Rotstreek

Het duel kende geen scheidsrechter, maar kiezers. En die hebben wèl altijd gelijk. Joe Sixpack was het zat. De gevestigde politieke ordePim van Esschotenheeft zijn kans gehad, niet naar hem geluisterd, hem niet begrepen. Joe liet ze er lang mee wegkomen, nu plotseling niet meer.Ook in de Utrechtse politiek kwamen ze weg met een gebroken verkiezingsbelofte. In 2014 werd een debat over de Utrechtse sport gehouden, kort voor de raadsverkiezingen. Er werden mooie woorden gesproken over de waarde van de sport. Boter bij de vis, dacht gespreksleider Cor Jansen en hij vroeg welke fracties meer geld in de sport wilde investeren. De handen van alle elf partijen gingen omhoog.Na de verkiezingen smeedden GroenLinks, D66, SP en VVD een coalitie. Partijen die kort daarvoor hun hand omhoog hadden gestoken voor de sport, ze waren het eens. Maar in het coalitieakkoord stond slechts één alinea over sport, met wat algemeenheden. Meer niet. Ook in de financiële bijlage was van dat extra geld niks terug te vinden.Niet veel later volgde het Politiek Sportcafé, de jaarlijkse bijeenkomst bij de VSU met politici en clubbestuurders. Je verwachtte dat die bestuurders gehakt zouden maken van de politici. Dat ze aan het einde van de avond knielend om vergiffenis zou vragen. Niets van dat al, de sport liet de politiek wegkomen met de gebroken belofte. Niet één vraag, niet één kritische noot.Het werd nog erger. De enige politicus die de moed had die avond er iets over te zeggen, was Steven de Vries van GroenLinks. De gemeente, zo zei hij, zit financieel nu eenmaal in een lastig pakket en het kan niet anders dat ook de sport dat voelt. 'Iedereen wordt geraakt, dat is het eerlijke verhaal’, zoals hij zei.Eerlijk? Een politieke rotstreek! Zeg vóór de verkiezingen dat er geen extra geld is voor sport, dat is eerlijk. Ach, de politiek kwam er mee weg. Die avond deed iedereen een plas en liet verder hoe het was. Misschien, heel misschien zit daarin wel het ware gevaar. Dat diep onder de onverschilligheid weer een druppeltje plopt in de emmer met onbehagen.

Vorige
Vorige

De derde Vrede van Utrecht

Volgende
Volgende

Honkbalmissionaris in Europa