Sterke Van Baarle moet buigen voor ongenaakbare Terpstra

Slopend was de 102ste uitvoering van een vooral in het begin koude en regenachtige Vlaanderens Mooiste. Slopend van de eerste tot en met de laatste van de in totaal 266 kilometer. Meteen na het officiële startsein begon een spervuur van aanvallen die echter meteen in de kiem werden gesmoord. Daarvoor, nog tijdens de neutralisatie, waren ze al  veelvuldig in beeld: de oranje truitjes van Roompot-Nederlandse Loterij. Met natuurlijk aanvaller pur sang, Jan-Willem van Schip. De Schalkwijker heeft de afgelopen week in België de tongen los gemaakt. Niet alleen met zijn sterke rijden in Gent-Wevelgem (twaalfde), ook over zijn ‘revolutionaire’ fiets werd gesproken. Van Schip heeft een smaller stuur dan  de rest van het peloton en hoe hij dat doet met zijn lange lijf was de studiogasten van het Belgische sportkanaal Sporza een raadsel. Zowel Sven Nys als Eddy Planckaert hadden hun bedenkingen. Vooral laatstgenoemde, winnaar van de Ronde van Vlaanderen in 1988, vond het maar niets. ‘Ik zou er niet op kunnen rijden.’ LegendarischMaar de in de openingsfase actieve Van Schip en ook zijn maatje van een week daarvoor Brian van Goethem ondervonden dat de Ronde van Vlaanderen van een ander kaliber is dan Gent-Wevelgem. Voor beginnende profs nog een brug te hoog, met die lastige kasseienstroken en achttien pittige hellingen waarvan sommige een legendarische klank hebben: de Muur van Geraardsbergen, de Koppenberg, de Oude Kwaremont. De laatste moest zelfs driemaal bedwongen worden. Van Schip zou uiteindelijk de koers uitrijden, hij werd 94ste op bijna een kwartier van Terpstra. Zijn tijd zal ongetwijfeld komen en de ambiance met honderdduizenden knotsgekke Belgen langs het parkoers zal smaken naar meer.De steile Paterberg gold als de scherprechter in de finale maar de beslissende afscheiding vond al eerder plaats. Dylan van Baarle (Sky) gaf met zijn landgenoot Sebastian Langeveld (Education First-Drapac) kleur aan de Ronde door de kop te nemen en een gaatje te slaan. Het Nederlandse duo kreeg gezelschap van de jonge Deen Mads Pedersen. Niki Terpstra en veteraan Vincenzo Nibali, voor het eerst in de Ronde, zetten de achtervolging in maar de Italiaan kon het tempo niet volhouden. Erop en eroverTerpstra (Quickstep) kon echter het gaatje  niet dicht rijden, hij bleef hangen op een seconde of vijftien. Tot de Oude Klaremont. Met een krachtige tred vloog hij omhoog, haakte aan bij het drietal om meteen door te gaan. Erop en erover, heet dat in het wielerjargon en alleen de Deen kon enigszins in zijn spoor blijven. Terpstra, in zijn laatste jaar als amateur winnaar van de Ronde van Midden-Nederland in 2006, hield de voorsprong intact op de Paterberg en bereikte alleen de finish in Oudenaarde. Na Parijs-Roubaix heeft de onverzettelijke Noord-Hollander nu een tweede Monument op zak, de Ronde van Vlaanderen.Dylan van Baarle eindigde uiteindelijk als twaalfde, maar mocht tevreden zijn, zoals hij zelf ook stelde voor de camera van de NOS. Voor het eerst dit seizoen koerste de Veenendaler, vorig jaar vierde in de Ronde van Vlaanderen, serieus mee in de finale. ‘Ondanks dat ik vandaag veel pech heb gehad. Gevallen voor de Muur bijvoorbeeld. Ik heb er alles aan gedaan om toch nog in de wedstrijd te komen. Ik voel me al een tijd superfit, dan is het frustrerend als het er niet uitkomt zoals vorig weekend. Het was wel mooi om met mijn oude maatje Sedastiaan Langeveld op pad te zijn.’Ineens was daar Terpstra. ‘Ik had in mijn oortje gehoord dat hij aan het doodgaan was, maar op de Klaremont kwam hij zo snel voorbij, ik kon niet mee komen.’ VrouwenEllen van Dijk uit Woerden verklaarde voor de start dat ze zou aanvallen in de 150 kilometer lange vrouwenkoers van de Ronde van Vlaanderen. De winnares van 2014 verkeert in vorm, getuige haar overwinning woensdag onder zware omstandigheden in de semiklassieker Dwars door Vlaanderen. Maar je kunt niet alles in je eentje, moest de Woerdense ervaren, en zeker niet met een renster als Anna van der Breggen in het peloton. De Olympisch kampioene hield zich dit seizoen een beetje schuil. De Ronde van Vlaanderen is echter een van de weinige koersen die nog ontbraken op haar palmares. En daar houdt de altijd hongerige Van der Breggen niet van.De kopvrouwe van het sterke blok van Boels-Dolmans sprong 26 kilometer voor de finish in een bocht weg. Van Dijk probeerde de achtervolging op gang te brengen, maar kreeg een gaatje van een meter of twintig niet dicht. ‘Ik was erop voorbereid dat Anna zou gaan, maar het lukte niet bij haar te komen.’Dus hield ze de benen stil in het besef dat bij de groep volgers sterke teamgenoten van Van der Breggen zaten, plus Jolien d’Hoore. En om het Belgische sprintkanon mee op sleeptouw te nemen naar de finish, daar had de Woerdense begrijpelijk geen trek in.Op het vlakke verloor Van der Breggen iets terrein, maar op de Oude Kwaremont vergrootte ze in fraaie cadans haar voorsprong zienderogen. De achtervolgende groep werd in meerdere stukken geslagen. Uiteindelijk ontstond een groepje van vier met Annemiek van Vleuten, terwijl Van Dijk een halve minuut daar achter het meeste werk deed en de aansluiting tot stand bracht. Maar het ging voor hen om troostprijzen. Van der Breggen was ongenaakbaar en zal de komende weken in de klimkassiekers - het terrein dat haar nog beter ligt - ongetwijfeld nog veel meer hoofdprijzen pakken.Bij Van Dijk was in de sprint om de tweede plaats de pijp leeg, ze werd zevende. Ploeggenote Floortje Mackaij van Team Sunweb eindigde als veertiende. Van Vleuten had nog wat krachten over en werd derde. Het podium werd daardoor volledig Nederlands want Amy Pieters eiste de tweede plaats op.