V-day valt dit jaar op 9 april

Romantisch, zo'n zaterdagmorgen langs het water. Óp het water is het allicht anders. Als stuurvrouw Eileen Pluim (vervangster voor Eline Geschiere) van de Oude Vier van Triton op de wal staat, somt ze de vele kledingstukken op die ze heeft aangetrokken voor vertrek; goed voor drie à vier lagen. Geloof maar dat het koud is bij min-één voor een stuurvrouw op het koude water. Zij heeft anderhalf uur moeten stilzitten in de smalle boot.Ook de acht handen van de Oude Vier zijn rood van de kou, als ze hun boot uit het water tillen. 'Hoort er gewoon bij’, zegt Kaj Hendriks. 'Het is gelukkig niet elke training zo.' Het is niet anders, de ploeg kan alleen in het weekeinde met elkaar het water op en moet elke kans aangrijpen. Weer of geen weer. 'En we moeten ook onder alle omstandigheden kunnen roeien.'

V-day valt dit jaar op 9 april. Zeven weken hebben de coaches Coen Eggenkamp en Thijs Hingstman nog om van het viertal vanTriton een winnende eenheid te maken voor de 134e Varsity, de nationale titelstrijd voor studentenverenigingen.

Met Kaj Hendriks (29) en Harold Langen (30) in de boot moet Triton wel tot een kanshebber worden gerekend. 'We staan er beter voor dan ooit’, zegt Langen dan ook. De twee nemen Olympische ervaring mee, maar de andere twee zijn debutanten. Dat geldt zeker voor Jacob van de Kerkhof (21). Bas Thijssen (22) deed vorig jaar weliswaar al mee. Roeiend in ploeg met drie lichte roeiers werd de finale niet gehaald. Triton heeft voor de editie van 2017 het voordeel van louter zware roeiers. 'Dat scheelt echt’, zegt Hendriks.Nadeel is wel dat daarmee de druk nog wat verder wordt opgevoerd. Het moet dit jaar nu echt eens gaan gebeuren, Triton is immers al de club die het langst van alle studentenroeiverenigingen droog staat tijdens. De laatste keer dat Utrechtse studenten in het Amsterdam-Rijnkanaal, nabij Houten, doken om hun helden te begroeten, was in 1967. Van de Olympiërs Langen en Hendriks mag worden verwacht dat ze met die druk kunnen omgaan.Maar hoe zal het zijn bij de jonge honden Thijssen en Van de Kerkhof? 'Harold en ik’, zegt Hendriks, 'moeten die druk dus zien weg tenemen bij die twee. Ze moeten zich niet gek laten maken. Die druk wordt alleen wel elk jaar groter. En Harold en ik trainen meestal op de Bosbaan, bij het trainingscentum van de roeibond.Bas en Jacob doen dat op de club en daar leeft de Varsity veel meer. Zij worden er dus steeds op aangesproken.' Dat zal de komende tijd steeds intenser worden, zeker als het roeiseizoen in maart is geopend met de Heineken Roeivierkamp en de Head of the River. 'Dan begint het’, zegt Hendriks, 'dan wordt de competitie aangewakkerd en met een schuin oog gekeken naar de Varsity. Dan is het speculeren begonnen.'Hoe die druk dan kan worden weggenomen bij de twee jonge honden? 'Veel meters maken,' denkt Thijssen. 'Veel op techniek trainen, goed op elkaar ingespeeld raken.' Van de Kerkhof: 'Je leert er echt heel veel van om met heel goeie roeiers in de boot te zitten. Kaj zit achter me, een woordje hier of daar van hem is zo leerzaam. Daarvan ga je echt zoveel beter roeien. De fysieke basis is er wel bij Bas en mij. Technisch maken we nu enorme sprongen.' Thijssen: 'Harold en Kaj waren er vorig jaar niet bij, omdat ze zich natuurlijk op de Spelen van Rio richtten.Zo kwamen er plekjes vrij in de Oude Vier. Ik was nog heel onervaren, kwam uit de eerstejaars acht. We deden vooraf aan de Varsity slechts vijf of zes trainingen, maar daarin leerde ik meer dan in de rest van dat jaar.'

Om de druk nog even op te voeren; de twee jonge honden hebben nagenoeg geen ervaring met een wedstrijd over drie kilometer. Geen twee dus, zoals normaal gesproken de lengte van een roeiwedstrijd. Ook dat is de Varsity, ook dat maakt het speciaal. Van de Kerkhof  zegt: 'Als je vóór ligt wordt het de leukste kilometer ooit. En anders, de zwaarste.'

Harold Langen werd in Rio de Janeiro vijfde in de Olympische finale in de vier-zonder. 'Er zat meer in, het was niet onze beste race. Maar het was ook niet zo dat we een medaille hadden gepakt als we wél onze beste wedstrijd hadden gevaren. Met die finaleplaats waren we uiteindelijk toch wel blij.'Kaj Hendriks roeide met de Holland Acht naar brons, kort achter de Duitsers en Britten. De gemengde gevoelens waarmee de ploeg in Rio uit de boot stapte, zijn een half jaar later nog niet uit zijn gedachte verdwenen. Langen wil door tot Tokyo 2020, ook Hendriks zegt: 'Ik ben er nog niet klaar mee. Het voelt als unfinished business.'Beiden hebben inmiddels hun studie weer opgepakt. Langen verdiept zich weer in de wiskunde, Hendriks maakt lange dagen in het  ziekenhuis vanwege zijn co-schappen. Dat maakt ook dat hij niet dagelijks op het water kan trainen, behalve in het weekeinde.Hoezeer hun sportcarrière ook in het teken staat van WK's en Olympische Spelen, ze hebben allebei een passie voor de Varsity. Langen doet dit jaar voor de achtste keer mee. 'Een Olympische medaille zou heel mooi zijn, maar deze wil ik ook winnen, één keer.' Bij Hendriks zit dat verlangen misschien nog wel dieper: 'Olympisch brons, met de vierzonder, wereldkampioen in 2013. Maar deze wedstrijd niet kunnen winnen...'Ook de Varsity is dus unfinished business voor Hendriks. Ooit zei hij niet te stoppen voor hij de Varsity heeft gewonnen. 'Aan die uitspraakword ik nog vaak herinnerd... Ik ben nog niet gestopt, maar ik heb 'm ook nog niet gewonnen. En het wordt elk jaar lastiger. In deandere boten zitten misschien geen Olympiërs in de boot, die jongens kunnen wel elke dag samen het water op. Dat scheelt enorm. Hetgaat om de ploeg, dat luistert nauw.'Zo ging het twee jaar geleden ook mis. Triton was uitgeroepen tot de grote favoriet, ook vanwege de aanwezigheid van de twee sterke boegroeiers Hendriks en Langen. Maar Skadi won. Dan moet het dit jaar maar, precies vijftig jaar na de laatste zege. Hendriks weet wat het voor de club betekent. 'De Varsity is me bij Triton met de paplepel ingegoten. Het is ook heel mooi om het met je vereniging te doen. Iets teruggeven aan je club, waar het allemaal is begonnen. En die eer om de beste studentenvereniging te zijn, ook dat maak het speciaal.' Wil je dit artikel nog eens rustig op papier nalezen? Bestel deze editie