Voormalig beurshandelaar geniet langs de lijn

Hoewel de 48-jarige trainer zelf als actief volleyballer niet in de eredivisie speelde, hij bereikte het één na hoogste niveau in Nederland, werd hij toch international. ‘Ik heb Britse ouders en heb zes interlands mogen spelen voor Engeland. Mijn leeftijd, ik was toen al bijna 30 jaar, maakt het extra bijzonder. Mijn broertje speelde college volleybal in America en op advies van zijn coach daar stuurde hij beelden naar de Engelse bondscoach. Hierdoor werd hij geselecteerd en speelde hij uiteindelijk 46 interlands. Op het moment dat ze spelverdelers nodig hadden, heeft hij mij voorgedragen.’Samen speelden de broers het EK kwalificatietoernooi in Wit-Rusland. ‘Ik moest het altijd hebben van inzicht en mentaliteit en heb het maximale eruit gehaald. Ik had niet genoeg talent om verder te komen maar dit was natuurlijk al een geweldige ervaring. We wonnen daar van Montenegro en verloren van Roemenië en Wit-Rusland. Een jaar later speelden dezelfde vier landen nog een keer, maar dan in Engeland, een soort uit - en thuiswedstrijd. Helaas ben ik toen voor dat toernooi niet geselecteerd.’ Engeland plaatste zich uiteindelijk niet voor het Europees kampioenschap. BeursTot zijn 30ste jaar was Roper actief in een heel andere functie, namelijk als beurshandelaar. ‘In plaats van schreeuwen op de beurs doe ik dat nu in de hal en langs de lijn’, legt hij de verbinding met een glimlach op zijn gezicht. ‘Na zeven en een half jaar ben ik gestopt omdat ik het werk als beurshandelaar minder leuk vond worden. Ik werkte destijds als manager. De beurscrashes waren leuk maar ik zag het in de loop der tijd, mede door de verschuiving naar schermhandel, allemaal veranderen. Het trok mij niet meer.’ UtrechtRoper speelde zelf als volleyballer bij Nivoc in Nieuwegein (nu NVC Nieuwegein) en speelde ook voor VV Utrecht en het Utrechtse Protos. Bij VV Utrecht pakte hij ook trainerswerkzaamheden op, iets dat hij vanaf zijn zestiende jaar al deed. Een mooi rijtje clubs volgde voor de bevlogen trainer. ‘Ik heb een schitterende tijd beleefd als assistent van Redbad Strikwerda bij Dynamo Apeldoorn. Hij is zondermeer de beste trainer die ik heb meegemaakt. Soms vlogen de mappen door de zaal, maar analytisch was hij erg sterk.’ De kracht van Strikwerda lag volgens Roper er in het verwachtingspatroon af te stemmen op de ploeg. ‘Als je dat voor elkaar krijgt, is het al voor 90% klaar.’In het eerste seizoen werd direct de triple gewonnen met Dynamo Apeldoorn. Het kampioenschap, de nationale beker én de supercup. Ook de poulefase van de Champions League werd gehaald met schitterende wedstrijden in binnen – en buitenland.Mark Roper, die zelf ook als hoofdcoach bij Dynamo Apeldoorn actief was, werkte zeven seizoenen, waarvan vijf als assistent, bij de club op de Veluwe voordat hij aan de slag ging bij de vrouwen van Taurus in Houten. Met een jonge spelersgroep wist hij de ploeg naar de eredivisie te brengen en het seizoen erop zich daarin te handhaven. Na het daaropvolgende trainerschap bij Cito in Zeist en US in Amsterdam, ging het balletje rollen en vertrok Roper naar Orion in Doetinchem. ‘Daar heb ik ook schitterende wedstrijden meegemaakt. Het absolute hoogtepunt was toch wel dat we een keer de vijfde set in de vijfde en beslissende wedstrijd met 16-14 uit het vuur sleepten. Geweldig.’ SliedrechtNadat zijn plek in 2019 werd overgenomen door ‘kroonprins’ Joris Marcellis, vertrok Roper naar Sliedrecht Sport. Vera Koenen, de eindverantwoordelijke bij de landskampioen uit Sliedrecht kreeg in mei 2019 een seintje van speelster Ana Rekar (komend seizoen uitkomend voor VV Utrecht) toen er gezocht werd naar een assistent. ‘Ana kende mij nog vanuit onze gezamenlijke tijd bij Taurus in Houten. Mooi dat zo het balletje ging rollen, want het klikt met Vera Koenen. Wij hebben een hele andere persoonlijkheid maar vullen elkaar prima aan op volleybalgebied.’Geldingsdrang hebben ze allebei, zowel Vera Koenen als Mark Roper wil stappen maken om de teams nog beter te maken. Roper is altijd bij de wedstrijden van het vrouwenteam aanwezig en zoveel als mogelijk bij de mannen. Hij volgt alles op de voet, ziet zoveel wedstrijden als mogelijk en wil continu leren en het maximale voor zichzelf en het team er uithalen.Hij is op zijn plek bij de vereniging, waar hij invulling kan geven aan zijn passie om spelers en speelsters beter te maken. ‘Het begeleiden van speelsters ligt mij. Mijn hoofdtaak bij Sliedrecht Sport is als assistent werkzaam te zijn bij de vrouwen. Daar pas ik als trainer/coach ook het beste bij vind ik zelf. Ik vind het gewoon ontzettend leuk om bij te dragen aan de ontwikkeling van spelers.’