Ex-topwaterpoloster Amarens Genee buurtsportcoach topsport bij SportUtrecht
De voormalige waterpoloster van Oranje is begonnen met een verkenningstocht in de stad. Ze moet nog wennen. Natuurlijk, ze mist haar Italiaanse vriend die zich wellicht later in Nederland zal vestigen. ‘Het is sowieso niet eenvoudig die twee jaar in Rapallo te moeten afsluiten. Je bouwt daar iets op en dat moet je dan achterlaten. Het is nog zo kort geleden dat we in Italië in de play-offs speelden. En ik was natuurlijk gewend om twee keer per dag te trainen. Dat is nu twee, drie keer per week, hier bij UZSC.’‘Ik heb hier nu ook iets moois,’ zegt ze er meteen achteraan. De omslag was echter abrupt, ook al wist ze al langer dat het er aan zat te komen. Ingegeven door een slepende schouderblessure. Reden ook waarom de midvoor twee jaar geleden buiten de nationale waterpoloselectie van coach Arno Havenga viel. In Rapallo – een fraai stadje aan de Middellandse Zee in de provincie Genua – hield ze de blessure onder controle met intensieve fysiotherapie. Een jaar geleden werd ze alsnog geopereerd.Maar het was niet alleen haar schouder. ‘Ik heb een heel verleden met blessures, met mijn polsen ook,’ zegt Genee. ‘Ik speelde ook geen midvoor meer. Ik ben klein voor een midvoor, ik moest het hebben van mijn explosiviteit. Maar met die blessures was het niet leuk meer. En in de topsport moet je er nu eenmaal helemaal voor gaan.’Een terugkeer bij Oranje zat er ook niet meer in. ‘Ik kan een fulltime trainingsprogramma niet meer aan. Anders had ik nog wel terug willen vechten. Want dat gat met andere speelsters is nu ook weer niet zo groot. Dan heb ik wel die dagelijkse arbeid nodig en dat kan ik niet meer opbrengen. Het liefst zou ik nog elke dag vier, vijf uur willen knallen, maar ja…’ Weer samen met zus Wel speelt ze volgend seizoen bij UZSC, mét zus Dagmar. Als haar naam valt, breekt de zon door op het gezicht van Amarens. ‘Altijd samen, ook in Oranje en op Hawaï. En nu dus bij UZSC. Ja, die connectie is en blijft.’Ze begonnen samen in hun geboortestad Gorinchem voor PCG en maakten beiden de opmars naar de Nederlandse waterpolotop. Op Hawaï speelden ze voor het universiteitsteam Rainbow Wahine, waar Amarens bewegingswetenschappen studeerde. Later behaalde ze haar masters aan de VU in Amsterdam. Zus Dagmar traint nu dagelijks bij het Nationaal Topsport Centrum (NTC) Waterpolo voor deelname aan de Olympische Spelen van volgend jaar in Tokio. Het zouden haar eerste Spelen kunnen zijn. Een droom die Amarens nu heeft opgegeven. ‘Je gaat weg en er komt een vervanger. Dat is wrang, hard, maar je moet het accepteren. Maar het is leuk dat mijn zus erbij is. Als aanvoerster ook, dat doet ze goed. En misschien ga ik wel als supporter naar Japan. Ik overweeg het wel.’
Lees morgen op deze website deel twee van het interview met Amarens Genee.