‘Pensioengerechtigd’ HKC springlevend
Een jubileum dat zich laat raden. Want hoe dat precies bij de Utrechtse korfbalclub HKC gevierd gaat worden, blijft namelijk nog even geheim. Alleen is zeker is dat er zaterdagavond een feest is en dat er overdag voor de jeugd clinics gegeven worden door oud-international André Kuipers. En dat de kinderen pannenkoeken zullen eten.HKC telt momenteel tussen de tweehonderd en tweehonderdvijftig leden en is daamee, naar de normen van de korfbalbond KNKV, een kleine vereniging. Schipper: ‘Ik heb het eens bij de bond nagevraagd, maar daar rekenen ze alleen in grote of kleine clubs. Wij vinden onze vereniging niet klein, maar de grootste (PKC in Papendrecht) heeft ongeveer duizend leden. Als je het zo bekijkt dan zijn we een kleine vereniging.’Den Uijl:
’Ooit zijn we begonnen met één team. Onze erevoorzitter, Henk Verbeek, is onlangs op 90-jarige leeftijd overleden. Hij was leraar op een lagere school aan de Hoogravenseweg en hij werd gevraagd door de korfbalbond om een vereniging in Utrecht-Zuid op te richten en dat heeft hij gedaan. Zijn broer is nog steeds lid, al sinds de oprichting van HKC.’
Den Uijl heeft nog een mooie anekdote over de oprichter van de club: ‘Boze tongen beweerden dat je zijn klas niet door kwam als je geen lid werd van HKC. Zo kwam er elk jaar een jeugdteam bij.’ Schipper:’ Destijds mocht je pas gaan korfballen als je twaalf jaar was. Tegenwoordig begint het al bij vier. We zijn gestaag gegroeid en nu hebben we al jaren een stabiel ledenaantal. In het ideale geval zouden we in alle leeftijdsklassen twee teams willen, zodat we een beetje kunnen selecteren. Maar dat vergt meer jeugdwerving. We hebben nu zeven senioren- en twaalf jeugdteams.’De meeste leden komen uit Hoograven of aangrenzende wijken en HKC heeft ook een maatschappelijke functie in de wijk. Schipper: ‘We geven korfballessen op scholen in de buurt. Met gemeentesubsidie is een jaar of zes geleden het project ‘Tijd voor korfbal’ gestart. In het kader daarvan is er een team samengesteld uit allochtone vrouwen uit de buurt die regelmatig komen trainen’ Den Uijl:’En op ons lustrum gaan ze Marokkaanse hapjes koken.’Op het veld wordt deze maandagavond door een klein clubje enthousiast getraind en in de warmte van de kantine is de grijns niet van het gezicht van deze twee heren te krijgen als ze eenmaal aan het praten zijn over de clubhistorie. Trots zijn ze op het nieuwe kunstgrasveld. Den Uijl: ‘Er zitten geen korrels in, hoor. Er is alleen zand gestrooid.’Den Uijl graaft in zijn geheugen en komt met memorabele momenten. ‘Bijzonder was dat we in de jaren zeventig als christelijke vereniging gingen samenwerken met ‘gewone’ korfbalverenigingen. Dan kregen we gelazer met de christelijke bond.’ Schipper:’Dat was nog echt in de tijd van de verzuiling, toen was alles gescheiden op basis van geloof en afkomst, de zuilen. We hebben destijds wel wat rivaliteit gehad met DVS, ook een christelijke vereniging, maar daar is nu helemaal geen sprake meer van.’
Een ander bijzonder moment in de clubhistorie was de vestiging van HKC op renbaan Mereveld. Schipper: ‘We hebben door heel Utrecht gezworven, maar dat was wel speciaal. We moesten wachten tot de paarden voorbij waren tot we konden oversteken tussen veld en kleedkamers.’
Den Uijl heeft nog meer herinneringen, bijvoorbeeld aan de ‘piekies ouders’. ‘Dat waren vader en moeder die ’s morgens om negen uur hun kinderen kwamen brengen. Dan kregen ze een gulden mee om te versnoepen en ’s avonds om zes uur werden ze weer opgehaald. Dan konden pa en moe lekker de stad in op zaterdag. Tegenwoordig lopen de ouders hier ook allemaal rond. We hebben zelfs al een derde generatie leden: opa en oma, vader en moeder en de kinderen uit één familie’Sportief gezien was het een hoogtepunt dat HKC een jaar in de overgangsklasse heeft gespeeld. Schipper: ‘Dat was onverwacht want we werden tweede en alleen de kampioen promoveerde. Door een herindeling gingen we alsnog een klasse omhoog. Dat was een goede lichting spelers, al duurde het maar één seizoen.’Den Uijl: ‘En er zijn uit onze club twee assistent-scheidsrechters en een hoofdscheidsrechter op het hoogste niveau voortgekomen. En de trainer van de landskampioen (TOP). En de voorzitter van de Internationale Korfbal Federatie komt ook van onze vereniging.’Schipper: ‘De FIFA - de wereldvoetbalbond - van het korfbal, zeg maar. Inmiddels wordt er al in vijftig landen gekorfbald en de sport groeit nog steeds. We hopen dat het ooit een olympische sport wordt, maar dat blijft dromen.’Internationale kampioenschappen waren vroeger ook een begrip, getuige de verhalen van Den Uijl: ‘Als het in Nederland was, werden deelnemende landen ondergebracht bij verenigingen. Ze logeerden dan bij de leden. Mijn dochters vonden dat altijd erg leuk. Het schept een band. We hebben Papoea’s gehad, Engelsen, Duitsers, Amerikanen. We namen vrije dagen op en gingen met ze mee naar de toernooien. Die Papoea’s kwamen uit een paaldorp in het Australische deel van Nieuw-Guinea en hadden bijvoorbeeld nog nooit bloembakken of kaas gezien. In ons clubhuis demonstreerden ze hun traditionele dansen, compleet in kledij.’Den Uijl denkt dat korfbal nog steeds wel een beetje een stoffig imago heeft, maar volgens Schipper is dat erg aan het veranderen.
‘Korfbal wordt volwassener, professioneler. Er wordt niet meer zo denigrerend over gedaan. Als kinderen gaan korfballen vinden ze het leuk. Het is een allround sport; je krijgt conditie, balgevoel en je wordt verplicht om samen te spelen. Je kan niet, zoals bij voetbal, pingelen en scoren, maar je moet overspelen. Vroeger op school werden we ook gevraagd voor de handbal-, volleybal- en hockeyteams.’
Den Uijl heeft weer zijn nuchtere kijk op het korfbal. ‘Je moet het gewoon doen en dan kom je tot de ontdekking dat je over een heleboel vaardigheden moet beschikken. En je leert al jong met het andere geslacht omgaan omdat de teams gemengd zijn. Schipper: ‘Die grapjes over gemengd douchen worden nog steeds gemaakt over korfballers, maar die voeden we zelf ook wel een beetje. Met een knipoog.’ Is dit jouw club en wil je het artikel in de papieren krant geven aan familie, vrienden, kennissen en buren? Deel de krant!