‘Ik sta nog steeds achter de droom die ik heb uitgesproken’
‘Het is natuurlijk jammer dat we bijna anderhalf jaar niet hebben kunnen spelen, maar met het snookeren gaat het goed’, klinkt het evenwel uit de mond van Van Houten. ‘Ik ga nu komend seizoen met mijn club – Snookervereniging Utrecht uit Vleuten – competitie spelen. In de eerste divisie. Dat is een hele stap voorwaarts.’
Hoe is het met
Jonge sporters die in onze krant aan het woord komen hebben tenminste één ding gemeen: ze willen de beste worden. Of dat nu op nationaal niveau is, of op het Europese of mondiale podium. Ze kregen in ieder geval alvast een podium, maar dan in onze krant. Soms blijft het daarna korte of lange tijd stil. Hoe gaat het eigenlijk met deze talenten, zoveel jaar na dato. Wat is er van hun wensen of dromen uitgekomen? De Utrechtse Sportkrant zoekt ze weer eens op. In deze nieuwe serie bijt het Montfoortse snookertalent Hugo van Houten het spits af.
MeegevallenSpijt dat hij de keepershandschoenen in 2018 aan de wilgen heeft gehangen, heeft Van Houten niet. ‘Ik ga af en toe nog wel met mijn vriendjes voetballen.’ En ook van een sociaal isolement, waarvoor even werd gevreesd, is geen sprake, verzekert The Orange Snooker Machine, zoals zijn bijnaam, die alles heeft te maken met de kleur van zijn haar, op zijn eigen website luidt.Onze verslaggever tekende op 8 juni 2018 het volgende op: Op deze jonge leeftijd het sociale contact met de vriendjes van de voetbalclub verbreken om te kiezen voor een individuele sport, dat is nogal wat. ‘Ja’, zegt moeder Angelica, ‘het was ook best wel even een dingetje, maar zijn snookertrainingen waren niet meer te combineren met voetbal en school.’ Nu zegt Hugo van Houten daarover: ‘Ja, dat weet ik nog wel. En nee, het is reuze meegevallen.’ LimburgWat niet zijn veranderd, zijn zijn reizen naar Belgische Limburg. Twee keer per maand zet de auto van vader Jaap koers naar zijn trainer Danny Moermans. Even overwogen Van Houten c.s. in België naar school te gaan om zodoende dichterbij zijn coach te gaan wonen. ‘Maar dat hebben we toch maar vanaf gezien. Het schoolsysteem in België bleek anders dan in Nederland. Ik zou dan vakken krijgen als Frans, natuurkunde en geschiedenis. Dat ligt me helemaal niet.’Vandaar dat hij trouw blijft aan het Kalsbeek College in Woerden. ‘Daar zit ik nu in m’n eindexamenjaar mavo xl. Misschien dat ik daardoor even iets minder kan snookeren, maar mijn maatschappelijke carrière is natuurlijk ook heel belangrijk.’ ProgressieTerug naar de biljarttafel met de zes gaten en kleine ballen. Want daar is het Van Houten om te doen. Zijn progressie is goed, zo weet hij zelf. ‘Op de training maak ik regelmatig series van meer dan honderd punten. Maar aan de wedstrijdtafel heb ik dat uiteraard nog niet kunnen laten zien, omdat er geen wedstrijden zijn geweest.’Wel kreeg hij zo eind mei een mooi verjaardagscadeau. Op 30 mei werd Hugo 15 en zo omstreeks diezelfde tijd gingen de snookerlokalen weer open. ‘Ik was blij toe en hoop zoveel mogelijk te kunnen trainen bij Snookervereniging Utrecht.’ Deze een accommodatie is 24/7 is geopend en de leden beschikken over een eigen sleutel zodat ze kunnen spelen wanneer het hen uitkomt.De trainingen – zo’n vier keer per week – nemen anderhalf uur in beslag. ‘Daarna speel ik nog een partijtje tegen mijn vader of tegen anderen. Ik ben al gauw vier uur bezig. Een paar jaar geleden moest mijn vader nog altijd mee, vanwege het vervoer naar Vleuten, maar tegenwoordig kan ik ook zelf met de bus.’ KeuzeWe houden Hugo van Houten nóg een citaat voor uit onze krant van 8 juni 2018, ditmaal uit de mond van Evard Boon, voorzitter van Snookervereniging Utrecht: ‘Of het de juiste keuze is voor Hugo (om te stoppen met voetbal en alles op het snooker zetten, red.) moet je nog maar eens vragen als hij vijftien is. Als hij dan nog steeds voor snooker kiest, zie ik voor hem wel degelijk een mooie toekomst in snookerwereld. Hugo heeft nu zijn hart gevolgd, maar met kinderen zo tussen de twaalf en achttien jaar kan nog heel veel gebeuren.’Daar heeft de preses destijds niets mee miszegt, vindt het Montfoortse snookertalent Hugo van Houten drie jaar later. Maar waar hoopt hij te staan als we hem over drie jaar weer spreken? ‘Bij de top van Nederland’, klinkt het zonder een spoortje twijfel. ‘Ik sta nog steeds achter de droom die ik heb uitgesproken. Als ik doorga zoals nu, dan heb ik daar vertrouwen in. Mensen zien me nog altijd vooruit gaan. En dat is een goed teken.’