Talent begeleiden betekent ook los kunnen laten
De Utrechtse Sportkrant sprak met het gezin Collard, woonachtig in Hagestein (Vijfheerenlanden). Gisteren publiceerden we het eerste deel van dit artikel over opoffering, studie, school, keuzes, de toekomst en de juiste mix tussen afstand en betrokkenheid. Een advies heeft vader Stefan alvast voor ouders. ‘Ondersteun met liefde, laat de tactiek over aan de coach.’Vader Stefan komt uit de Utrechtse ijshockeydynastie Collard. Stefan en Corina vinden elkaar in de begeleiding van hun kroost, hoewel ze ieder een totaal verschillende sportachtergrond hebben. Corina: ‘Ik wilde vroeger als klein meisje zo graag sporten. Voetballen wilde ik het liefst. Maar dat mocht niet. Wat niet wil zeggen dat ik uit een niet-sportief gezin kom. In tegendeel. We luisterden vroeger met het gezin op de radio naar Langs de Lijn. Mijn neefjes voetbalden en mijn moeder kijkt alle sport op tv die er te vinden is. Als ze zit te kijken, worden we geacht niet te praten. Maar meisjes sporten niet, was helaas de opvatting bij mij thuis. Vanuit die achtergrond vind ik het geweldig dat ik dit allemaal kan doen.’Hoe anders was dat bij de familie Collard. Stefan: ‘Nog voordat ik geboren was, zijn mijn ouders drie keer geëmigreerd naar Canada waar ze een Fish & Chips dreven. Mijn broers Leo, Renny en Tonny – één van de beste Nederlandse ijshockeyers aller tijden - speelden allemaal ijshockey. Maar dan ook nog eens bij verschillende clubs en op andere tijden. Het gezinsleven stond helemaal in het teken van de sport. Toen we weer terug kwamen naar Nederland, was het niet anders. Mijn ouders hadden een kroeg in Gameren en Schaatsshop Collard aan De Vechtsebanen. Het was altijd hollen en vliegen. Mijn zus Monique is overigens nog Europees kampioen Taekwondo geweest en heeft brons gehaald op het WK in Canada. Geen potjeGeen zee te hoog dus voor Corina en Stefan Collard die beiden een baan hebben. Stefan runt de eenmanszaak OGBO in ongediertebestrijding, Corina werkt bij Blygold in Houten. Stefan: ‘Anders zou het ook niet op te brengen zijn en dan springt mijn schoonmoeder financieel nog wel eens bij. Vanuit de sportbonden is er voor mijn kinderen geen potje waaruit ze kunnen putten. Als je alleen al kijkt naar het aantal kilometers dat je per jaar maakt. En dan is ijshockey ook nog eens een dure sport. Vergelijk het met motorcross, ofzo. Met één normaal inkomen is het allemaal niet te realiseren. Want we gaan natuurlijk ook wel eens naar Mike, in Amerika. Je wilt toch ook een keer de coach spreken en zien hoe hij zich ontwikkelt.’Vanuit zijn ervaring als (bonds)coach en vader verbaast Stefan Collard zich wel eens over de begeleiding die ouders hun kinderen geven. ‘Er zijn er die alles willen regelen voor hun kinderen. Niet doen. Zo hebben we Mike en Kimberly gaandeweg geleerd dingen ook zelf op te lossen. Zoals? Afmelden voor een training bijvoorbeeld. Dat kunnen ze best zelf. Of met de school zelf overleggen over je rooster als je vrij wil hebben voor de sport. Zoals Kimberly dat nu onlangs heeft gedaan voor de Olympische Jeugdwinterspelen en het WK. Ze heeft de afspraken over het inhalen van lessen vanwege haar afwezigheid in januari helemaal zelf gemaakt en dat heeft ze goed gedaan.’Een ander advies: oordeel niet over een sport die je zelf niet hebt gespeeld. ‘Dat is een beeld dat wel regelmatig terug komt, ouders die in discussie gaan met een coach over de manier van spelen of de positie van hun kind op het ijs. Heb vertrouwen in de coach en begeleid je kinderen met liefde.’Is er dan niets waaraan de Collards zich zouden kunnen ergeren bij hun eigen kinderen. ‘Jawel, als ze zich niet voor de volle 100% inzetten. Je kan een mindere dag hebben, natuurlijk. Of het kan niet mee zitten. Maar geen inzet? Dan zeggen we: daar komen we niet voor kijken.’ Lees hier het eerste deel van het artikel rond Kimberly Collard en haar ouders.