Lees hier deel twee van het artikel rond Kimberly Collard en haar ouders.